Ώπα Αλέκα… πάρτο λίγο αλλιώς

Σίγουρα τα ΜΜΕ δεν είναι ο ασφαλής τρόπος να πληροφορηθεί κανείς τις δηλώσεις της Γ.Γ του ΚΚΕ. Όμως δε νομίζω πως γράφουν και άλλα από αυτά που λέει.
Δημοσίευση στο ΕΘΝΟΣ: «η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ επισημαίνει ότι εξυφαίνεται ένα νέο σχέδιο, το οποίο εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή ένωση με στόχο την καθυπόταξη του λαϊκού κινήματος. Στο σχέδιο αυτό, σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΕ, εμπλέκονται ακόμη και μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες διασπείρουν μέσα από τα ΜΜΕ φήμες για ομάδες και αντιπαλότητες στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος».Σύμφωνα με το ΚΚΕ, «δεν υπάρχει πιο μεγάλη απόδειξη από την απλόχερη και σκανδαλώδη στήριξη και προβολή του ΣΥΝ- από όλα τα ΜΜΕ» και ότι «ένα από τα βασικά κοινά σημεία ανάμεσά τους είναι η πάλη ενάντια στο ΚΚΕ». Η ΚΕ εκτιμά ακόμη ότι «οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι ομάδες και τα πρόσωπα που το συγκροτούν έχουν ένα και κύριο γνώρισμα: Πάλεψαν με κάθε τρόπο και με τη στήριξη των αστικών κομμάτων και ΜΜΕ να διαλύσουν το ΚΚΕ. Σε κρίσιμες μάχες βρέθηκαν και βρίσκονται με τις δυνάμεις του συστήματος. Πρόκειται για ομάδες και πρόσωπα που απαρνήθηκαν και λοιδορούν τον σοσιαλισμό και την ταξική πάλη. Οι δυνάμεις αυτές δεν αποτελούν κίνδυνο για το σύστημα, γι αυτό τους στηρίζουν. Έχουν δώσει και εγγυήσεις και εξετάσεις, έχουν αναλάβει δεσμεύσεις». Αξίζει να σημειωθεί ότι η ηγεσία του ΚΚΕ εκτιμά ότι υπάρχει συντονισμένη επίθεση στο ΚΚΕ, στην ηγεσία του, στα στελέχη του, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο: «Τον αποκλεισμό από τα ΜΜΕ, τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση των θέσεών του, τον αντικομουνισμό. Σε συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες και δυνάμεις θέλουν να περιορίσουν τη δύναμη και τον ρόλο του ΚΚΕ. Σπέρνουν οργανωμένα από τα ΜΜΕ που ελέγχουν ψεύτικες φήμες για ομάδες στην ΚΕ του κόμματος και αντιπαλότητες ανάμεσα στα μέλη της ΚΕ».
Σχόλιο:
Αλέκα ξέφυγες. Ποιες μυστικές ομάδες; Αν τις ξέρεις κατονόμασε. Πώς γνωρίζεις τη δράση των ξένων μυστικών υπηρεσιών; Κατήγγειλε την. Ποιες θέσεις του ΚΚΕ διαστρεβλώθηκαν και από ποιους; Τι με νοιάζει ο αντικομουνισμός Αλέκα;
Ένα ασαφές σενάριο συνωμοσίας μου φαίνεται με στόχο την παρουσίαση του κόμματος σαν θύμα που μόνο αγωνιζόμενο για το λαό βάλλεται από παντού. Όχι, δεν είστε ήρωες. Φαντασιόπληκτοι είστε στο ΚΚΕ, βολεμένοι σε μια βουλευτική καρέκλα ξορκίζοντας τις ευθύνες και την ενεργή πολιτική. Στην τεράστια απεργιακή κινητοποίηση δεν έλαβε μέρος μόνο το ΚΚΕ. Το τεράστιο αντικυβερνητικό μέτωπο δεν αποτελείται από κομμουνιστές. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο από πότε ονομάζεται λαϊκό αποκλειστικά το κόμμα του ΚΚΕ; Συγκεντρώνει την λαϊκή πλειοψηφία; Το ΚΚΕ με πρακτικές μιας άλλης εποχής, καταφέρνει να διασπάσει ένα πρωτόγνωρο αντικυβερνητικό μέτωπο. Διασπά εδώ και χρόνια όλη την αριστερά και ευθύνεται για την αρνητική εντύπωση που έχει ο ελληνικός λαός για τον κομμουνισμό. Τον εμφανίζει στάσιμο, αναχρονιστικό, αδιάλλακτο και στείρο. Πρώτη φορά μετά από τη μεταπολίτευση ο χώρος τις αριστεράς έχει την ευκαιρία να ανατρέψει το δικομματισμό και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μήπως φοβάται τις συμπράξεις αυτές το ΚΚΕ γιατί δε θέλει να κριθεί ως κυβέρνηση (έστω και οικουμενική); Μήπως η καρέκλα της αντιπολίτευσης είναι πιο βολική από τις υπουργικές; Η στάση του ΚΚΕ μόνο τη Νέα Δημοκρατία συμφέρει που ανίκανη να εξοντώσει η ίδια τους πολιτικούς της αντιπάλους τους αφήνει να εξουδετερωθούν από μόνοι τους.

Χαβαλέ να περνάει η ώρα

Η κα. Νατάσα Ράγιου-Μεντζελοπούλου διαδέχθηκε τον κ. Νασιώκα στο βήμα της Βουλής, στη συζήτηση για την πρόταση μομφής που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Νασιώκας μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι στην Ελλάδα η εκστρατεία κατά του καπνίσματος απέτυχε (εγώ δεν κατάλαβα να έγινε )και ότι ο αριθμός των καπνιστών μεγάλωσε δραματικά. (Σε όλη την Ευρώπη κανείς δεν καπνίζει σε εσωτερικό χώρο δια νόμου, η τιμή των τσιγάρων είναι πολύ πιο υψηλή με αποτέλεσμα οι καπνιστές να έχουν μειωθεί αρκετά). Αρχίζει λοιπόν η κ. Νατάσα την ομιλία της εξηγώντας στον κύριο Νασιώκα ότι για την αύξηση των καπνιστών φταίνε τα τσιγάρα και όχι η Νέα Δημοκρατία.
Μαύρο χιούμορ για σε τέτοια θέματα να κάνει για την οικογένεια της η βουλευτής. Για την ανικανότητα της κυβέρνησης να κρατήσει τη δημόσια υγεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για τη νούμερο 1 απειλή κατά της υγείας (κάπνισμα) ούτε αστειάκια ούτε ειρωνείες επιτρέπονται και μάλιστα από το βήμα της βουλής.
Εκτός αν η κ. Ράγιου θεωρεί ότι όντως για την αύξηση των καπνιστών φταίνε τα τσιγάρα. Δε ξέρω αν είναι και η θέση της Νέας Δημοκρατίας αυτή. Τότε για το πρόβλημα των ναρκωτικών φταίνε οι ουσίες, για το σκάνδαλο των υποκλοπών τα τηλέφωνα, για το ασφαλιστικό τα ένσημα και πάει λέγοντας.
Τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία διαλέγει τους βουλευτές του ο κ. Καραμανλής χρειάζονται κατεπειγόντως επανεξέταση. Δεν αρκεί μόνο η τυφλή αφοσίωση και η φανατική υποστήριξη. Το παράδειγμα Ράγιου, που είχε και άλλα αστειάκια (τεστ- Παπ-ανδρέου), υποβαθμίζει τις συζητήσεις της βουλής σε κουβέντες του καφενείου, σε χαβαλέ για να περνάει η ώρα. Ούτε η θέση της, ούτε οι περιστάσεις νομίζω πως δικαιολογούν τέτοιες στάσεις.
Αυτά που ακούω από βουλευτές, με κάνουν να προτείνω μέτρα όπως αυτά που ισχύουν για τους οδηγούς αυτοκινήτων. Αλκοτέστ, τοξικολογικός έλεγχος και προπαντός εξετάσεις αξιολόγησης. Ένας άνθρωπος σουρωμένος ή μαστουρωμένος ή χωρίς δίπλωμα οδήγησης δεν πρέπει να οδηγεί ούτε αυτοκίνητο αλλά ούτε και τη χώρα.

Την τρίτη καίγεσαι

ΕΙΔΗΣΗ:
Για Τρίτη φορά η κυβέρνηση δηλώνει ανέτοιμη να διαχειριστεί το θέμα των φωτοβολταϊκών. Την αναστολή υποβολής αιτήσεων για τη λήψη άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκούς σταθμούς, υπέγραψε ο υπουργός Ανάπτυξης, Χρήστος Φώλιας, καθώς η συνολική ισχύς των υποβληθέντων αιτημάτων για τη λήψη σχετικής άδειας υπερβαίνει κατά πολύ τους στόχους του προγράμματος ανάπτυξης φωτοβολταϊκών σταθμών.
‘Οπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης, κρίνεται αναγκαία η αναθεώρηση του Προγράμματος για την αποτελεσματικότερη προώθηση των σχετικών επενδύσεων. Με νεότερη απόφαση, θα καθοριστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την αναθεώρηση του Προγράμματος, συμπεριλαμβανόμενης της σχετικής αδειοδοτικής διαδικασίας.
«Την ώρα που ο πρωθυπουργός δηλώνει ένθερμος υποστηρικτής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενώ όλοι οι αρμόδιοι φορείς ορκίζονται στο όνομα των πράσινων τεχνολογιών, η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών στη χώρα μας τελματώνει λόγω της αδράνειας, της άγνοιας, της αδιαφορίας και ενίοτε του γραφειοκρατικού σαδισμού ορισμένων υπηρεσιών» τόνισε σε ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ). Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΦ ανέφερε: «Στην Ελλάδα η εγκατάσταση ακόμη και ενός μικρού οικιακού συστήματος του ενός κιλοβάτ αποτελεί ένα Γολγοθά για όποιον το επιχειρήσει, ενώ στη Γερμανία, η οποία έχει ήδη εγκαταστήσει 4.000 μεγαβάτ φωτοβολταϊκών (90% των οποίων σε κτίρια), δεν απαιτείται καμία απολύτως άδεια για συστήματα σε κτίρια (όσο μεγάλα κι αν είναι) και ο ενδιαφερόμενος απλώς εγκαθιστά το σύστημα που επιθυμεί. Αν η Γερμανία ακούγεται προχωρημένη για κάποιους, ας ανατρέξουν στη γειτονική Βουλγαρία, όπου για συστήματα έως και 5.000 κιλοβάτ δεν απαιτείται καμία απολύτως άδεια. Ακόμη και μεγάλα έργα των 10 μεγαβάτ (10.000 κιλοβάτ) αδειοδοτούνται το πολύ σε 3-4 εβδομάδες. Εδώ, η αδειοδότηση τέτοιων έργων θέλει χρόνια».
ΣΧΟΛΙΟ:
Ουδέν

τα ΄κονομίσαμε μάγκες

ΕΙΔΗΣΗ:
Συμφώνησαν για τις αυξήσεις στους μισθούς
Σε συμφωνία για διετή συλλογική σύμβαση εργασίας (2008-2009) κατέληξαν το μεσημέρι της Τετάρτης ΓΣΕΕ και εργοδοτικές οργανώσεις.
Οπως προβλέπει η συμφωνία, οι μισθοί θα αυξηθούν από 1/1/2008 κατά 3,45%, από 1/9/2008 κατά 3% και από 1/5/2009 κατά 5,5%. Ετσι, ο μέσος όρος αύξησης για το 2008 είναι 4,5% και ο μέσος όρος διετίας 2008-2009 είναι 7,2%.
Ο κατώτατος βασικός μισθός διαμορφώνεται πλέον στα 739 από 657 ευρώ, αυξάνεται δηλάδή κατά 22 ευρώ το μήνα.
Η συμφωνία για τα ημερομίσθια προβλέπει ότι το βασικό μεροκάματο διαμορφώνεται από 1/1/08 στα 30,40 ευρώ από 29,39 ευρώ, ημερήσια δηλαδή αύξηση 1,01 ευρώ, και από 1/1/09 από τα 30,40 ανέρχεται στα 31,31 ευρώ, ημερήσια δηλαδή αύξηση 0,91 λεπτα.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος μίλησε για δύσκολες διαπραγματεύσεις, λόγω της κοινωνικής και οικονομικής συγκυρίας, αλλά με "σημαντικό αποτέλεσμα".
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος έκανε λόγο για "αφετηρία για μια νέα φάση στις εργασιακές σχέσεις", σημειώνοντας πως "πέρα από τις πραγματικές αυξήσεις, επετεύχθη και η δημιουργία ενός μόνιμου βήματος διαλόγου που θα είναι η βάση για την ουσιαστική παρέμβαση των δυνάμεων της εργασίας σε όλα τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα".
Από τη συνάντηση ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων αποχώρησε ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ που πρόσκειται στο ΚΚΕ, καταγγέλλοντας τη συμφωνία, ενώ διαφώνησε και ο εκπρόσωπος της αυτόνομης παρέμβασης που πρόσκειται στον ΣΥΝ, ο οποίος δεν υπέγραψε τη νεα συλλογική σύμβαση.
Ακολούθως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος κατηγόρησε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για τη συμφωνία και χαρακτήρισε ως εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους τις αυξήσεις της νέας σύμβασης.
ΣΧΟΛΙΟ: Αν αυτό δεν είναι κοροϊδία τότε πείτε μου τί είναι. Στην προσπάθεια να δημιουργήσουν εντυπώσεις μετά το σκανδαλώδες νομοσχέδιο του ασφαλιστικού, η άρχουσα τάξη συγκινημένη από τις εξελίξεις κερνάει ενα καφέ σε πλαστικό κυπελλάκι. Άντε βρε ΄κονομίσαμε

Αλλαγή νοοτροπίας

Είναι τραγελαφικό, να ανάγει σε εθνικό πρόβλημα η Ελλάδα την ονομασία των Σκοπίων. Εμείς (οι Έλληνες) έχουμε μια ιστορία καταγεγραμμένη, μια εθνική ταυτότητα δεδομένη και ξεκάθαρο γεωγραφικό στίγμα. Από πότε μας ενδιαφέρει να μη στενοχωρήσουμε τον πιο αποτυχημένο πρόεδρο στην (μικρή) ιστορία της Αμερικής; Από πότε ο Νίμιτς και ο κάθε Νίμιτς μπορεί να επιβάλλει παραχωρήσεις στην Ελλάδα; Από πότε μας ανησυχεί η στάση των Σκοπιανών; Δεν δεχόμαστε να εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία στο όνομα εκτός εάν συνοδεύεται από άλλο εθνικό χαρακτηριστικό. Που να το βρουν; Πρόβλημά τους. Φυσικά ασκούμε βέτο, φυσικά δεν συζητάμε με αυτή την πρόταση ονομασίας, φυσικά δεν απασχολεί κανέναν περισσότερο από τα τεράστια προβλήματα της χώρας, η αδυναμία των Σκοπίων να λύσει το πρόβλημά της. Εάν μπορούσαν οι Σλαβομακεδόνες γείτονες να λύσουν το ασφαλιστικό, να ξεδιαλύνουν τα σκάνδαλα, να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας και του οικονομικού μαρασμού, εάν οι γείτονες με λίγα λόγια ήτανε Έλληνες που συνεισέφεραν στην εθνική οικονομία, θα με απασχολούσε. Τώρα τι με νοιάζει εμένα το διπλωματικό αδιέξοδο μίας άλλης χώρας. Είναι αποπροσανατολιστικό θέμα της ελληνικής κοινής γνώμης από τα «καυτά» προβλήματα της χώρας. Προέχει η επίλυση αυτών των προβλημάτων. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να επικεντρωθούν όλες οι δυνάμεις.
Δυστυχώς η 20ετής τραγική διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί κυματοθραύστη για τη Νέα Δημοκρατία. Απέναντι στην όποια κατηγορία, η κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ και υπεκφεύγει. Οι ψηφοφόροι καταλήγουν σε «ομηρία» αφού μπροστά στη ανάμνηση του ΠΑΣΟΚ καταλήγουν στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι αδιέξοδο. Αυτό το αδιέξοδο πρέπει να ξεπεράσουμε σαν κράτος και σαν κοινωνία. Πια παράδοση θέλει κομματικό κράτος; Πιο όφελος έχει δει μέχρι τώρα από τον εκλογικό νόμο και κατ΄ επέκταση την αυτοδυναμία ο τόπος; Πώς είναι δυνατό να συνεργάζονται πολίτες με επιτυχία μεταξύ τους, πως είναι δυνατό να εμπιστεύονται οι πολίτες ο ένας τον άλλο και τελικά πώς να λειτουργούν με διαφάνεια, όταν βλέπει τους αντιπροσώπους του να μη μπορούν να συνεργαστούν, σαφώς να μην εμπιστεύονται ούτε τους βουλευτές της ίδιας τους της παράταξης και να λειτουργούν κάτω από πλήρη αδιαφάνεια. Εχθές ο κ. Κιλτίδης έκανε μια καταλυτική δήλωση. Το ποιόν της Νέας Δημοκρατίας, «η ουσία της πολιτικής της» όπως είπε ο υπουργός, «είναι αυτή που βλέπουμε». Βουνό το δίκιο του. Νεοφιλελεύθεροι είναι οι άνθρωποι. Δε πας κύριε λιμενεργάτη, κύριε συμβασιούχε, κύριε υπάλληλε, κύριε άνεργε, κύριε εργάτη κλπ να ψηφίσεις Ν.Δ. και μετά να περιμένεις κράτος πρόνοιας και κοινωνικό κράτος. Πήγε, λέει, το πρόβατο και ξύθηκε στου τσόμπανου τη γλίτσα… Το μέγα ερώτημα λοιπόν είναι: Επιλέγουμε νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, σοσιαλιστική, «προοδευτική» ή κομουνιστική; Την εθνικιστική δε την λαμβάνω καν υπ’ όψη. Έχουμε συναίσθηση της ψήφου ή το ρίχνουμε το φακελάκι κουτουρού; Μήπως τελικά πριν την αλλαγή προσώπων, προέχει η αλλαγή νοοτροπίας;
Άποψη μου είναι ότι από τη μεταπολίτευση και μετά οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας απέτυχαν. Είμαστε η πιο καθυστερημένη χώρα της Ευρώπης. Ας παραδειγματιστούμε από τους εταίρους μας (που μας στηρίζουν οικονομικά) και ας δοκιμάσουμε να δουλέψουμε ομαδικά. Όπως ο προπονητής της εθνικής ομάδας παίρνει από όλες τις ομάδες τους καλύτερους, έτσι να δοκιμάσουμε ένα κυβερνητικό συνδυασμό με τα καλύτερα στελέχη. Μόνο οι βουλευτές δε θέλουν κάτι τέτοιο, γιατί οι πολιτικές τους, λέει, δεν συμπίπτουν. Ποιες; Έχει καταλάβει κανείς τα τελευταία χρόνια διαφορά στις πολιτικές; Ο κυβερνών παίρνει τις προμήθειες, τελεία και παύλα. Και επειδή είναι δύσκολο να ανατεθούν τα δημόσια έργα σε ημετέρους, αποφεύγουν οι βουλευτές μας τις συνεργασίες, όπως ο διάολος το λιβάνι. Έ, φτάνει τόσο δε νομίζετε;

Σωτήρια Πρόταση μομφής

Έχω σκεφτεί πολλές φορές, ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει τους λόγους του να στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία. Έτσι και τώρα δίνει χρόνο σε μια κυβέρνηση που έχει στριμωχτεί στη γωνία ( Σκοπιανό, ασφαλιστικό). Με δεδομένο πως στην παρούσα φάση η κυβέρνηση έχει 152 βουλευτές η πρόταση μομφής δε ξέρω πόσο μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Ίσως η 25^η Μαρτίου ενέπνευσε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να βοηθήσει την εξωτερική πολιτική, αφού η κυβέρνηση τώρα μπορεί να ξεφύγει από τις πιέσεις του Νιμιτς με πρόσχημα την πιθανή πτώση της. Μπορούσε να περιμένει λίγο ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ την απόφαση για το Σκοπιανό και εκεί επάνω να κάνει πρόταση μομφής, φέρνοντας τους βουλευτές της βόρειας Ελλάδας σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Αλέκος Αλαβάνος την ώρα που βάλλει κατά της κυβέρνησης προτείνοντας δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό, εξουδετερώνεται από την αντιπολίτευση, αφού πηγαίνει πίσω τη συζήτηση αυτή η πρόταση μομφής! Κρίνω ακίνδυνη έως βολική για την κυβέρνηση την κίνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά συνεπή μιάς και επιτέλους διαφοροποιείται ριζικά από της θέσεις της (κυβέρνησης) υπονοώντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα κρατήσει άλλη στάση ως κυβέρνηση. Τα λοιπά θέματα που καταδικάζει ο κ. Παπανδρέου τα βρίσκω λιγάκι γενικά και ασαφή ως προς τη στάση που πρόκειται να κρατήσει το κόμμα του, ως κυβερνών.

Οι ψευδοπροφήτες

Κάποτε πριν από πολλά χρόνια έζησαν, κατά τις γραφές, κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, που μελετώντας την συλλογική στάση των ανθρώπων, προέβλεπαν δεινά και με στόχο την αποφυγή τους έπαιρναν τους δρόμους διαλαλώντας τις προειδοποιήσεις τους. Αν έπιασε τόπο η στάση τους ή όχι είναι άλλου δουλειά να το κρίνει. Εγώ θα σταθώ αλλού. Οι άνθρωποι αυτοί, που υπήρχαν σε όλες τις φυλές- χώρες- θρησκείες, λειτουργούσαν μόνοι ζώντας ασκητικά και θυσίασαν μέχρι και τη ζωή τους στην προσπάθειά τους αυτή. Προσέγγιζαν όλο το κοινωνικό φάσμα με τρόπο και λόγο που γινόταν από όλους αντιληπτός. Φυσικά όλη αυτή η δραστηριότητα, κατά τις γραφές, ήταν δωρεάν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονταν προφήτες.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Κάποιες προφητείες επαληθευτήκαν κάποιες είναι σε εκκρεμότητα κάποιες άλλες διαμόρφωσαν κοινωνικές συμπεριφορές και την ατομική ηθική υπόσταση πολλών ανθρώπων.Καθαυτό όμως το λειτούργημα του προφήτη μεταλλάχτηκε. Έγινε επάγγελμα, και μάλιστα αρκετά προσοδοφόρο. Η ανασφάλεια, η φιλοδοξία και οι ενοχές κάποιων ανθρώπων, δημιούργησαν την ανάγκη της ατομικής πρόβλεψης του μέλλοντος.Εμφανίστηκαν οι μάντεις, οι καφετζούδες, οι χαρτορίχτρες, τα μέντιουμ, τα ζώδια κτλ. Η δράση τους είναι γνωστή οπότε πάω κατευθείαν στο θέμα μου.
Πέρα από τους «μεροκαματιάρηδες», εμφανίστηκαν και κάτι «μεγαλοεπιχειρηματίες» του αντικειμένου. Συγγραφείς που διαφημίζονται σαν κοινωνοί της παγκόσμιας αλήθειας, προκειμένου να πουληθεί το γραπτό τους, «μέντορες» που πουλάνε πνευματισμό έναντι αμοιβής, μέχρι και ιερείς που υπερτιμολογούν δωρεές με σκοπό φοροαπαλαγές!!! Η βάση όλης της δράσης τους είναι το κέρδος. Μαγνητίζουν όμως και ευκολόπιστους ανθρώπους και αποκτούν έτσι και μια κάποια δημοτικότητα. Η ελευθερία του λόγου επιτρέπει και σε αυτούς να εκδίδουν ότι θέλουν, να πρεσβεύουν ότι θέλουν, να προφητεύουν ότι θέλουν.Η ελευθερία όμως της βούλησης θα έπρεπε να μας προφυλάξει από αυτούς τους απατεώνες.
Απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους που συμβουλεύονται τα ζώδια, αγοράζουν νεοπροφητικά βιβλία, είναι εγγεγραμμένοι σε οργανώσεις πνευματισμού. Αφού απώτερος σκοπός της δραστηριότητάς σας είναι η πρόβλεψη του μέλλοντος προς αποφυγή των δεινών, γιατί δε συμβουλεύεστε και την επιστημονική πρόβλεψη του μέλλοντος; Έχουνε λυσσάξει να κάνουν συστάσεις και ενημερώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, η καταστροφή του οποίου έχει ήδη ορατά αποτελέσματα μη αναστρέψιμα. Χρόνια τώρα ο τρίτος κόσμος λιμοκτονεί ενώ ταυτόχρονα πετάμε στα σκουπίδια τρόφιμα. Εξακολουθούμε να στηρίζουμε εξοπλισμούς, τη στιγμή που αρκούν οι υπάρχοντες να καταστρέψουν ολοσχερώς τη γη 10 φορές!!! Το μέλλον δεν εξαρτάται από κάτι μεταφυσικό, ας το παραδεχτούμε. Στο βαθμό που μπορούμε να σκεφτούμε, εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από εμάς. Τρώμε σα τα γουρούνια ότι βρούμε και μετά ζητάμε από την ιατρική να μας γιατρέψει. Κοπρίζουμε αλόγιστα, όπου βρεθούμε και μας κάνει κατάπληξη η μόλυνση του περιβάλλοντος. Εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε όποιον λαοπλάνο μας τα πει πιο όμορφα και απογοητευόμαστε κατόπιν με τα αποτελέσματα της επιλογής μας. Περιμένουμε κάποτε κάποιον να κάνει το θαύμα. 2008 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Εβραίοι έπεισαν τον πλανήτη ότι γίνανε θαύματα. Έκτοτε ζούμε στη λογική του αιτίου και αιτιατού. Ήμαρτον. Επιτέλους στρέψτε την καλή σας θέληση σε κάτι πρακτικό και άμεσο. Κάντε ως άτομα το χρέος σας έναντι του συνόλου. Δεν υπάρχουνε λύσεις στα άστρα και στα φλιτζάνια, ούτε στα φυλλάδια παχύσαρκων ψευτοπροφητών. Εμείς είμαστε το μέλλον. Ο λαός το διατυπώνει θαυμάσια το θέμα σε μια πρόταση: όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας για να προβλέψουμε τις συνέπειες. Δεν υπάρχει άλλη οδός. Όσο για τα λαμόγια που κοροϊδεύουν τον κόσμο… εμείς τους συντηρούμε. Κάτι κρεμασμένοι από τα παράθυρα της τηλεόρασης κερδίζουν χιλιάδες ευρώ καθημερινά, κάτι «μέντορες» ζουν σε παλάτια και κάτι αστρολόγοι με πτυχία (ποιο πανεπιστήμιο δίνει τέτοια πτυχία;) πλουτίζουν με την παραλλαγή του παραμυθιού χωρίς τέλος. Ας επικρατήσει επιτέλους η λογική.

«Πλασιέ της πολιτικής»

Αν και το επάγγελμα του πλασιέ παρουσιάζει κάμψη στην αγορά, στο χώρο της πολιτικής εμφανίζει άνθηση. Επικοινωνιολόγος είναι ο όρος επίσημα και ο λόγος του μετράει πιο πολύ και από συλλαλητήριο. Αντικείμενο της δουλειάς του είναι το «είμαι» και το «φαίνομαι». Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο π.χ. φαίνεται ως βιώσιμη ρεαλιστική λύση, αλλά είναι συγκάλυψη κακοδιαχείρισης των ταμείων επί σειρά ετών. Ο επικοινωνιολόγος πρέπει να παρουσιάσει το θέμα έτσι που να φαίνεται αρεστό.

Καθημερινά, ο προβληματισμός των πολιτικών δεν είναι το περιεχόμενο της πολιτικής τους, αλλά οι φράσεις με τις οποίες θα δηλωθεί σε μια συνέντευξη τύπου, για παράδειγμα. Δεν εκπλήσσεται κανείς- αφού δεν αντιδρά κανείς- γιατί καθημερινά οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να πείσουμε και να πειστούμε. Προσπαθούμε για παράδειγμα να πείσουμε τον πελάτη να μας προτιμήσει, τον τροχονόμο να μη μας γράψει, τον σύντροφό μας ότι θα τα καταφέρουμε. Παράλληλα προσπαθούμε να πειστούμε, πως αξίζει η προσφορά μας στο σύνολο, πως το μέλλον είναι καλό, πως θα βελτιωθεί η ζωή μας. Γενικά υπάρχει μια τάση κάλυψης των πρακτικών αναγκών, με θεωρητικό τρόπο. Έτσι από συμπόνια και κατανόηση μπροστά στον αγώνα της εύρεσης πειστικού λόγου, γινόμαστε και οι ίδιοι πειθήνιοι.

Είναι παρήγορο το ότι αρκετοί πολίτες απορρίπτουν πλέον αυτή την πρακτική. Μεγάλο είναι το ποσοστό αυτών που δεν εμπιστεύονται πια τις δηλώσεις- δεσμεύσεις των πολιτικών, αφού διαπιστώνουν πως είναι «διαφημιστικές». Το ζήτημα είναι όμως την ώρα της ψήφου. Θα προχωρήσει ο μέσος Έλληνας στην πράξη (καταψηφίζοντας την πολιτική που δε του άρεσε) ή θα μείνει ξανά σε θεωρητικό επίπεδο (συμβιβαζόμενος με την προσφορά του «πλασιέ»).

Η εύρεση των λύσεων στα προβλήματα δεν είναι ζήτημα επικοινωνιακό. Υπάρχει σαφώς πρόβλημα και σε αυτό το επίπεδο, αφού ο «πλασιέ» λέει μόνο το «ποίημα» της εταιρίας χωρίς να έχει δικαίωμα αλλαγής της ποιότητας του προϊόντος. Ο «πλασιέ» δεν εισπράττει τα παράπονα των πελατών επίσης, αλλά ακόμα αν τύχει να συμβεί κάτι τέτοιο, δε το μεταφέρει στο αφεντικό του. Ο «πλασιέ» είναι ο χαμογελαστός τύπος με το κοστούμι που έχει να πει κάτι ευχάριστο, κάτι δελεαστικό.

Αυτό ακριβώς είναι το μοντέλο πολιτικού που επικρατεί στη χώρα μας. Κερδίζει εκλογές από τη μεταπολίτευση και μετά μόνο με το προφίλ του. Δηλώνει προεκλογικά ότι ικανοποιεί τους ψηφοφόρους, ενώ πραγματοποιεί μετεκλογικά αυτά που του επιβάλλουν «τα αφεντικά» του, δηλώνοντας ότι του υποβάλλει ο επικοινωνιολόγος του. Η επικοινωνία του με το λαό δεν είναι αμφίδρομη και δεν τον ενδιαφέρει η ουσία της πολιτικής του, αλλά η δημοτικότητά του.

Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό βγάζοντας τους «πλασιέ της πολιτικής» έξω από το κοινοβούλιο. Τα προβλήματα του πολίτη, προέχει να λυθούν από ανθρώπους τίμιους με όραμα και ικανότητες. Δεν θα πρέπει να μας απασχολεί αν η κυβέρνηση θα είναι αυτοδύναμη ή συνεργασίας. Δε θα πρέπει να μας απασχολεί εάν η κυβέρνηση είναι μπλέ ή πράσινη ή ριγέ. Οι εκλογές λέγονται βουλευτικές. Συνεπώς όλοι πρέπει να ψηφίσουμε τους βουλευτές που μας εκφράζουν και των οποίων η στάση να μας είναι σεβαστή.

εθνικό αλσχάιμερ

Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε, οι εργαζόμενοι γύρισαν στις δουλειές τους, το ρεύμα σιγά-σιγά ξανάρχεται, τα σκουπίδια σιγά-σιγά μαζεύονται και όλοι μαζί φάγαμε ένα πρώτης τάξεως «άδειασμα» από μια κυβέρνηση που κωφεύει επιλεκτικά. Γεροί να είμαστε να δουλεύουμε μέχρι να τα τινάξουμε. Το θέμα είναι για ποιόν… Για το κράτος που μας αγνοεί; Για τους εργοδότες; Για ποιους, γιατί για μάς δε δουλεύουμε. Δουλεύουμε με την προσδοκία ότι κάποτε θα πάρουμε λεφτά; Μήπως κοροϊδευόμαστε; Οι εκλογές που θα έρθουν κάτι θα πρέπει να πουν, γιατί αλλιώς τζάμπα οι απεργίες τζάμπα οι φωνές και η φασαρία. Είμαστε όμως ικανοί να κρίνουμε αντικειμενικά και να καταψηφίσουμε αυτούς που οδήγησαν τα ταμεία ως εδώ; Θυμάμαι, από την εποχή του μακαρίτη του Ανδρέα, ότι υπήρχαν κάποιες αποφάσεις που χάριζαν σε ομίλους τις οφειλές τους προς το Ι.Κ.Α. και γραφόταν θυμάμαι σε κάτι μονόστηλα πίσω-πίσω στις πρωτοκλασάτες εφημερίδες. Έχω ακούσει κατά καιρούς ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είχε τεράστια χρέη για ασφαλιστικές εισφορές, μέχρι και ότι στα υπουργεία η απόδοση των οφειλών αυτών ήταν ομιχλώδης. Δηλαδή οι πιο εύπορες κοινωνικές ομάδες, γλίτωσαν τα χρέη τους, ενώ οι περίφημοι «μικρομεσαίοι» πλήρωσαν πολύ ακριβά τις εκκρεμότητες τους. Θυμίζω ότι το Ι.Κ.Α. έριχνε τεράστια πρόστιμα για καθυστερημένες οφειλές, αποκλειστικά σε ανθρώπους της τότε μεσαίας κοινωνικής τάξης. Οι άνθρωποι αυτοί έχασαν περιουσίες μιας ζωής, έπεσαν θύματα της κομπίνας των επανωτοκίων και ακόμα πληρώνουν. Ο νυν πρωθυπουργός πριν την πρώτη του εκλογή, το θυμότανε το θέμα όπως και το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και έλεγε τότε ότι πρέπει να μπεί ένα τέλος σε αυτό το αίσχος. Καλά τα έλεγε δε λέω. Έξι ολόκληρα χρόνια μετά όμως το μόνο που έκανε σε σχέση με τις προεκλογικές του δηλώσεις είναι να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο που ζητάει από τα θύματα της μέχρι τώρα διακυβέρνησης να ξαναπληρώσουν. Το σύνταγμα, εάν δεν έχει και αυτό αλλάξει, κάνει λόγο για ισονομία, αν δε κάνω λάθος. Τη στιγμή όμως που δεν ισχύουν οι ίδιοι νόμοι για όλους τους πολίτες τότε δεν ισχύει και το δημοκρατικό πολίτευμα. Σύσσωμη η κυβέρνηση λέει, χωρίς ντροπή ,ότι είναι η μόνη λύση στο ασφαλιστικό το νέο νομοσχέδιο, που επιβαρύνει σαφώς τους εργαζομένους και τους αυτοαπασχολούμενους. Φυσικά «σε ξένο κώλο χίλιες ξυλιές» έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου! Τη σύνταξη τους και τους παχυλούς μισθούς, τα έχουν εξασφαλισμένα οι βουλευτές. Μια τετραετία και μετά ισόβια σύνταξη. Ας αλλάξει ο νόμος λιγάκι και ας πληρωθούν και οι βουλευτές σαν απλοί εργαζόμενοι. Ας κοπούν οι προμήθειες των υπουργών από τα δημόσια έργα. Ας πληρώσουν όσοι έχουν εξαιρεθεί με πολιτικές αποφάσεις από την υποχρέωσή τους να καταβάλουν τις ασφαλιστικές εισφορές. Έτσι λύνεται το ασφαλιστικό, όχι μετά την λεηλασία των ταμείων να ζητάνε οι διαχειριστές και τα ρέστα έναντι της εγκληματικής τους διαχείρισης. Οι εκλογές που έρχονται ένα πράγμα θα δείξουν. Έχει τελικά μνήμη ο ελληνικός λαός ή του αρέσει να τον κλέβουν και να τον εξαπατούν;

ο δρόμος για το μέλλον περνάει απο το παρόν

Πολλά έχουν ειπωθεί, πολλά έχουν ψηφιστεί σχετικά με το θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Από το καλοκαίρι του 2007 μέχρι τώρα όμως μόνο Black out έχουμε μετρήσει. Τα φωτοβολταϊκά πάρκα ή οι ιδιωτικές εγκαταστάσεις απλά δεν προχώρησαν. Είναι το κόστος υψηλό, είναι ότι δεν βλέπουμε σα λαός πέρα από τη μύτη μας, πάντως το ρεύμα δε φτάνει, εμείς καταναλώνουμε συνεχώς περισσότερο και όπως πάντα για όλα φταίει η ΔΕΗ, που αν πουληθεί οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι θα μάθουν τη εστί βερίκοκο και ως δια μαγείας το ρεύμα θα αυγατίσει και θα φωταγωγήσει ξανά τα άθλια χάλια της πόλης. Βαρέθηκα. Πραγματικά βαρέθηκα τη νοοτροπία αυτής της χώρας που όλα τα περιμένουμε από τους άλλους, ακόμα και τη λύση στα προβλήματα που φέρνει η δική μας στάση ζωής. Πόσοι από εμάς έχουμε εγκαταστήσει ή τουλάχιστον εξετάσαμε την δυνατότητα εγκατάστασης ανεμογεννήτριας ή φωτοβολταϊκών κατόπτρων; Πόσοι από εμάς σχεδιάσαμε το σπίτι μας έτσι ώστε να μη χρειάζεται να καταναλώνει πολύ ενέργεια. Πόσοι από εμάς χρησιμοποιούμε με σύνεση τα κλιματιστικά και τα θερμοσίφωνα (γιατί ο ηλιακός δεν υπάρχει); Πόσοι από εμάς όταν απουσιάζουμε από το σπίτι, δεν καταναλώνουμε καθόλου ρεύμα, γιατί έχουμε κλείσει όλα τα φώτα και τις συσκευές; Πόσοι από εμάς όταν δε λειτουργεί μια συσκευή την έχουμε αντί στο standby στο off; Πόσοι από εμάς έχουμε λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης και το βράδυ κλείνουμε όλα τα φώτα στο σπίτι; Πράγματι οι βιομηχανίες καταναλώνουν το περισσότερο ρεύμα. Πράγματι τα δημόσια κτίρια, ο στρατός, τα λιμάνια τα αεροδρόμια οι σταθμοί των τρένων θα έπρεπε πρώτοι να εξοπλιστούν με «καθαρά» συστήματα παραγωγής ενέργειας (γεωθερμία, φωτοβολταϊκα, ανεμογεννήτριες κτλ και το κόστος θα έπρεπε να επιβαρύνει τις εταιρίες και τους οργανισμούς αυτούς έτσι ώστε να αρχίζουν να υπολογίζουν και την απώλεια ενέργειας, γιατί δε νομίζω μέχρι τώρα να την ελέγχει κανείς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εμείς πρέπει δικαιωματικά να παραμείνουμε παθητικά αδιάφοροι σε αυτή την ιστορία. Ο δρόμος για το μέλλον, έχει πει κάποιος, περνά από το παρόν. Συνεπώς προς το παρόν δεν έχουμε μέλλον, κάτι που επιτέλους πρέπει να προκαλέσει αντιδράσεις και να προβληματίσει την κοινή γνώμη, ώστε να πιεστεί η εκάστοτε κυβέρνηση και να αφυπνιστούν οι πολίτες. Είναι γελοίο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που το φως τη λούζει ολοχρονής, εμείς να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι.

Αίσχος

Θυμάμαι από τη θητεία μου στο στρατό ότι αν κατά τη διάρκεια της σκοπιάς, σου έπαιρναν το όπλο, εκτός από την «καμπάνα», έπεφτε και πολύ χοντρό δούλεμα. Ήταν ο μεγαλύτερος εξευτελισμός να σου συμβεί κάτι τέτοιο. Κάπως ανάλογη θεωρώ και την υπόθεση των υποκλοπών. Η κυβέρνηση χάνει το όπλο της την ώρα της μάχης. Υποκλέπτουν τον πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης προβολής της χώρας παγκοσμίως. Βγαίνει στον «τάκο» η κυβέρνηση και λέει ότι δεν φέρει ευθύνη γιατί είναι η ίδια θύμα των υποκλοπών. Συγγνώμη ρε παιδιά αλλά τα προσωπικά σας λέγατε και σας υποκλέψανε; Έλεος!!! Η ανικανότητα και η ανευθυνότητα στην περίπτωση αυτή, είναι ισότιμη με την προδοσία. Λέει και ο κύριος Παναγιωτόπουλος ότι στην παρούσα χρονική στιγμή, με το σκοπιανό σε εκκρεμότητα είναι επιβλαβές για το συμφέρων της χώρας να ζητά η αντιπολίτευση εξεταστική επιτροπή. Φωνάζει ο κλέφτης, που λέει ο λαός, να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Τότε να κλείσει η βουλή μέχρι να λύσετε τα προβλήματα της χώρας και να τηλεφωνήσετε στους υπόλοιπους βουλευτές πότε μπορείτε σε δέκα είκοσι χρόνια να ξαναπεράσουν για να συνεχίσετε. Η χθεσινή ομιλία του κ. Παναγιωτόπουλου ήταν κωμική και προσβάλει τη νοημοσύνη όλων των Ελλήνων. Η στάση της κυβέρνησης προσωπικά εμένα με τρομοκρατεί, αφού βλέπω ότι εκτός από το ότι είναι ανίκανη να διαφυλάξει τα δεδομένα υψίστης ασφαλείας, συγκαλύπτει με παιδικά προσχήματα, τεράστια σκάνδαλα. Χαρακτηρισμοί, προθέσεις και υποσχέσεις, γενικολογίες και αόριστες απαντήσεις είναι μια πρακτική της κυβέρνησης. Τα γεγονότα όμως καταιγιστικά ταπεινώνουν και εξευτελίζουν το Ελληνικό κράτος καθημερινά. Σοβαρά μετά από την διακυβέρνηση που έχουμε δει ως τώρα, (υποκλοπές, ομόλογα, πυρκαγιές, εκπαίδευση, ασφαλιστικό, υπουργείο πολιτισμού, ανεργία, ακρίβεια) υπάρχει πολίτης που πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αξιόπιστη; Εγώ έχω την αίσθηση ότι βαδίζει κουτουρού χωρίς πρόγραμμα, με στόχο την ικανοποίηση αδιευκρίνιστων συμφερόντων για το χρόνο που της έχει απομείνει. Φυλαχτείτε…

Η απαξίωση του πολιτισμού

Όσο ήταν υπουργός πολιτισμού ο κύριος Βουλγαράκης, είχα ετοιμάσει μια επιστολή με όνομα παραλήπτη αυτό του πρωθυπουργού. Έκανε λόγο εκείνη η επιστολή για προσβολή της έννοιας του πολιτισμού, βάζοντας στο τιμόνι του υπουργείου ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο. Είχα κάνει αναφορά σε δράσεις τόσο προσωπικές αλλά και σε δράσεις σπουδαίων καλλιτεχνών, ακριβώς για να δώσω το στίγμα μου σε σχέση με το θέμα. Καταδίκαζα τότε την κακή στάση του υπουργείου απέναντι στους ενεργούς καλλιτέχνες που έχουν έργο να δείξουν και την εύνοια κάποιων εργολάβων δημοσίων θεαμάτων που το φολκλόρ είναι το απόγειο του έργου τους. Τόνιζα την σημασία και το ρόλο της τέχνης στην καθημερινή ζωή και της τραγικές συνέπειες στην κοινωνία που θα επέφερε η απαξίωση της. Μέσα από την καρδιά μου είχα βγάλει πάνω στο χαρτί μια κραυγή τρόμου απελπισίας και πικρίας. Ένοιωθα όσο προδομένος μπορεί να νοιώσει ένας νέος άνθρωπος με όνειρα, ιδανικά και μια εντύπωση κράτους δίκαιου και πολιτισμένου. «Μπορεί», σκέφτηκα, « αφού ανέλαβε και προσωπικά το υπουργείο κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων ο πρωθυπουργός, να ενδιαφέρεται πραγματικά για την τέχνη». Δεν είχα και πολλές επιλογές. Είχα επενδύσει στην τέχνη μεν, αλλά από πεποίθηση και όχι συμφέρον. «Η τέχνη δε σε συντηρεί, τη συντηρείς, όπως τους καλούς τρόπους, όπως την ελπίδα, όπως την ομορφιά που αποζητάμε όλοι» μονολόγησα. Οπότε για να μη με περάσει για ζήτουλα ή γλείφτη ψηφοφόρο του δεν την έστειλα ποτέ. Από τότε ως τώρα, καταγγέλθηκαν σημεία και τέρατα, σχετικά με την δράση του υπουργείου αυτού. Τι ήταν όμως αυτό που με προκάλεσε να γράψω επιστολή στον πρωθυπουργό; Διαίσθηση; Προαίσθημα; Τώρα που το ξανασκέφτομαι σίγουρα τότε δεν καταδίκαζα ένα διεφθαρμένο υπουργείο που διαχειρίζεται όλο το ανεξέλεγκτο χρήμα του κράτους με ειδικούς λογαριασμούς και οργανισμούς προσχήματα για ξέπλυμα χρήματος. Τότε έβλεπα καθαρά την ουσία. Έβλεπα ότι ζωντανός πολιτισμός δεν υπήρχε, η πνευματική αναζήτηση και η έκφραση δεν ενισχύονται και οτι οι υπερασπιστές – δημιουργοί της τέχνης περιθωριοποιούνται με στόχο την εξαφάνιση τους. Ένας από αυτούς ήμουνα και εγώ. Πώς να μη πονέσω, πώς να μη φωνάξω. Η αλήθεια είναι οτι η δράση του υπουργείου πλέον αποκαλύφθηκε και έτσι τουλάχιστο ξέρω γιατί ο μέσος Έλληνας είναι ένας αποκτηνωμένος σκυλάς, που πάσχει από αυτοκαταστροφική αυταρέσκεια. Ξέρω γιατί οι νέοι απελπισμένοι από την εικόνα της καθημερινότητας τους, προσπαθούν να την αντέξουν παίρνοντας ναρκωτικά. Ξέρω γιατί οι Έλληνες της διασποράς είναι πολλοί περισσότεροι απο αυτούς που μένουν στο εσωτερικό. Ξέρω γιατί όλοι σε αυτό τον τόπο παίζουν ΛΑΧΕΙΑ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟ ΠΟ, ΤΖΟΚΕΡ, ΣΤΟΙΧΗΜΑ κτλ ελπίζοντας να ρεφάρουν τη χαμένη τους ζωή. Ξέρω γιατί αδιαφορούν για οτιδήποτε δε τους φέρνει ευρώ στην τσέπη. Γιατί στη χώρα που το χρήμα είναι ο πολιτισμός, οι πολίτες της γίνονται βάρβαροι.

Σλαβομακεδώνες ή αμερικανομουσουλμάνοι;

Τελικά αυτές οι στρατοοικονομικές ενώσεις που μετέχει η Ελλάδα την έχουν κάνει τον ρυθμιστή των Βαλκανικών σχέσεων. Τι κρίμα όμως που ξεχνάει ότι και η ίδια είναι στα βαλκάνια. Τα Σκόπια να ονομαστούν Μακεδονία; Και μετά στην Πέλλα τη θα λένε οι άνθρωποι, Μακεδόνες (α); Και αν τους πούνε Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι πολίτες θα λέγονται νεοδημοκράτες Μακεδόνες; Για όλα φταίει το παπαδαριό όμως. Πήγες που πήγες Κυρ- Μεθόδιε εκεί πάνω και τους μπαστάρδεψες. Κάνανε γλώσσα, αλφάβητο, δώσε και ένα όνομα ντέ. Και το άλλο… Γιατί ρε δε τους έμαθες Ελληνικά να τελειώνουμε; Δε τα παίρνανε αυτοί ή δε τα ήξερες εσύ καλά; Μισές δουλειές μια ζωή αυτοί οι άνθρωποι. Εντάξει άλλαξε ο χάρτης πολλές φορές μετά το ιεραποστολικό έργο των δύο αγίων, αλλά δώσε και ΄συ ένα παρατσούκλι. Πέρα από την πλάκα όμως είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσει εθνικά χαρακτηριστικά κανείς στα Σκόπια. Είναι και Αλβανοί, είναι και Έλληνες είναι Σέρβοι είναι και Βούλγαροι είναι και περαστικοί διερχόμενοι και τέλος πάντων είναι Σλάβοι. Τα σύνορα μέσα στην ιστορία της Ελλάδας έχουν αλλάξει πάρα πολλές φορές. Τι να κάνουμε τώρα. Όσο οι Τούρκοι δίνουν λύση στο Κυπριακό, τόσο θα δώσουμε και εμείς λύση στο σκοπιανό. Δεν γίνεται να αποκτήσουν όνομα Μακεδονία οι Σκοπιανοί, εκτός εάν προσθέσουν ένα δικό τους εθνικό χαρακτηριστικό. Που να το βρουν όμως; Ας το πούν αμερικανομουσουλμανική Μακεδονία να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ακριβείς. Ως προς την εθνική ταυτότητα το αμερικανομουσουλμανικό και ως στίγμα στο χάρτη δανείζονται τον όρο Μακεδονία, γιατί δεν μπορούν αλλιώς να προσδιοριστούν. Μιλάμε για ένα κράτος που προέκυψε από διπλωματικές συμφωνίες. Πώς τώρα θα αποκτήσει ιστορία και εθνική ταυτότητα; Δεν έχω σαν στόχο να προσβάλλω ούτε τους σκοπιανούς ούτε την κυβέρνησή τους. Αλλά τα προβλήματα της χώρας τους πρέπει να τα λύνουν οι ίδιοι. Έχουν φαντάζομαι σαν κράτος ιστορικούς και κοινωνιολόγους, να καθίσουν να αναλύσουν και να προσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα και εάν τη βρουν να βάλουν και ένα όνομα στη χώρα τους. Σίγουρα οι Αμερικανοί διαμεσολαβητές δεν κόπτονται για την ιστορική ακρίβεια του ονόματος. Σίγουρα δεν τους πέφτει καν λόγος. Απλά οι ανίσχυροι γείτονες πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας την αξιοπρέπειά τους, παραχωρώντας βάσεις στους προστάτες τους και ως ανιστόρητοι, δεν έχουν διδαχθεί ότι ποτέ η Αμερική δεν έδωσε λύση σε κανένα διεθνές πρόβλημα. Το ίδιο λάθος έκανε και η Τουρκία, που έγινε ο αστυνόμος της Αμερικής στην Ευρώπη, αλλά το κόστος γι αυτήν είναι τεράστιο. Το ίδιο έκανε και το Κόσσοβο. Εγώ για να είμαι ειλικρινής λυπάμαι όλους τους Βαλκάνιους, γιατί εδώ και χρόνια φέρονται σαν δούλοι στις ίδιες τους τις χώρες και μόνοι τους ψάχνουν αφέντες για να υποταχθούν. Εδώ η Ελλάδα πρέπει να ομολογήσουμε ότι άνοιξε το δρόμο καλώντας προστάτες, από την κομουνιστική απειλή. Οι εξοπλισμοί και οι εχθροπραξίες καθυστερούν ακόμα την πρόοδο και μεγαλώνουν συνεχώς τη διαφορά του βοιωτικού επιπέδου με την Ευρώπη. Μια κινέζικη παροιμία λέει ότι είναι προτιμότερο να μάθεις στον πεινασμένο να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις το ψάρι. Έτσι και τα βαλκάνια πρέπει να μάθουν να παράγουν και να μην περιμένουν εισαγόμενους μεσσίες.

Η μόλυνση είναι αταξική, διεθνής και δεν κάνει διακρίσεις. Είναι σα τον θάνατο.

Αναρωτιέμαι πώς οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη δεν μπορούν να δουν τα τεράστια οικολογικά προβλήματα. Και εάν τα βλέπουν, γιατί δεν αντιδρούν; Αυτού του είδους τα προβλήματα δεν είναι απλά πολιτικά, όπου περιμένει κανείς να λυθούν από «άλλους». Το νερό και ο αέρας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ούτε της κυβέρνησης, ούτε των εταιριών, ούτε των βιομηχανιών, ούτε του στρατού. Ποιος τότε φταίει; Κανείς; Η απάντηση είναι απλή. Όλοι μας. Αυτό σε καμία περίπτωση δε μετατοπίζει τις ευθύνες από τους παραπάνω, αλλά ούτε και από όλους εμάς που είμαστε μέλη αυτών των κομματιών της κοινωνίας. Είναι απόλυτη ανάγκη να αλλάξουμε και να μη συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν. Πρέπει να μην μολύνουμε άλλο το νερό και τον αέρα, έμμεσα ή άμεσα, να μη σπαταλάμε τους φυσικούς πόρους (καύσιμα, αέριο κτλ) και να κάνουμε συνετή χρήση της ενέργειας προτιμώντας τις ανανεώσιμες πηγές, κάτι που πρέπει να απαιτούμε από την κυβέρνησή μας. Ας σταματήσουμε να κατρακυλάμε στο βούρκο την απάθειας και ας προσπαθήσουμε να λειτουργήσουμε θετικά σε μια προσπάθεια σωτηρίας του μέλλοντός μας στον πλανήτη.
Σε κάθε εκτόξευση στο διάστημα «καίμε» μια μικρή λίμνη.

Καθημερινά αναπνέουμε επικίνδυνα αέρια όπως οι ινδονήσιες της εικόνας που περιμένουν το λεωφορείο. Στη χώρα τους η νούμερο ένα απειλή είναι οι αναπνευστικές παθήσεις όπως η φυματίωση, το άσθμα, ο καρκίνος των πνευμόνων που σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας σκοτώνουν 175000 ανθρώπους το χρόνο και το θλιβερό αυτό νούμερο αυξάνει.

Η μεταφορά πετρελαίου με πλοία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Την 13η του Δεκέμβρη του `99 στα δυτικά παράλια της Γαλλίας βυθίστηκε το τάνκερ Erika.
H επίσημη δήλωση του Γάλλου υπουργού μεταφορών ένα χρόνο μετά, έλεγε ότι το ναυάγιο οφείλετε στη διάβρωση του σκάφους λόγω ελλιπούς συντήρησης.

Οι εργαζόμενοι της Tragsa company συνεχίζουν να καθαρίζουν την παραλία La Maruca στην νότια Ισπανία την 11η Νοέμβρη του 2003 , ένα χρόνο μετά από ναυάγιο τάνκερ, που ήταν και η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της Ισπανίας.

Ένας ερωδιός κολλάει πάνω σε πετρελαιοκηλίδα, νότια της Δανίας στις 30 Μαρτίου του 2001. 1900 τόνοι πετρελαίου βρέθηκαν στη Βαλτική Θάλασσα μια μέρα πριν.

Αεροφωτογραφία τραβηγμένη την 10η Αυγούστου του 2003 στη βόρεια Γερμανία κοντά στη Βαλτική ακτή δείχνει χημικά που τραβιούνται από το κύμα στα ανοιχτά.

Πυροσβεστικά πλοία σε προσπάθεια κατάσβεσης φωτιάς που ξέσπασε σε τάνκερ, φορτωμένο με 1800 τόνους διαβρωτικού νιτρικού οξέος, την 21η Νοέμβρη του 2001.

Δυστυχώς αυτά είναι μερικά παραδείγματα μόλυνσης των υδάτων. Τοξικά κοκτέιλ από βιομηχανίες σκοτώνουν κάθε μορφή ζωής στα ποτάμια πριν καταλήξουν στις θάλασσες. Η πολιτική των κυβερνήσεων είναι μια κοστολόγηση της μόλυνσης. Οι βιομηχανίες πληρώνουν πρόστιμα ανάλογα με το πόσο ρυπαίνουν, ή διαθέτουν τα ποσά αυτά σε δράσης προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι η μεγαλύτερη υποκρισία εκατέρωθεν. Πόσο κοστίζει μια θάλασσα άρρωστη με ψόφια ψάρια; Πόσο κοστίζει ένα δηλητηριασμένο ποτάμι που το νερό του μολύνει τα πάντα στο πέρασμά του; Πόσο κοστίζει ο μολυσμένος αέρας που θερίζει τους πολίτες των πόλεων; Πόσο κοστίζει το μέλλον του πλανήτη; Πόσο μπορεί να κοστίζει η υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων; Τελικά πόσο κοστίζει μια ζωή; Η γη έχει γίνει ένα διαμέρισμα που οι ένοικοι δε το καθαρίζουνε ποτέ ρυπαίνοντας το καθημερινά. Πόσο όμως ανθεκτικοί είναι αυτοί οι ένοικοι στις αρρώστιες που δημιουργούνται εξαιτίας της βρωμιάς τους; Όχι τόσο όσο φαντάζονται. Ο καρκίνος σε μορφές που η ιατρική δεν προλαβαίνει να παρακολουθήσει εξοντώνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Ο πόνος και η αρρώστια που ανέμελα σπέρνει οπουδήποτε η στάση ζωής μας δεν ποινηκοποιήται δεν τιμωρείται και δεν καταδικάζεται. Κάθε μέρα όμως όπου οι πόλεμοι, οι βιομηχανίες, τα μέσα μεταφοράς, τα αστικά κέντρα καταστρέφουν για πάντα το φυσικό περιβάλλον κάνουμε όλοι, αμέτοχοι ή συμμέτοχοι, ένα μεγάλο άλμα προς το τέλος. Δεν υπάρχει μέλλον εάν δεν αλλάξουμε στάση ζωής. Όλοι μαζί μπορούμε να ελέγξουμε και να δώσουμε την προσωπική μάχη μας ενάντια στη μόλυνση, που μας απειλεί πλέον άμεσα.