Είναι γεγονός ότι τις «ευνοούμενες» κοινωνικές ομάδες, το σύνολο τις κοινωνίας τις φθονεί. Επίτηδες τις ονομάζω «ευνοούμενες», ειρωνευόμενος την απάνθρωπη στάση του συνόλου, έναντι των ατόμων με ειδικές ανάγκες και αναπηρία. Πόσες φορές κι αν έχουμε ακούσει παράπονα από ανάπηρους. Συνεχόμενες επιτροπές στα ασφαλιστικά ταμεία προκειμένου να πάρουν αναπηρική σύνταξη, ακόμα και σε περιπτώσεις που η αναπηρία είναι μόνιμη, διαπιστωμένη από τους θεράποντες ιατρούς. Πόσες φορές ακούμε σχόλια σχετικά με τις ειδικές άδειες που μπορούν να πάρουν άτομα με ειδικές ανάγκες, σε αυτοκίνητα, περίπτερα κτλ. Ακόμα και οι θέσεις παρκαρίσματος ή τα καθίσματα στις αστικές συγκοινωνίες δεν παραχωρούνται από τους υγιείς και αρτιμελείς για κάποιο ακατανόητο λόγο. Είναι όμως και το κράτος επηρεασμένο από αυτή την εσφαλμένη νοοτροπία. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που όλα τα νομοθετημένα βοηθήματα φτάνουν στους δικαιούχους, που ενδέχεται να μην είναι ενημερωμένοι πλήρως, για την βοήθεια που δικαιούνται να λάβουν. Ακόμα και στα ΚΤΕΛ, τα άτομα με αναπηρία είναι πλέον αναγκασμένα να πληρώνουν κανονικό εισιτήριο. Σίγουρα δε ζούμε σε ένα κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο, είναι όμως απαραίτητο τη δύσκολη ζωή του αναπήρου να την κάνουμε ανυπόφορη; Ας έχουμε όλοι υπόψη μας όμως, πως η αναπηρία μπορεί να τύχει σε όλους μας. Ας νοιαστούμε λίγο και για τους ανθρώπους λοιπόν, που μερικές φορές και τα λίγα μπορεί να είναι πολλά. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε κτήνη για να επιβιώσουμε, όπως δεν είναι ανάγκη είτε οι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε οι διοικητές τους να γίνονται εχθρικοί και εμπαθείς.
Οργή για τις κάρτες αναπήρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου