Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

οικονομική κρίση my ass

Αρχικά οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων, σαφώς ορθότερα, ονόμαζαν το φαινόμενο αυτό σαν “κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος”.
Δηλαδή οι τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες “έμειναν” από ρευστό.
Η λύση που επιβλήθηκε σταδιακά είναι η περικοπή. Όπως είναι σαφές περικοπές γίνονται μόνο στους μισθωτούς. Έτσι “χτίστηκε” μια ολόκληρη θεωρία που εξισώνει τους μισθωτούς με το πρόβλημα, διαμορφώνοντας την εντύπωση πως οικονομία σημαίνει μετρητά.
(Φυσικά κάτι τέτοιο για τους κεφαλαιοκράτες αποτελεί εργαλείο μη καταβολής δεδουλευμένων, μη καταβολής αυξήσεων, ανασφάλιστης εργασίας και πρόφαση απόλυσεων ανά πάσα στιγμή. Όλα όσα ονειρεύοντε να έχουν δηλαδή, αλλά ας μείνουμε στο θέμα).
Η μειωμένη ροή των μετρητών στην αγορά έφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις όπως η μείωση των πωλήσεων για παράδειγμα. Σπεύδουν τότε τα κοντόφθαλμα φοβισμένα ανθρωποειδή managerακια, να καταγράψουν απώλειες και να προτείνουν λύσεις.
Απο πότε όμως τις λύσεις για την διακυβέρνηση τις δίνουν... managers;
Από πότε όμως κριτήριο για την ευημερία ενός λαού είναι οι αύξηση των πωλήσεων των πολυεθνικών; Από πότε ανάπτυξη σημαίνει ενίσχυση του κεφαλαίου, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων;
Είναι προφανές λοιπόν ότι άλλη μία φορά πίσω από γενικότητες και κινδυνολογίες οι πολιτικοί “υποδουλώνουν” τους πολίτες στους κεφαλαιοκράτες. Τα χρήματα που “λείπουν” από το σύστημα, βρίσκονται σε ένα “υποσύστημα” που κανένας δεν αγγίζει, δε φορολογεί και δεν περικόπτει. Βρίσκεται στις τεράστιες περιουσίες ανθρώπων που ο αριθμός τους είναι τριψήφιος και ούτε νόμος ούτε εξουσία τους αγγίζει.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Στους βουλευτές που ψηφίσατε

Πόσοι είναι τελικά αυτοί που δυσκολεύουν την ήδη δύσκολη ζωή όλων των Ελλήνων;
Πόση ανοχή θα δείξει αυτή η κυβέρνηση;
Μήπως από τη στιγμή που αδιαφορεί αυτό το τμήμα της κοινωνίας προς το σύνολο, πρέπει το σύνολο να υπενθυμίσει την αναγκαιότητα της συνοχής της λαϊκής βάσης;
Τραβάτε με τα τρακτέρ στο σπίτι του κάθε βουλευτή ή στη βουλή την ίδια. Εκεί παίρνονται οι αποφάσεις. Με την ανεύθυνη στάση των στασιαστών πλήττεται μόνο ο απλός πολίτης, ο εργαζόμενος, ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας. Φυσικά η στάση τους είναι παράνομη και καταχρηστική, από όποια μεριά και αν το δούμε. Φυσικά η στάση τους όπως και αρκετά από τα αιτήματά τους είναι επιζήμια έναντι του συνόλου.
Πώς θα φαινότανε στους κυρίους αυτούς αν τους κόβανε το ρεύμα;
Αν τους κόβανε το νερό;
Αν δε τους τροφοδοτούσαν με καύσιμα;
Αν δεν αγόραζε κανένας τα προϊόντα τους γιατί τελικά τα "ξένα" είναι ανώτερης ποιότητας;
Αν δε γίνονταν δεκτοί στα νοσοκομεία;
Αν τελικά αδιαφορούσε για αυτούς το σύνολο των ανθρώπων που ταλαιπωρείτε χωρίς λόγο αυτή τη στιγμή;
Τα μπλόκα κανονικά έπρεπε να τα διαλύσουν τα σώματα ασφαλείας και όσοι διαφωνούν με αυτό απλώς ικανοποιούνται με την ταλαιπωρία των πολιτών.
Στους βουλευτές που ψηφίσατε να πάτε οργισμένοι αγρότες να δείξτε τη δύναμή σας όχι στους φουκαράδες που είναι στο δρόμο όλη τη μέρα.

Αγροτικά αιτήματα

Μη διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη».
Δηλαδή θα τα “παίρνουμε” κι από αλλού είμαστε δεν είμαστε αγρότες, άλλα τα προνόμια του αγρότη τα θεωρούμε δεδομένα

Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και εγγυημένες τιμές στα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα.
Δηλαδή δηλώνω οτι καλλιεργώ όσα στρέμματα έχω και μετά την πέφτω στο καφενείο

Προστασία της ντόπιας παραγωγής από ομοειδή εισαγόμενα.
Δηλαδή θα απαγορευτεί η ελεύθερη διακίνηση και διάθεση προϊόντων, κόντρα σε όλους τους νόμους του κόσμου, καταργώντας την ελεύθερη αγορά!

Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και
«παράνομων» παρακρατήσεων.
Εδώ ένα δίκιο το έχουν. Ας απαλλαχτεί κάποιος απο το τάισμα του χαρτοβασιλείου.

Μείωση του κόστους παραγωγής, με κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια και μηχανήματα και των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης, με μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ και επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων, κ.ά.
Στα τρία τέταρτα συμφωνώ απόλυτα. Δε βοηθά κανείς στην ανάπτυξη φορολογώντας.

Πάγωμα των αγροτικών χρεών, για τρία χρόνια, με παραγραφή των πανωτοκίων.
Τα πανωτόκια είναι ένα τοκογλυφικό αίσχος που διαμορφώνει την κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα. Μέσα σε είκοσι χρόνια οι περιουσίες των ανεξάρτητων παραγωγών (όχι μόνο αγροτών), όπως και όλων των μικρών και μεσαίων βιοτεχνών, πέρασαν στα χέρια των τραπεζών με δόλια μέσα, όπως αυτό του τοκισμού όχι του αρχικού ποσού αλλά του ήδη τοκισμένου. Αίσχος!

Πλήρης ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και άμεση αντιμετώπιση των χρεών του.
Τότε να περάσει η γη στην κυριότητα του Δημοσίου και αφού αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο (το Δημόσιο) να αναλάβει και τη διοίκηση.

Να μην μπει Ειδικό Τέλος Ακίνητης Περιουσίας στα χωράφια.
Ναι εφόσον απαγορευτεί η αλλαγή χρήσης της γης. Άλλο χωράφι και άλλο οικόπεδο!

Να διπλασιαστούν οι συντάξεις του ΟΓΑ, να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, να χορηγείται σύνταξη χηρείας στους αγρότες και στις αγρότισσες και οι πολύτεκνες αγρότισσες να έχουν τα ίδια δικαιώματα που ισχύουν στις άλλες κατηγορίες πολυτέκνων.

Ναι εφόσον μείνουν στον ΟΓΑ μόνο οι αγρότες, γιατί τώρα ίσως και οι μισοί ασφαλισμένοι του ΟΓΑ δεν είναι αγρότες. Φυσικά το ασφαλιστικό αφορά ολόκληρη την κοινωνία και όχι μόνο τους αγρότες. Δηλαδή τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, οι συμβασιούχοι, οι ανασφάλιστοι κτλ, αποτελούν μεγάλα προβλήματα και θα ήταν λάθος να ικανοποιηθούν μόνο οι αγρότες κατ΄ εξαίρεση.

Η Ελλάδα είναι μια οικογένεια που τα 3\4 αυτής κάθονται στο σαλόνι και φωνάζουν στο 1\4 που τρέχει να εξασφαλίσει τα χρειώδη. Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε όλοι, πως η αυτονομία και η αυτοδιάθεση μόνο μπορεί να μας βγάλει από την κρίση.