Η ιστορία επαναλαμβάνεται

    Ήμουνα νιός και γέρασα και ακόμα βλέπω το ίδιο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Πολιτικοί που λεηλατούν με κάθε τρόπο το δημόσιο χρήμα και ψηφοφόρους που τους αρέσει τόσο πολύ να τους κλέβουν. 
    Θέλω να απευθυνθώ όμως στην αναμφισβήτητη πλειοψηφία όλων των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων, την αποχή. Η αποχή είναι η παραίτηση του μοναδικού τρόπου που έχει ο πολίτης να επηρεάσει άμεσα το πολιτικό σκηνικό που ορίζει την τύχη του. Η αποχή βάζει στις υπουργικές καρέκλες πλασιέ της πολιτικής, κατά παράδοση  φασίστες, τη στιγμή που πολιτικοί με διάθεση ελέγχου της κλοπής και της συγκάλυψης για παράδειγμα, πετιούνται απο το παράθυρο . Βάζει παραδοσιακούς μιζαδόρους στην κορυφή της εξουσίας (που ήδη έχουν ξεπεράσει τους προγόνους τους). Βάζει το φιλελευθερισμό να θερίζει ότι πόρο υπάρχει και να τον συγκεντρώνει σε ελάχιστους κεφαλαιοκράτες.    Αλόγιστες δαπάνες καλύπτονται με αλόγιστους δανεισμούς, με τη Δεξιά να εμφανίζεται σαν κουμανταδόρος την εποχή των δανεισμών και να εξαφανίζεται την εποχή της αποπληρωμής. Αν απέχουμε απο τις εκλογές διευκολύνουμε σε αυτά να παράσιτα να μας πίνουνε το αίμα.
    Η διαφθορά είναι ανθρώπινη αδυναμία και υπάρχει όπου υπάρχουν άνθρωποι. Η διαφορά όμως των δεξιών απο τους αριστερούς, είναι ότι όταν φεύγουν απο την εξουσία αριστεροί, αφήνουν πίσω δομές που υπηρετούν την κοινωνία. Όταν φεύγουν οι δεξιοί αφήνουν πίσω τους χάος. Το ζήσαμε με δύο δεξιούς πρωθυπουργούς μετά το 2000 και τώρα τρίτωσε. Ίσως να φτάνει. Πρέπει να μορφωθούμε, να ενεργοποιηθούμε πολιτικά και να υπερασπιστούμε ότι έχει απομείνει. Οι πολιτικές απόψεις λέγονται στη βουλή, όχι στα δελτία ειδήσεων των κεφαλαιοκρατών. Ενημερωθείτε μόνοι σας απευθείας χωρίς τους προπαγανδιστές των ιδιωτικών μέσων "ενημέρωσης". 

είμαστε όλοι Πούτιν;

    Δε σηκώνει πλάκα ένας πόλεμος. Περίμενα ότι θα είναι ένας τσαμπουκάς για να μαζευτεί το ΝΑΤΟ αλλά τελικά μάλλον δεν εκτίμησα στα σοβαρά την όλη κατάσταση. Πως φτάσαμε ως εδώ όμως; Αντί να δούμε την αιτία, αντί να δούμε τι μάθημα μπορούμε να πάρουμε απο αυτό το τεράστιο λάθος που έχει συμβεί, παριστάνουμε τους δικαστές και τους δίκαιους κριτές. Ένας πόλεμος δε γίνεται για πλάκα. Πριν λοιπόν σηκώσουνε το δάχτυλο οι φιλελεύθεροι, παριστάνοντας τους τιμητές της ειρήνης, ας μετρήσουν πόσους τέτοιους πολέμους κάνουν εδώ και χρόνια. Ας μη το τραβήξουμε μέχρι το Β παγκόσμιο. Ας μείνουμε στα πρόσφατα. Δε θυμάμαι να έγινε τόσος θόρυβος ούτε για τη Γιουγκοσλαβία, ούτε για το Ιράκ, ούτε για τη Συρία. Ήταν η ίδια ρητορική με αυτή του Πούτιν. Τώρα αμέσως φανερώνουν τις φασιστικές ρίζες τους οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις με προτεινόμενα μέτρα εναντίων των Ρώσων και όχι του Πούτιν, παρόμοια με κείνα των ναζί απέναντι στους εβραίους. 
    Το πρώτο μέλημα τους δεν ήταν μια ανάλυση του προβλήματος των δύο χωρών. Όλη η προσπάθεια επικεντρώθηκε στο να σταματήσει ο νέος αγωγός που θα διοχέτευε την Γερμανία με φυσικό αέριο και να εμποδιστούν οι εξαγωγές πετρελαίου και όχι μόνο απο τη Ρωσία. Μπόνους σε όλο αυτό, τα τεράστια ποσά που προορίζονται για την πολεμική βιομηχανία. Αυτά γίνανε άμεσα. Ο Ουκρανικός λαός θα αρκεστεί στις προσευχές του Αμερικανού προέδρου και στις δηλώσεις των ευρωπαίων ηγετών. Τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης θα δηλώσουν υποταγή και πίστη. Εμείς όμως; ο απλός πολίτης, τί θα πάρει απο όλο αυτό;
    Εκτός απο την σκληρή λιτότητα τον εκφοβισμό και την κατάθλιψη είναι καιρός να πάρουμε και ένα μάθημα*.
Οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται και ο τρόπος που ζούμε αλλάζει βίαια. Η αλλαγή αυτή δεν είναι προσωρινή. Ας σκεφτούμε λοιπόν με τρόπο που θα εξασφαλίζει την οικονομία των πόρων που εξαντλούνται. Επιτρέποντας σε μια μικρή ελίτ να κατασπαταλά πόρους χωρίς έλεγχο, να αναμασά  τετριμμένες ρητορείες ανάπτυξης ως πρόφαση με στόχο την γιγάντωση του πλουτισμού της, επιταχύνουμε την κατάρρευση των κοινωνιών. Ήδη τα κοινωνικά αδιέξοδα σε όλες τις φιλελεύθερες κοινωνίες πληθαίνουν. Αν όλοι μας παρασυρθούμε απο αυτές τις ελίτ, τότε φοβάμαι πως έχουμε γίνει όλοι Πούτιν.

*Δε θα το πάρουμε αλλά πρέπει