Θρησκευτικός όρκος

Ο αρχιεπίσκοπος, όπως είπε, δεν έχει αντίρρηση για την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου. Διατύπωσε όμως τις αντιρρήσεις του στο θέμα του διαχωρισμού Πολιτείας - Εκκλησίας. Οπως είπε, η Πολιτεία, «εάν επιθυμεί έναν τέτοιου είδους χωρισμό, είναι στη διακριτική της ευχέρεια -αν όχι υποχρέωσή της- να το θέσει στην κρίση του ελληνικού λαού και εκείνος ας αποφασίσει ό,τι θέλει». Οπως είπε ο Ιερώνυμος στη συνέντευξή του, «η προσπάθεια της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου, όπως επιδιώκεται σήμερα, δεν υποκρύπτει ενδιαφέρον για τη συνέπεια και την ειλικρίνεια, αλλά έχει γίνει και αυτή ένα αντιθρησκευτικό ιδεολόγημα».

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, σχολιάζοντας τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι συμφωνεί στο θέμα του όρκου, «αλλά αυτό είναι δευτερεύον». Ο ίδιος συνέχισε: «Είναι και άλλα θέματα. Επειδή θα χωρίσουμε (Κράτος και Εκκλησία), πρέπει να βγάλουμε τις εικόνες από τα δικαστήρια; Πρέπει να βγάλουμε τις εικόνες από τα σχολεία; Πρέπει να αλλοιώσουμε τη διδασκαλία των Θρησκευτικών; Πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε προσευχή και δοξολογία στις μεγάλες εθνικές εορτές; Και άλλα ουσιώδη πράγματα, όπως το θέμα του γάμου. Είναι συνεργασία Κράτους και Πολιτείας ο νόμος που είναι να ψηφιστεί για το σύμφωνο διαβίωσης; Αυτό είναι αίσχος. Από κει και πέρα, εμείς δεν λέμε, το κράτος το λέει και από την άποψη αυτή έχει την ευθύνη του και είμαστε χώρια. Αλλά τι θα γίνει η κοινωνία; Τίνος είναι αυτά τα παιδιά αύριο;»

Το δικό μου σχόλιο είναι πως, επιτέλους, τουλάχιστον οι πνευματικοί πατέρες ας καταργήσουν τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Ο αρχιεπίσκοπος κατανοούμε όλοι πως δε μπορεί να γίνει πιο προοδευτικός γιατί έχει και κάτι Άνθιμους να αντιμετωπίσει. Πρέπει όμως γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο τους φαρισαϊσμούς. Ήδη έχει έλθει σημαντική απαξίωση του ρόλου της εκκλησίας στην κοινωνία, κυρίως εξαιτίας των σκανδάλων που προκάλεσαν την οργή των πολιτών. Σαφώς λοιπόν όσα πρεσβεύει η εκκλησία δια του ευαγγελίου, πρέπει και να τα πράττει, χωρίς «προφάσεις εν αμαρτίες». Θυμίζω πως πριν από χρόνια στη Ρωσία, η αλαζονεία της Εκκλησίας την μετέτρεψε σε όργανο της εξουσίας (Τσάρου) και στους δύσκολους καιρούς που οδήγησαν στην επανάσταση, η οργή του λαού δε ξεχώρισε την Εκκλησία από τον δυνάστη του με ολέθρια για αυτήν αποτελέσματα. Ας μη φτάσουμε κι εμείς ως εκεί.