Η απέχθεια μου προς τον κ. Σουφλιά, έχει τις «ρίζες» της στην εποχή που ήταν υπουργός παιδείας. Ήταν για μένα η πρώτη φορά που συμμετείχα σε κατάληψη γνωρίζοντας το προσωπικό κόστος. Ήταν η πρώτη φορά που είδα πως μια χούφτα τραμπούκοι της τοπικής ΟΝΝΕΔ μπροστά στα μάτια όλων των μαθητών του σχολείου και υπό το απλανές βλέμμα δυο αστυνομικών της ομάδας Ζ, εισέβαλαν στο εσωτερικό του σχολείου προπηλακίζοντας και εκφοβίζοντας τους μαθητές που αγωνίζονταν για μια καλύτερη δωρεών παιδεία.
Ο κ. υπουργός είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενιάς του. Μια γενιά χωρίς όραμα που έχει αναγάγει την «μπακαλική» σε επιστήμη, όχι από πεποίθηση, αλλά από ανικανότητα. Μια γενιά που καταπάτησε, μπάζωσε, και τσιμεντοποίησε την Ελλάδα. Μια γενιά που με ένα σχέδιο αρχιτέκτονα παρέδωσε την οικοδόμηση των αστικών κέντρων σε «φασονατζίδες» πολιτικούς μηχανικούς. Μια γενιά που κωφεύει ακόμα, για τα προβλήματα που δημιούργησε η ίδια. Μια γενιά με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον οικονομικό μαρασμό και την κακοδιαχείριση.
Είναι όμως γεγονός, πέρα από την προσωπική μου γνώμη για τον κ. υπουργό και τη γενιά του, ότι ο κ. Σουφλιάς είναι τραγική πολιτική φιγούρα. Ο Έλληνας υπουργός περιβάλλοντος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ τις Βρυξέλλες (είναι ο μόνος) και χαρακτήρισε «πράσινη» την πυρηνική ενέργεια. Έχοντας αποκλειστεί η Ελλάδα από τους μηχανισμούς πρωτοκόλλου του Κιότο, εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του.
Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει για να παραιτηθεί ή να τον «παραιτήσει» ο πρωθυπουργός; Η φαιδρή στάση του συνεχίζεται με την εξαγγελία παθητικών μέτρων κατά των αερίων ρύπων. Ελέγχει τα οχήματα και την θέρμανση το υπουργείο αλλά δεν αναφέρει λέξη για την καύση του λιθάνθρακα και τους ρύπους από τις βιομηχανίες.
Αναφέρει σαν έργο για την προστασία του περιβάλλοντος το μετρό, λες και είναι έργο δικό του και μεταθέτει τη δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου περιβάλλοντος σε ενάμιση χρόνο.
Μια τόσο εμπνευσμένη και μακρόπνοη πολιτική προκαλεί φόβο, τρόμο και οργή σε όλους τους Έλληνες, πολίτες και πολιτικούς. Από τον πρόεδρο της δημοκρατίας μέχρι τον πολίτη, όλοι ζητούν από τον κ. Σουφλιά να προχωρήσει στη δημιουργία υπουργείου. Ενάμισης χρόνος δεν είναι λίγος. Είναι τεράστιος, δεδομένης της ανυπαρξίας περιβαλλοντικής πολιτικής από ειδικούς, με βαριές συνέπειες στην υγεία των επόμενων γενεών και όχι μόνο.
Εάν εξακολουθεί ο κ. Σουφλιάς να νομίζει ότι το υπουργικό του Βατερλό όσο αφορά το περιβάλλον, οφείλεται στην αντιπολιτευτική αντιπαράθεσή του με το ΠΑΣΟΚ ή στον κ. Δήμα που δεν τον «χωνεύει», τότε το πρόβλημα παύει να είναι μόνο πολιτικό. Είναι και προσωπικό πρόβλημα αντίληψης και το λόγο έχει πλέον η ιατρική επιστήμη.
Ας βάλει αγγελία ο πρωθυπουργός αν δε βρίσκει αξιόλογα στελέχη για την κυβέρνησή του. Είναι σκανδαλώδες όμως να διατηρεί επικίνδυνους, για τη δημόσια ζωή, ανθρώπους εντός της κυβέρνησης και του κόμματος (και δεν αναφέρομαι μόνο στον κ. Σουφλιά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου