Η μόλυνση είναι αταξική, διεθνής και δεν κάνει διακρίσεις. Είναι σα τον θάνατο.

Αναρωτιέμαι πώς οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν μπορούν να δουν τα τεράστια οικολογικά προβλήματα. Και εάν τα βλέπουν, γιατί δεν αντιδρούν; Αυτού του είδους τα προβλήματα δεν είναι απλά πολιτικά, όπου περιμένει κανείς να λυθούν από «άλλους». Το νερό και ο αέρας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ούτε της κυβέρνησης, ούτε των εταιριών, ούτε των βιομηχανιών, ούτε του στρατού. Ποιος τότε φταίει; Κανείς; Η απάντηση είναι απλή. Όλοι μας. Αυτό σε καμία περίπτωση δε μετατοπίζει τις ευθύνες από τους παραπάνω, αλλά ούτε και από όλους εμάς που είμαστε μέλη αυτών των κομματιών της κοινωνίας. Είναι απόλυτη ανάγκη να αλλάξουμε και να μη συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν. Πρέπει να μην μολύνουμε άλλο το νερό και τον αέρα, έμμεσα ή άμεσα, να μη σπαταλάμε τους φυσικούς πόρους (καύσιμα, αέριο κτλ) και να κάνουμε συνετή χρήση της ενέργειας προτιμώντας τις ανανεώσιμες πηγές, κάτι που πρέπει να απαιτούμε από την κυβέρνησή μας. Ας σταματήσουμε να κατρακυλάμε στο βούρκο την απάθειας και ας προσπαθήσουμε να λειτουργήσουμε θετικά σε μια προσπάθεια σωτηρίας του μέλλοντός μας στον πλανήτη.
Σε κάθε εκτόξευση στο διάστημα «καίμε» μια μικρή λίμνη.

Καθημερινά αναπνέουμε επικίνδυνα αέρια όπως οι ινδονήσιες της εικόνας που περιμένουν το λεωφορείο. Στη χώρα τους η νούμερο ένα απειλή είναι οι αναπνευστικές παθήσεις όπως η φυματίωση, το άσθμα, ο καρκίνος των πνευμόνων που σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας σκοτώνουν 175000 ανθρώπους το χρόνο και το θλιβερό αυτό νούμερο αυξάνει.

Η μεταφορά πετρελαίου με πλοία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Την 13η του Δεκέμβρη του `99 στα δυτικά παράλια της Γαλλίας βυθίστηκε το τάνκερ Erika.
H επίσημη δήλωση του Γάλλου υπουργού μεταφορών ένα χρόνο μετά, έλεγε ότι το ναυάγιο οφείλετε στη διάβρωση του σκάφους λόγω ελλιπούς συντήρησης.

Οι εργαζόμενοι της Tragsa company συνεχίζουν να καθαρίζουν την παραλία La Maruca στην νότια Ισπανία την 11η Νοέμβρη του 2003 , ένα χρόνο μετά από ναυάγιο τάνκερ, που ήταν και η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της Ισπανίας.

Ένας ερωδιός κολλάει πάνω σε πετρελαιοκηλίδα, νότια της Δανίας στις 30 Μαρτίου του 2001. 1900 τόνοι πετρελαίου βρέθηκαν στη Βαλτική Θάλασσα μια μέρα πριν.

Αεροφωτογραφία τραβηγμένη την 10η Αυγούστου του 2003 στη βόρεια Γερμανία κοντά στη Βαλτική ακτή δείχνει χημικά που τραβιούνται από το κύμα στα ανοιχτά.

Πυροσβεστικά πλοία σε προσπάθεια κατάσβεσης φωτιάς που ξέσπασε σε τάνκερ, φορτωμένο με 1800 τόνους διαβρωτικού νιτρικού οξέος, την 21η Νοέμβρη του 2001.

Δυστυχώς αυτά είναι μερικά παραδείγματα μόλυνσης των υδάτων. Τοξικά κοκτέιλ από βιομηχανίες σκοτώνουν κάθε μορφή ζωής στα ποτάμια πριν καταλήξουν στις θάλασσες. Η πολιτική των κυβερνήσεων είναι μια κοστολόγηση της μόλυνσης. Οι βιομηχανίες πληρώνουν πρόστιμα ανάλογα με το πόσο ρυπαίνουν, ή διαθέτουν τα ποσά αυτά σε δράσης προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι η μεγαλύτερη υποκρισία εκατέρωθεν. Πόσο κοστίζει μια θάλασσα άρρωστη με ψόφια ψάρια; Πόσο κοστίζει ένα δηλητηριασμένο ποτάμι που το νερό του μολύνει τα πάντα στο πέρασμά του; Πόσο κοστίζει ο μολυσμένος αέρας που θερίζει τους πολίτες των πόλεων; Πόσο κοστίζει το μέλλον του πλανήτη; Πόσο μπορεί να κοστίζει η υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων; Τελικά πόσο κοστίζει μια ζωή; Η γη έχει γίνει ένα διαμέρισμα που οι ένοικοι δε το καθαρίζουνε ποτέ ρυπαίνοντας το καθημερινά. Πόσο όμως ανθεκτικοί είναι αυτοί οι ένοικοι στις αρρώστιες που δημιουργούνται εξαιτίας της βρωμιάς τους; Όχι τόσο όσο φαντάζονται. Ο καρκίνος σε μορφές που η ιατρική δεν προλαβαίνει να παρακολουθήσει εξοντώνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Ο πόνος και η αρρώστια που ανέμελα σπέρνει οπουδήποτε η στάση ζωής μας δεν ποινηκοποιήται δεν τιμωρείται και δεν καταδικάζεται. Κάθε μέρα όμως όπου οι πόλεμοι, οι βιομηχανίες, τα μέσα μεταφοράς, τα αστικά κέντρα καταστρέφουν για πάντα το φυσικό περιβάλλον κάνουμε όλοι, αμέτοχοι ή συμμέτοχοι, ένα μεγάλο άλμα προς το τέλος. Δεν υπάρχει μέλλον εάν δεν αλλάξουμε στάση ζωής. Όλοι μαζί μπορούμε να ελέγξουμε και να δώσουμε την προσωπική μάχη μας ενάντια στη μόλυνση, που μας απειλεί πλέον άμεσα.