Επιβαρυντική για την Ελλάδα η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας
(Ναυτεμπορική)
Μας επικρίνουν για το αρνητικό ρεκόρ μας, μη προσφοράς ασύλου σε ανθρώπους που το ζήτησαν. Καταγγέλλουν τα ελληνικά σώματα ασφαλείας για κακομεταχείριση και άρνηση πρόσβασης σε διαδικασίες ασύλου. Μας "στολίζει" σε γενικές γραμμές περιγράφοντας μια χώρα φασιστική, αφιλόξενη που το προφίλ της δεν ταιριάζει με αυτό των πολιτισμένων χωρών.
Τετάρτη 28 Μαΐου 2008
Τρίτη 27 Μαΐου 2008
ο καθένας το βιολί του και αυτός με το πουλί του
Συνήθως δείχνω μεγάλη κατανόηση και ειδικό ενδιαφέρων στα θέματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που νομίζω πως έχει χαθεί το νόημα. Παράδειγμα μια διαμαρτυρία που υπογράφει ο κύριος John Stathatos και έχει "ανεβάσει" και μια σελίδα που μαζεύει υπογραφές με στόχο να αποτρέψει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην περιοχή των Κυθήρων. Μεταξύ άλλων το μήνυμα του John Stathatos αναφέρει:
"....δεδομένης της συσωρρευμένης γνώσης μας για το νησί των Κυθήρων είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη χωρίς όρια και περιορισμούς. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι τα Κύθηρα έχουν αναγνωριστεί ως ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους για τη μετανάστευση της άγριας ορνιθοπανίδας στην Ελλάδα και για αυτόν το λόγο θεωρούμε ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στη συγκεκριμένη περιοχή είναι ασύμβατη με τη διατήρηση των μεταναστευτικών πουλιών και των βιοτόπων που αυτά χρησιμοποιούν".
"...θα θέλαμε την συμβολή σας στη συγκέντρωση υπογραφών που οργανώνεται από τοπικούς φορείς των Κυθήρων. Η ανεύθυνη και χωρίς όρια εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών στο νησί (πάνω από 200 με βάση τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί) επιχειρείται χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση των κατοίκων των Κυθήρων και καμία μελέτη των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον και στη φυσιογνωμία του νησιού, στην τοπική οικονομία και τέλος στην ήπια ανάπτυξη του". Καταλαβαίνω πως η παρατήρηση πουλιών είναι ένα όμορφο χόμπυ και πως η προστασία των περιοχών που βρίσκουν "καταφύγιο" τα πουλιά πρέπει να προστατευθούν. Υπάρχει όμως ένα σοβαρό πρόβλημα. Στις περιοχές που "καταφεύγουν" τα πουλιά οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν ή να φεύγουν για να μείνουν τα πουλιά; Αν οι άνθρωποι πρέπει να μείνουν τότε πρέπει κάπως να καλυφθούν και οι ανάγκες τους. Στον τεράστιο αγώνα για να πειστούν και να κατανοήσουν οι Έλληνες τη σημασία της στροφής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δε πρέπει να δημιουργεί κανείς ψευδοπροβλήματα. Τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός κ. Σουφλιάς "φλερτάρει" με την πυρηνική ενέργεια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπαθεί να δώσει μια λύση στο ενεργειακό πρόβλημα και η Ελλάδα τίθεται εκτός συνθήκης του Κιότο εξ αιτίας των ρύπων, καταλαβαίνει ο καθένας ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Εάν λοιπόν η υγεία των ανθρώπων που ζουν στην Πτολεμαΐδα έχει λιγότερη αξία από τη "μεταναστευτική στενωπό" που αποτελεί η περιοχή των Κυθήρων, τότε ναι ο κ. John Stathatos έχει δίκαιο. Προσωπικά εγώ κρίνω ανεύθυνη και ασύμβατη με την πραγματικότητα την διαμαρτυρία αυτή, που ψάχνει συμμάχους ανάμεσα σε κουτορνίθια και κάνω έκλυση σε όλους όσους γνωρίζουν το θέμα να καταδικάσουν, τόσο στη συγκεκριμένη όσο και σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν σχέση με την εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τις κωλυσιεργίες και τον αρνητισμό.
Y.Γ. (απορία: είστε Έλληνας κύριε ή τουρίστας στην Ελλάδα;)
"....δεδομένης της συσωρρευμένης γνώσης μας για το νησί των Κυθήρων είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη χωρίς όρια και περιορισμούς. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι τα Κύθηρα έχουν αναγνωριστεί ως ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους για τη μετανάστευση της άγριας ορνιθοπανίδας στην Ελλάδα και για αυτόν το λόγο θεωρούμε ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στη συγκεκριμένη περιοχή είναι ασύμβατη με τη διατήρηση των μεταναστευτικών πουλιών και των βιοτόπων που αυτά χρησιμοποιούν".
"...θα θέλαμε την συμβολή σας στη συγκέντρωση υπογραφών που οργανώνεται από τοπικούς φορείς των Κυθήρων. Η ανεύθυνη και χωρίς όρια εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών στο νησί (πάνω από 200 με βάση τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί) επιχειρείται χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση των κατοίκων των Κυθήρων και καμία μελέτη των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον και στη φυσιογνωμία του νησιού, στην τοπική οικονομία και τέλος στην ήπια ανάπτυξη του". Καταλαβαίνω πως η παρατήρηση πουλιών είναι ένα όμορφο χόμπυ και πως η προστασία των περιοχών που βρίσκουν "καταφύγιο" τα πουλιά πρέπει να προστατευθούν. Υπάρχει όμως ένα σοβαρό πρόβλημα. Στις περιοχές που "καταφεύγουν" τα πουλιά οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν ή να φεύγουν για να μείνουν τα πουλιά; Αν οι άνθρωποι πρέπει να μείνουν τότε πρέπει κάπως να καλυφθούν και οι ανάγκες τους. Στον τεράστιο αγώνα για να πειστούν και να κατανοήσουν οι Έλληνες τη σημασία της στροφής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δε πρέπει να δημιουργεί κανείς ψευδοπροβλήματα. Τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός κ. Σουφλιάς "φλερτάρει" με την πυρηνική ενέργεια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπαθεί να δώσει μια λύση στο ενεργειακό πρόβλημα και η Ελλάδα τίθεται εκτός συνθήκης του Κιότο εξ αιτίας των ρύπων, καταλαβαίνει ο καθένας ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Εάν λοιπόν η υγεία των ανθρώπων που ζουν στην Πτολεμαΐδα έχει λιγότερη αξία από τη "μεταναστευτική στενωπό" που αποτελεί η περιοχή των Κυθήρων, τότε ναι ο κ. John Stathatos έχει δίκαιο. Προσωπικά εγώ κρίνω ανεύθυνη και ασύμβατη με την πραγματικότητα την διαμαρτυρία αυτή, που ψάχνει συμμάχους ανάμεσα σε κουτορνίθια και κάνω έκλυση σε όλους όσους γνωρίζουν το θέμα να καταδικάσουν, τόσο στη συγκεκριμένη όσο και σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν σχέση με την εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τις κωλυσιεργίες και τον αρνητισμό.
Y.Γ. (απορία: είστε Έλληνας κύριε ή τουρίστας στην Ελλάδα;)
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Για όσους δε θέλουν να τρών Μεταλλαγμένα
Οδηγός καταναλωτών από το site της Greenpeace, με λίστες τροφίμων (Απρίλιος 2008)
Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το αρχείο
Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το αρχείο
Τραγική τακτική
«Χάνονται 420 MW τη μέρα από τον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου, αλλά η ΔΕΗ ...
Το "ΕΘΝΟΣ" έθιξε άλλο ένα θέμα που αφορά την ρύπανση που προέρχεται από την καύση του λιγνίτη. Πέρα από τα λοιπά προβλήματα που έχουμε αναφερθεί πολλές φορές υπάρχει το ζήτημα των ταινιών που μεταφέρουν τα κατάλοιπα της καύσης στους χώρους απόθεσης. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για ταινίες μεταφοράς οι οποίες είναι ανοιχτές και "οι στάχτες" παρασύρονται από τον αέρα. Πρόκειται για μαυρίλα που μετα
τρέπει τα πάντα σε σεληνιακό τοπίο. Το ότι είναι και τόσο ενεργοβόρες συνιστά άλλη μια παράμετρο που μαρτυρά την παλαιότητα του όλου συστήματος και την αδιαφορία του για τους ρύπους. Η στάση των κατοίκων βέβαια προβληματίζει, γιατί ουσιαστικά διαπραγματεύονται την υγεία τους με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις εργασίας.
Το "ΕΘΝΟΣ" έθιξε άλλο ένα θέμα που αφορά την ρύπανση που προέρχεται από την καύση του λιγνίτη. Πέρα από τα λοιπά προβλήματα που έχουμε αναφερθεί πολλές φορές υπάρχει το ζήτημα των ταινιών που μεταφέρουν τα κατάλοιπα της καύσης στους χώρους απόθεσης. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για ταινίες μεταφοράς οι οποίες είναι ανοιχτές και "οι στάχτες" παρασύρονται από τον αέρα. Πρόκειται για μαυρίλα που μετα
τρέπει τα πάντα σε σεληνιακό τοπίο. Το ότι είναι και τόσο ενεργοβόρες συνιστά άλλη μια παράμετρο που μαρτυρά την παλαιότητα του όλου συστήματος και την αδιαφορία του για τους ρύπους. Η στάση των κατοίκων βέβαια προβληματίζει, γιατί ουσιαστικά διαπραγματεύονται την υγεία τους με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις εργασίας.
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
«Η Ελλάδα να εκμεταλλευθεί τον ήλιο της»
— Δεν μπορώ και δεν θέλω να δώσω συμβουλές στην Ελλάδα, μπορώ όμως να σας αναλύσω την απόφαση που πήραμε στη Γερμανία για σταδιακή εγκατάλειψη της ατομικής ενέργειας μέσα σε 25 χρόνια. Πρώτον επειδή ουδείς γνωρίζει τι πρέπει να γίνει με τα πυρηνικά απόβλητα. Δεύτερον επειδή θεωρούμε ότι το μέλλον της ενέργειας βρίσκεται στις ανανεώσιμες πηγές και τα βιοκαύσιμα υπό όρους. Αν υπάρχει μία χώρα, που μπορεί να εκμεταλλευτεί την ηλιακή ενέργεια, αυτή είναι ασφαλώς η Ελλάδα. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν θα έπρεπε να υιοθετήσετε μία σύνθετη τεχνολογία, που δεν διαθέτετε και η οποία δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Θα έπρεπε δηλαδή να εισάγετε ατομική ενέργεια από τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, ενδεχομένως και τη Γερμανία.
Γκέρχαρντ Σρέντερ
(προσωπικά δε συμφωνώ με την εισαγωγή ενέργειας γενικώς, γιατί πιστεύω οτι με την χρήση των φωτοβολταϊκών μπορεί να καλυφθεί μεγάλο μέρος της ζήτισης)
Γκέρχαρντ Σρέντερ
(προσωπικά δε συμφωνώ με την εισαγωγή ενέργειας γενικώς, γιατί πιστεύω οτι με την χρήση των φωτοβολταϊκών μπορεί να καλυφθεί μεγάλο μέρος της ζήτισης)
Παρασκευή 23 Μαΐου 2008
φτωχή συμμετοχή
Οι Ελληνες απέχουν από τα κοινά
Θρησκεία-Κόμματα, σημειώσατε 1
Ενδιαφέρουσα η έρευνα που δημοσιεύει η ελευθεροτυπία και η city press σχετικά με την συμμετοχή των Ελλήνων στα κοινά. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο οι θρησκευτικού χαρακτήρα συναθροίσεις συγκεντρώνουν το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής. Δεδομένης της χρονικής στιγμής της εκπόνησης της έρευνας (2006) θεωρώ ότι τα ποσοστά συμμετοχής σε μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δραστηριότητες μειώνονται, ενώ αυξητικές πρέπει να είναι οι τάσεις στην συμμετοχή σε θρησκευτικού χαρακτήρα εκδηλώσεις. Είναι γνωστό ότι άποροι και απελπισμένοι βρίσκουν βοήθεια στις εκκλησίες, είτε υλική (σίτιση, ρουχισμός) είτε πνευματική. Χωρίς να ξέρω γιατί μετά την ανάγνωση της έρευνας αυτής ήρθε στο μυαλό μου το παλιό σύνθημα "ψωμί, παιδεία, ελευθερία!"
Θρησκεία-Κόμματα, σημειώσατε 1
Ενδιαφέρουσα η έρευνα που δημοσιεύει η ελευθεροτυπία και η city press σχετικά με την συμμετοχή των Ελλήνων στα κοινά. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο οι θρησκευτικού χαρακτήρα συναθροίσεις συγκεντρώνουν το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής. Δεδομένης της χρονικής στιγμής της εκπόνησης της έρευνας (2006) θεωρώ ότι τα ποσοστά συμμετοχής σε μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δραστηριότητες μειώνονται, ενώ αυξητικές πρέπει να είναι οι τάσεις στην συμμετοχή σε θρησκευτικού χαρακτήρα εκδηλώσεις. Είναι γνωστό ότι άποροι και απελπισμένοι βρίσκουν βοήθεια στις εκκλησίες, είτε υλική (σίτιση, ρουχισμός) είτε πνευματική. Χωρίς να ξέρω γιατί μετά την ανάγνωση της έρευνας αυτής ήρθε στο μυαλό μου το παλιό σύνθημα "ψωμί, παιδεία, ελευθερία!"
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα...
Το πόσο καλύτερα ή χειρότερα είναι τα παιδιά της συμπρωτεύουσας θα το δείξει ο χρόνος, αφού 22 εκατομμύρια ευρώ είναι πολλά λεφτά. Το κάτωθι link: ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ 34 ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ...
περιγράφει το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση ως τώρα. Κάποιοι λένε ότι είναι ακόμη ένα σκάνδαλο αφού ποτέ δεν έγινε γνωστό τι απέγινε με τα ελλείμματα που άφησαν προηγούμενοι δήμαρχοι από την εποχή της Πολιτιστικής πρωτεύουσας. Το τραγικό είναι ότι ολόκληρη η κυβέρνηση περιμένει τη δικαιοσύνη να "βάλει τα πράματα στη θέση τους". Το σίγουρο είναι ότι ούτε ο Judge Dredd δε θα μπορεί να βγάλει άκρη με ότι έχει συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Είναι γελοίο να κυβερνάς περιμένοντας τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τελικά οι υπουργοί και τα κυβερνητικά επιτελεία είναι ή δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την έννομη λειτουργία του κράτους;
περιγράφει το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση ως τώρα. Κάποιοι λένε ότι είναι ακόμη ένα σκάνδαλο αφού ποτέ δεν έγινε γνωστό τι απέγινε με τα ελλείμματα που άφησαν προηγούμενοι δήμαρχοι από την εποχή της Πολιτιστικής πρωτεύουσας. Το τραγικό είναι ότι ολόκληρη η κυβέρνηση περιμένει τη δικαιοσύνη να "βάλει τα πράματα στη θέση τους". Το σίγουρο είναι ότι ούτε ο Judge Dredd δε θα μπορεί να βγάλει άκρη με ότι έχει συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Είναι γελοίο να κυβερνάς περιμένοντας τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τελικά οι υπουργοί και τα κυβερνητικά επιτελεία είναι ή δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την έννομη λειτουργία του κράτους;
Τετάρτη 21 Μαΐου 2008
ΓΙατί;
Ασάφεια, γενικότητες νουθεσίες και υποσχέσεις συνθέτουν τον πολιτικό λόγο της κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό. Δυστυχώς τα γεγονότα προλαβαίνουν την Ελληνική κοινωνία που αθωράκιστη και απροετοίμαστη, περνάει ίσως μια απο τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις. Η εικόνα της πλήρους αποδιοργάνωσης είναι φανερή σε όλα τα επίπεδα. Τα νοικοκυριά είναι χρεωμένα και κάποιοι «ειδήμονες» λένε «ναι, αλλά όχι υπερχρεωμένα». Η ενεργειακή κρίση στην Ελλάδα είναι ήδη πραγματικότητα (καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν έμεινε από καύσιμα ή είχε black out). Οι τιμές στην αγορά φανερώνουν την αδυναμία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων να υπάρξουν πλέον. Η ανεργία έχει αναγκάσει μεγάλο μέρος του νέου εργατικού δυναμικού να εργάζεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, ανασφάλιστο και εκτός ωραρίου.
Ασκεί μια διαπιστωτική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ ενώ ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α κάνει επίδειξη χαρακτηρισμών και όχι προτάσεων. Αμήχανος ο πολιτικός κόσμος ευημερεί, με μια μερίδα ολίγων, σε βάρος ενός λαού του οποίου τα αντανακλαστικά δε λειτουργούν αποτελεσματικά. Οι κεφαλαιοκράτες έχουν πλέον και τα κλειδιά στο δημόσιο τομέα και ανενόχλητοι απομυζούν το δημόσιο χρήμα και έμμεσα και άμεσα.
Απόγνωση και απελπισία μαστίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα, με τον πληθυσμό τους να έχει πέσει σε ομηρία λόγω ανέχειας. Τα πήραν όλα. Αρχικά το χρηματιστήριο, έπειτα οι τράπεζες και τώρα επιβουλεύονται και τα κέρματα που έχει στην τσέπη ο μέσος αστός. Όλοι ρωτούν γιατί;
Οι παλιότεροι ξέρουν γιατί και σιωπούν. Είναι συνένοχοι. Την εποχή που τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά πακέτα» γίνονταν εξοχικά για κάποιους και μίζες για κάποιους άλλους, την εποχή που ο «κομπιναδόρος» ήταν σχεδόν νόμιμο επάγγελμα, την εποχή που η καταβολή των ασφαλίστρων ήταν «κοροϊδίστικα» λεφτά, την εποχή που το ρουσφέτι και το βόλεμα στη θεσούλα του Δημοσίου ήταν ευσεβής πόθος, την εποχή που η ανάπτυξη ενώ έπρεπε να συμβεί δε συνέβη, δεν αντέδρασε κανείς. Τώρα που το διεφθαρμένο κουφάρι του κράτους καταρρέει από την αποσύνθεση και αναβλύζουν από αυτό σαν σκουλήκια και δυσοσμία οι συνέπειες τώρα διερωτόμαστε γιατί; Γιατί όταν έπρεπε να σταθούμε στα πόδια μας δε το πράξαμε μας άρεσε η καρέκλα και τώρα παραδίνουμε στη νέα γενιά ένα κράτος χωρίς επαρκή πρωτογενή παραγωγή, χωρίς υποδομές, υπερχρεωμένο και μια κοινωνία χωρίς συνοχή, αξίες και ιδανικά. Τα αποτελέσματα της υποκουλτούρας και της αποβλάκωσης έφεραν τη χώρα ως εδώ. Πόσο πιο χαμηλά πρέπει να πέσουμε για να αντιδράσουμε; Μήπως τελικά δεν είμαστε και τόσο περήφανος λαός;ηλiΕΛΕΟΣ
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4556677&publDate=21/5/2008
Μια δημοσίευση στο ριζοσπάστη με έκανε να αντιμετωπίσω καχύποπτα τον ΕΦΕΤ.
Από την άλλη παραθέτω και την άλλη άποψη: http://www.unilever.gr/
Έχει ιδιαίτερη σημασία να δεί κανείς τι εστί unilever ως προς το μέγεθος της εταιρίας και το πόσες μάρκες έχει.σιχαμένα κτήνη
Είναι σιχαμερό πράγμα η παιδική πορνογραφία. Είναι σιχαμερό να προεκτείνουμε εμείς οι μεγάλοι το βρωμόκοσμό μας στις παιδικές ψυχές. Είναι σιχαμερό πράγμα να αγνοούμε την τύχη τόσων παιδιών στον κόσμο που πέφτουν θύματα της όποιας βίας, της όποιας δυστυχίας.
Διαβάζοντας στις σημερινές εφημερίδες όμως την υπόθεση της παιδικής πορνογραφίας, πέρα από την οργή και την αηδία που μου προκλήθηκε, ένοιωσα λιγάκι παράξενα σχετικά με την επιτυχία της αστυνομίας. Οι «κύριοι» που εντοπίστηκαν, ούτε έφτιαξαν το υλικό που βρήκε η αστυνομία, ούτε είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία των ιστοσελίδων από όπου ενδεχομένως «κατέβασαν» το όποιο υλικό. Μου μοιάζει σαν «κυνήγι της τσόντας» δηλαδή η υπόθεση. Με το να πιάνεις ένα μαλάκα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν έχεις χτυπήσει τον εγκληματία που ευθύνεται για την κακοποίηση των παιδιών, ούτε τον εγκληματία που διέθεσε με τον οποιοδήποτε τρόπο παιδιά στο κύκλωμα αυτό. Για τους εν λόγω μαλάκες πέρα από την ποινή που θα τους επιβληθεί, θα ήθελα να δημοσιοποιηθούν και τα ονόματά τους αφού καταδικαστούν, γιατί ο μαλάκας δε θα ήθελα εγώ προσωπικά να έχει σχέση με το παιδί μου. Όσο για την επιτυχία της αστυνομίας, το μόνο που θα ήθελα σχετικά με την υπόθεση, είναι να φτάσουν στους ίδιους τους δράστες (παιδεραστές, ηθικούς αυτουργούς κλπ) που είναι το κύκλωμα καθεαυτό της παιδεραστίας. Σε αυτούς δηλαδή που είναι οι δράστες της σιχαμερής πράξης και να μη σταματάνε στους μαλάκες θεατές της. Τώρα η ποινή που αρμόζει στα κτήνη αυτά δε ξέρω πια μπορεί να είναι. Θα ήθελα πάντως να μην είναι εξαγοράσιμη, γιατί νομίζω ότι πρόκειται περί επικίνδυνης διαστροφής που δε ξέρω εάν θεραπεύεταιΚώστας, όνομα εξουσίας.
Σήμερα είναι αναμφισβήτητα η γιορτή των προέδρων για τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Καραμανλής που ίδρυσε τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, στις 4 Οκτωβρίου 1974. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που εκλέχτηκε πρόεδρος του κόμματος την 1η Σεπτεμβρίου το 1984. Ο Κωστής Στεφανόπουλος που αποχώρισε μαζί με εννέα βουλευτές το Σεπτέμβριο του 1985 για να ιδρύσει το κόμμα της Δημοκρατικής Ανανέωσης. Εξελέγη το 1995 (8 Μαρτίου) πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Κώστας Καραμανλής στη δεύτερη ψηφοφορία το Μάρτιο του 1997 εκλέγεται Πρόεδρος του Κόμματος.
Οι βουλευτές:
ΚΟΥΚΟΔΗΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΔ, ανεξάρτητος)
ΚΟΛΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΔ)
ΤΣΙΑΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΔ)
ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΔ)
Είναι άραγε σύμπτωση που το όνομα αυτό επικρατεί στη ηγεσία της δεξιάς παράταξης
Οι υπόλοιποι βουλευτές:
ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΛΑΟΣ)
ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΚΕ)
ΚΑΖΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΚΕ)
ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΠΑΣΟΚ)
ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)
ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)
ΒΡΕΤΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)
ΡΟΒΛΙΑΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)
ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΑΣΟΚ)
Αλλά και στους Προέδρους της Δημοκρατίας παρατηρούμε ότι οι τρεις στους εννιά έχουν το όνομα Κωνσταντίνος.
- Παύλος Κουντουριώτης 1924-1929
- Αλέξανδρος Ζαΐμης 1929-1935
- Μιχαήλ Στασινόπουλος 1974-1975
- Κωνσταντίνος Τσάτσος 1975-1980
- Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής 1980-1985
- Χρήστος Σαρτζετάκης 1985-1990
- Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής 1990-1995
- Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος 1995-2005
- Κάρολος Παπούλιας 2005-
Φυσικά θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε και τον Βασιλιά Κωνσταντίνο όπως και τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου!!!
Ας ευχηθούμε στους μακαρίτες ο Θεός να τους συχωρέσει και στους ζωντανούς να τους φωτίσει.
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
ο Θεός βοηθός
Ύστερα από μια κουτσή τετραετία, η δεύτερη θέτει ένα βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό. Το «σλόγκαν» της Νέας Δημοκρατίας ήταν «επανίδρυση του κράτους». Προσπαθώντας να βρω μια κάποια συνέπεια της κυβέρνησης, ως προς αυτό, σκέφτηκα το κεφάλαιο της Παλαιάς Διαθήκης «Γέννεσης». Πριν ο Θεός δημιουργήσει τον κόσμο, τι υπήρχε; Το απόλυτο κενό, το Χάος. Αμέσως κατάλαβα το βαθύτερο νόημα- σχέδιο της κυβέρνησης. Θα διαλύσει τα πάντα, θα επέλθει το Χάος, το κενό και μετά ο Κ. Καραμανλής θα πλάσει την τέλεια Ελλάδα που όλοι έχουμε ονειρευτεί. Τώρα για τους κακόπιστους που νομίζουν ότι αυτά είναι παραμύθια, τι να πω μάλλον είναι άπιστοι.Υπάρχουν πολλά σημάδια που με κάνουν να νομίζω ότι ο Καραμανλής έχει «Θεϊκές» ικανότητες. 1) Κατ΄ αρχήν μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει την Ελλάδα από τον κατήφορο που έχει πάρει (το ίδιο νομίζει ότι μπορεί να κάνει και ο κ. Καραμανλής). 2) Μόνο ο Θεός δεν κάνει λάθη, για τα οποία πρέπει να δώσει εξηγήσεις (το ίδιο νομίζει ότι μπορεί να κάνει και ο κ. Καραμανλής). 3) μόνο ο Θεός λέει πράγματα που ο απλός άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει (το ίδιο νομίζει ότι μπορεί να κάνει και ο κ. Καραμανλής) και 4) Για να ελπίζει (στη σωτηρία) πρέπει να εμπιστευθεί κανείς το Θεό (το ίδιο νομίζει ότι μπορεί να κάνει και ο κ. Καραμανλής;) . Καλού κακού πάντως εγώ λέω να ενισχύσουμε την πίστη μας στο Θεό, μέχρι να αποδείξει ο Κ. Καραμανλής την Θεϊκή του υπόσταση, γιατί αλλιώς μόνο με ψυχοφάρμακα αντέχετε η σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα.
Δευτέρα 19 Μαΐου 2008
κ. υπουργέ μη το παίρνετε προσωπικά.
Διάβαζα την συνέντευξη του κ Σουφλιά στον ελεύθερο τύπο και πραγματικά απορούσα με το ύφος του «θύματος» μιας πλεκτάνης, με στόχο την καταστροφή του πολιτικού προφίλ του υπουργού. Γενικότητες, ανακρίβειες που μόνο πλήρη σύγχυση αποδεικνύουν. Κάτι που διαφεύγει όμως από τον κ. υπουργό είναι ότι εκείνος είναι υπόλογος και υπεύθυνος για τα ζητήματα που περιβάλλοντος. Για το αν το σπίτι του χτιζόταν παράνομα επί δύο χρόνια ή όχι δε με νοιάζει. Υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα, που θέλει- δε θέλει ο κ. υπουργός έχει υποχρέωση να λύσει. Δε λέει κανείς ότι τα δημιούργησε ο ίδιος. Δεν έκανε ο κ. Σουφλιάς τις χιλιάδες παράνομες χωματερές. Δεν έκανε ο κ. Σουφλιάς τα έξη (νομίζω ή παραπάνω) ατμοηλεκτρικά εργοστάσια της ΔΕΗ, στην Πτολεμαΐδα. Δε σταμάτησε ο κ. Σουφλιάς την αδειοδότηση των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων τρεις φορές! Με λίγα λόγια όλοι ξέρουμε τα προβλήματα του περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Αυτό που ζητάμε εδώ και χρόνια είναι ένα υπουργείο που να λύνει όλα αυτά τα προβλήματα και να εποπτεύει την τοπική αυτοδιοίκηση. Αλλιώς τα χρήματα για τα αντιπλημμυρικά έργα θα τα παίρνει ο Χάρι Πόττερ και ανακύκλωση θα κάνει μόνο ο Ο.Τ.Α. ενώ οι Δήμοι απλώς θα απορροφούν τα κονδύλια και οι υπουργοί ανάπτυξης θα οραματίζονται μια ενεργειακή πολιτική, που θα κάνει την Ελλάδα να μοιάζει με τη σελήνη. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει εκτεθεί κ. Σουφλιά. Δε λέω ότι είναι η πρώτη φορά. Δε λέω ότι ήταν ποτέ στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό όμως δε δικαιώνει εσάς, ούτε προσωπικά ούτε πολιτικά. Ας αφήσουμε λοιπόν τις κλάψες της ψηφοθηρίας και ας επικεντρωθούμε στα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, που δεν είναι της μόδας. Είναι ζήτημα ζωής κύριε υπουργέ κάποιων ανθρώπων, των οποίων την ύπαρξη αγνοείτε επιδεικτικά. Και η ευθύνη σας αναλογεί στο ακέραιο. Τα «μπαλοματικά» μέτρα της προστασίας του περιβάλλοντος από την ατμοσφαιρική ρύπανση και την γρηγορότερη αδειοδότηση οικοδόμησης, είναι μέτρα χρήσιμα για το πολιτικό σας προφίλ και όχι για τον τόπο. Το θέμα δεν είναι να πληρώνουν πρόστιμα ανάλογα με το πόσο ρυπαίνουν οι παραβάτες (είτε είναι οδηγοί οχημάτων είτε είναι εργοστάσια) Το θέμα είναι να μη ρυπαίνουν. Με τα χρήματα από τα πρόστιμα δεν αγοράζουμε καθαρό αέρα. Απλώς το κράτος εισπράττει. Ε τότε γεροί να είναι οι παραβάτες να παρανομούν για να κονομάει το κράτος. Είναι από χρόνια επιβεβλημένη η σύσταση υπουργείου περιβάλλοντος στην Ελλάδα, στελεχωμένο από ειδικούς κ. υπουργέ και μη το παίρνετε προσωπικά.
Παρασκευή 16 Μαΐου 2008
Δεν αφήνουμε τις "παπαριές"
Σκηνές απείρου κάλλους παρακολουθήσαμε όλοι αυτές τις μέρες στη Βουλή.
Από τη μία να «σφάζονται» κατόπιν εορτής (πώληση του ΟΤΕ) οι βουλευτές και από την άλλη σύμφωνοι να αναθεωρούν το σύνταγμα προς δικό τους και μόνο όφελος.
Είναι αυτό που λέει ο λαός κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει. Αφού λοιπόν τώρα κάναμε μια «σωτήρια» αναθεώρηση για τις επιχειρήσεις και τα γραφεία των βουλευτών (μη χάσουμε και τη δουλειά μας με το βουλευτιλίκι) μπορούμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα του λαού σε πέντε χρόνια. Δε μας είπαν όμως οι κύριοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αφενός, πόσο θα πουλούσαν εκείνοι τον ΟΤΕ(;), ούτε αφετέρου οι της ΝΔ ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι που επιτεύχθηκαν με την πώληση (;;;). Πανηγύρισε η κυβέρνηση τη συμφωνία για τον αγωγό του φυσικού αερίου, λες και το αέριο θα μας το χαρίσουν. Σα να πάμε στο super market και στην έξοδο να πανηγυρίζουμε γιατί κάναμε ψώνια. Η αντιπολίτευση φυσικά έκρινε θετική την συμφωνία αλλά δε μας εξήγησε τους λόγους. Έχουμε απομονωθεί τόσο πολύ από τον υπόλοιπο κόσμο που η όποια συμφωνία, μας φαντάζει θρίαμβος. Έχει πέσει τόσο χαμηλά το επίπεδο της πολιτικής ζωής, που σε λίγο θα παρακολουθούμε τη Βουλή με πατατάκια και κρύα μπύρα, σα να βλέπουμε μια σαπουνόπερα ή ένα αγώνα ποδοσφαίρου. Είναι τόσο άχρηστη και διεφθαρμένη η ηγεσία αυτού του τόπου που μου θυμίζει τα χρόνια πριν τη χούντα. Άλλοι είχανε το χρίσμα να κυβερνήσουν, άλλοι κυβερνούσαν επί της ουσίας, αλλά όλοι υπηρετούσαν τον ίδιο στόχο: το χρήμα. Και αφού στο κοινοβούλιο επικρατεί μια ατμόσφαιρα καφενείου, λέω να κάνω και εγώ προτάσεις στην κυβέρνηση. Να πουλήσει καταρχήν την ΕΡΤ, έτσι κι αλλιώς σκέτη φύρα είναι. Τα κόμματα πάλι θα έχουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες τους να τους προπαγανδίζουν. Και αφού έχουμε τόσο πετυχημένο βουλευτικό σώμα, που μπορεί πλέον να διατηρεί και την επιχειρηματική του ιδιότητα, να τους καταργήσουμε το μισθό. Εδώ και τόσα χρόνια ακούμε «παπαρολογίες», που λέει και κ. Σουφλιάς, και η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Να ένα μέτρο λοιπόν που και τους πολίτες θα ανακουφίσει και λεφτά θα δώσει στο κράτος. Μη ξοδεύουμε χρήματα σε «παπάρες».
Πέμπτη 15 Μαΐου 2008
Χριστιανοχούλιγκανς
Χωρίς να είμαι οπαδός ή υποστηρικτής, όντας απλός πολίτης που ζει στην Ελλάδα και ενημερώνεται στοιχειωδώς, έχω σχηματίσει μια πολύ θετική γνώμη για τον Πατριάρχη. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι στο «τιμόνι» της ορθοδοξίας βρίσκονται δυο πολύ αξιόλογοι ποιμενάρχες που πραγματικά εμπνέουν τουλάχιστον σεβασμό. Εκπλήσσομαι λοιπόν διαβάζοντας στο «Έθνος» ότι 70 περίπου οπαδοί του μητροπολίτη Λάρισας μαζί με παλαιοημερολογίτες, υποδέχτηκαν με ύβρεις όπως «ανάξιος» και «αιρεσιάρχης» τον κ. Βαρθολομαίο. Εάν η συνάντηση του Πατριάρχη με τον Πάπα αλλά και με τόσες άλλες διεθνείς προσωπικότητες, Πούτην, Κάστρο και τόσοι άλλοι είναι αιρετική πράξη, τότε καταλαβαίνω γιατί ψηφίζει η Λάρισα το Σουφλιά… Είστε αμόρφωτοι Φαρισαίοι υποκριτές κύριοι και κυρίες, που προσπαθήσατε απλός να δηλώσετε την ύπαρξή σας εκεί με μια κίνηση που φανερώνει την ποιότητά σας. «Όποιος θέλει πίσω μου ελθείν» είπε ο Κύριος, για να το πω και με τα λόγια τα δικά σας. Δεν είπε μπείτε στη σειρά ζώα και μη κουνηθεί κανείς. Την ανωτερότητα και την ευρύτητα του πνεύματος λοιπόν, αντί να τη φθονούμε, καλύτερα να προσπαθούμε να τη φτάσουμε. Με το φανατισμό το μόνο που καταφέρνετε είναι να στιγματίζεστε και να γελοιοποιήστε. Όλοι έχουν τα ιερά και τα όσια τα δικά τους και όλα πρέπει να είναι σεβαστά. Η ανεξιθρησκία, η ελευθερία της γνώμης και της θέλησης δεν είναι αμαρτίες, είναι ατομικά δικαιώματα. Εάν λοιπόν δε σας αρέσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης να καθίσετε στο σπίτι σας και να κάνετε μετάνοιες. Δε σας υποχρέωσε κανείς να παραβρεθείτε εκτός από την ψυχική σας διαταραχή.
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
Το θηρίο δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο.
Έχει γίνει ξανά αναφορά στην προκλητικά φιλοκυβερνητική στάση της κρατικής τηλεόρασης. Νέα πρόκληση αποτελεί η λήξη της συνεργασίας του Στέλιου Κούλογλου και της ΕΡΤ. Όπως ο ίδιος λέει δεν άρεσαν στον κ. Παναγόπουλο οι εκπομπές του δημοσιογράφου και ενόψει του νέου ντοκιμαντέρ «η γενιά των 700 ευρώ», κόπηκαν. Δε ξέρω εάν οι εκπομπές κόπηκαν για να αποφευχθεί η προβολή του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ. Ξέρω όμως ότι ένα αντικειμενικό ρεπορτάζ είχε το κανάλι, με θέματα που απασχολούν τον κόσμο και το έκοψε ο κ. Παναγόπουλος. Προσωπικά και εμένα δε μου άρεσαν τα ντοκιμαντέρ του Κούλογλου. Δε μου άρεσαν αυτά που έβλεπα. Δε μου άρεσε η ιστορία για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα για παράδειγμα. Δε μου άρεσε να βλέπω την κατάντια που κρύβει η τηλεόραση πίσω από την Eurovision και τις διαφημίσεις. Με στενοχωρούσαν και με έβαζαν να σκεφτώ. Ο νέος ρόλος της τηλεόρασης όμως είναι να αποβλακώνει όχι να ενημερώνει. Έτσι δικαίως έκοψαν τον Κούλογλου γιατί μας ζάλιζε και μας στενοχωρούσε. Άσε που έκανε και ζημιά στην αγορά. Ποιος θα τα φάει ρε Στέλιο τώρα όλα τα σάπια κρέατα; Τι θα κάνουν οι πολυεθνικές και οι αλυσίδες fast food; Με την κοινωνική ευαισθησία που τη διακρίνει λοιπόν η ΕΡΤ πήρε τη σωστή απόφαση. Ζήτω τα φερέφωνα της εξουσίας. Ζήτω η αποβλάκωση των τηλεθεατών. Ζήτω τα κορόιδα που πληρώνουν για να βλέπουν τηλεοπτικά σκουπίδια. Προτείνω τις ώρες που προβάλλονταν οι εκπομπές του Κούλογλου να βάλουν τσόντες. Γαλλικές όμως για να διατηρηθεί το κουλτουριάρικο ύφος.
«Ζητούνται στελέχη»
Η απέχθεια μου προς τον κ. Σουφλιά, έχει τις «ρίζες» της στην εποχή που ήταν υπουργός παιδείας. Ήταν για μένα η πρώτη φορά που συμμετείχα σε κατάληψη γνωρίζοντας το προσωπικό κόστος. Ήταν η πρώτη φορά που είδα πως μια χούφτα τραμπούκοι της τοπικής ΟΝΝΕΔ μπροστά στα μάτια όλων των μαθητών του σχολείου και υπό το απλανές βλέμμα δυο αστυνομικών της ομάδας Ζ, εισέβαλαν στο εσωτερικό του σχολείου προπηλακίζοντας και εκφοβίζοντας τους μαθητές που αγωνίζονταν για μια καλύτερη δωρεών παιδεία.
Ο κ. υπουργός είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενιάς του. Μια γενιά χωρίς όραμα που έχει αναγάγει την «μπακαλική» σε επιστήμη, όχι από πεποίθηση, αλλά από ανικανότητα. Μια γενιά που καταπάτησε, μπάζωσε, και τσιμεντοποίησε την Ελλάδα. Μια γενιά που με ένα σχέδιο αρχιτέκτονα παρέδωσε την οικοδόμηση των αστικών κέντρων σε «φασονατζίδες» πολιτικούς μηχανικούς. Μια γενιά που κωφεύει ακόμα, για τα προβλήματα που δημιούργησε η ίδια. Μια γενιά με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον οικονομικό μαρασμό και την κακοδιαχείριση.
Είναι όμως γεγονός, πέρα από την προσωπική μου γνώμη για τον κ. υπουργό και τη γενιά του, ότι ο κ. Σουφλιάς είναι τραγική πολιτική φιγούρα. Ο Έλληνας υπουργός περιβάλλοντος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ τις Βρυξέλλες (είναι ο μόνος) και χαρακτήρισε «πράσινη» την πυρηνική ενέργεια. Έχοντας αποκλειστεί η Ελλάδα από τους μηχανισμούς πρωτοκόλλου του Κιότο, εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του.
Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει για να παραιτηθεί ή να τον «παραιτήσει» ο πρωθυπουργός; Η φαιδρή στάση του συνεχίζεται με την εξαγγελία παθητικών μέτρων κατά των αερίων ρύπων. Ελέγχει τα οχήματα και την θέρμανση το υπουργείο αλλά δεν αναφέρει λέξη για την καύση του λιθάνθρακα και τους ρύπους από τις βιομηχανίες.
Αναφέρει σαν έργο για την προστασία του περιβάλλοντος το μετρό, λες και είναι έργο δικό του και μεταθέτει τη δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου περιβάλλοντος σε ενάμιση χρόνο.
Μια τόσο εμπνευσμένη και μακρόπνοη πολιτική προκαλεί φόβο, τρόμο και οργή σε όλους τους Έλληνες, πολίτες και πολιτικούς. Από τον πρόεδρο της δημοκρατίας μέχρι τον πολίτη, όλοι ζητούν από τον κ. Σουφλιά να προχωρήσει στη δημιουργία υπουργείου. Ενάμισης χρόνος δεν είναι λίγος. Είναι τεράστιος, δεδομένης της ανυπαρξίας περιβαλλοντικής πολιτικής από ειδικούς, με βαριές συνέπειες στην υγεία των επόμενων γενεών και όχι μόνο.
Εάν εξακολουθεί ο κ. Σουφλιάς να νομίζει ότι το υπουργικό του Βατερλό όσο αφορά το περιβάλλον, οφείλεται στην αντιπολιτευτική αντιπαράθεσή του με το ΠΑΣΟΚ ή στον κ. Δήμα που δεν τον «χωνεύει», τότε το πρόβλημα παύει να είναι μόνο πολιτικό. Είναι και προσωπικό πρόβλημα αντίληψης και το λόγο έχει πλέον η ιατρική επιστήμη.
Ας βάλει αγγελία ο πρωθυπουργός αν δε βρίσκει αξιόλογα στελέχη για την κυβέρνησή του. Είναι σκανδαλώδες όμως να διατηρεί επικίνδυνους, για τη δημόσια ζωή, ανθρώπους εντός της κυβέρνησης και του κόμματος (και δεν αναφέρομαι μόνο στον κ. Σουφλιά).
Ο κ. υπουργός είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενιάς του. Μια γενιά χωρίς όραμα που έχει αναγάγει την «μπακαλική» σε επιστήμη, όχι από πεποίθηση, αλλά από ανικανότητα. Μια γενιά που καταπάτησε, μπάζωσε, και τσιμεντοποίησε την Ελλάδα. Μια γενιά που με ένα σχέδιο αρχιτέκτονα παρέδωσε την οικοδόμηση των αστικών κέντρων σε «φασονατζίδες» πολιτικούς μηχανικούς. Μια γενιά που κωφεύει ακόμα, για τα προβλήματα που δημιούργησε η ίδια. Μια γενιά με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον οικονομικό μαρασμό και την κακοδιαχείριση.
Είναι όμως γεγονός, πέρα από την προσωπική μου γνώμη για τον κ. υπουργό και τη γενιά του, ότι ο κ. Σουφλιάς είναι τραγική πολιτική φιγούρα. Ο Έλληνας υπουργός περιβάλλοντος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ τις Βρυξέλλες (είναι ο μόνος) και χαρακτήρισε «πράσινη» την πυρηνική ενέργεια. Έχοντας αποκλειστεί η Ελλάδα από τους μηχανισμούς πρωτοκόλλου του Κιότο, εξακολουθεί να παραμένει στη θέση του.
Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει για να παραιτηθεί ή να τον «παραιτήσει» ο πρωθυπουργός; Η φαιδρή στάση του συνεχίζεται με την εξαγγελία παθητικών μέτρων κατά των αερίων ρύπων. Ελέγχει τα οχήματα και την θέρμανση το υπουργείο αλλά δεν αναφέρει λέξη για την καύση του λιθάνθρακα και τους ρύπους από τις βιομηχανίες.
Αναφέρει σαν έργο για την προστασία του περιβάλλοντος το μετρό, λες και είναι έργο δικό του και μεταθέτει τη δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου περιβάλλοντος σε ενάμιση χρόνο.
Μια τόσο εμπνευσμένη και μακρόπνοη πολιτική προκαλεί φόβο, τρόμο και οργή σε όλους τους Έλληνες, πολίτες και πολιτικούς. Από τον πρόεδρο της δημοκρατίας μέχρι τον πολίτη, όλοι ζητούν από τον κ. Σουφλιά να προχωρήσει στη δημιουργία υπουργείου. Ενάμισης χρόνος δεν είναι λίγος. Είναι τεράστιος, δεδομένης της ανυπαρξίας περιβαλλοντικής πολιτικής από ειδικούς, με βαριές συνέπειες στην υγεία των επόμενων γενεών και όχι μόνο.
Εάν εξακολουθεί ο κ. Σουφλιάς να νομίζει ότι το υπουργικό του Βατερλό όσο αφορά το περιβάλλον, οφείλεται στην αντιπολιτευτική αντιπαράθεσή του με το ΠΑΣΟΚ ή στον κ. Δήμα που δεν τον «χωνεύει», τότε το πρόβλημα παύει να είναι μόνο πολιτικό. Είναι και προσωπικό πρόβλημα αντίληψης και το λόγο έχει πλέον η ιατρική επιστήμη.
Ας βάλει αγγελία ο πρωθυπουργός αν δε βρίσκει αξιόλογα στελέχη για την κυβέρνησή του. Είναι σκανδαλώδες όμως να διατηρεί επικίνδυνους, για τη δημόσια ζωή, ανθρώπους εντός της κυβέρνησης και του κόμματος (και δεν αναφέρομαι μόνο στον κ. Σουφλιά).
Πέμπτη 8 Μαΐου 2008
η απορία του εργαζόμενου ανθρώπου
Εάν οι ώρες της ημέρας, τις κάθε ημέρας, μοιράζονται δυσανάλογα στη ζωή σας, έχετε ένα λόγο να συνεχίσετε την ανάγνωση.
Πόσες φορές έχετε νοιώσει ότι το ημερήσιο πρόγραμμά σας είναι φορτωμένο, ότι η προσωπική σας ζωή συρρικνώνεται και πως ο ελεύθερος χρόνος σας μοιάζει όνειρο, αφού τότε είναι η ώρα του ύπνου. Πόσες φορές αναρωτηθήκατε για την ορθότητα του μοντέλου ζωής, όπου οι πέντε ημέρες σας επιβάλλουν σαράντα πέντε ώρες εργασίας και απομένουν σαράντα οκτώ ώρες ελεύθερης δραστηριότητας το Σαββατοκύριακο.
Γνωρίζοντας ότι «αγγίζω» ένα θέμα που «πονάει» αρκετό κόσμο, συνεχίζω τον προβληματισμό μου, θέτοντας μια πιο ξεκάθαρη βάση.
ΑΞΙΩΜΑ: οι εργαζόμενοι εργάζονται οκτώ ώρες την ημέρα και αμείβονται έτσι ώστε να ζουν αξιοπρεπώς. (τα σχόλια σε αυτό το αξίωμα θα τα κάνω άλλη στιγμή, γνωρίζοντας ότι πολλοί συνάνθρωποι εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα για πεντακόσια ευρώ το μήνα.)
Βάση αυτού του (ιδανικού) αξιώματος, ερχόμαστε μπροστά σε ένα άνθρωπο- ρομπότ. Μια παραγωγική μηχανή, αφού ο χρόνος του διατίθεται μονόπλευρα σε βάρος της ανάπαυσης, της ψυχαγωγίας και της πνευματικής του καλλιέργειας. Η εμπειρία των δύο εβδομάδων χωρίς εργασία είναι η αναγνώριση του κόπου του εργαζομένου, που έχει συμπληρώσει ένα ολόκληρο χρόνο στη δουλειά. Προσθέτει ημέρες στην άδειά του αργότερα ανάλογα με τα χρόνια που δουλεύει και σιγά σιγά η λέξη εργασία γίνεται δουλειά. Είναι και δουλεία βέβαια γιατί με αυτοματοποιημένες, υπεραπλουστευμένες και νομότυπες διατυπώσεις, έφτασε ο εργαζόμενος να ζει σαν δούλος. Δεν είναι σχήμα λόγου ή υπερβολική η φράση, αφού ένας ενήλικας που καταφέρνει ίσα-ίσα να λύσει τις βασικές του ανάγκες δε μπορεί να ξοδέψει χρήματα για την ψυχαγωγία του, δεν έχει τίποτα να κληροδοτήσει στους απογόνους του, πληρώνει για τα κρατικά έξοδα και σε χρήμα και σε χρόνο και η εξασφάλιση της νόμιμης ύπαρξής του μέσα στο κοινωνικό σύνολο βαρύνει (σε χρήμα, χρόνο, κόπο) μόνο αυτόν.
Η ισονομία, οι ίσες ευκαιρίες, η ιατρική περίθαλψη, η εκπαίδευση, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, είναι λέξεις απογυμνωμένες από την ουσία τους. Κανένας δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας δεν θέτει στόχους που να δίνουν ουσία στις λέξεις αυτές. Αντίθετα έχουμε συναντήσει πολλές φορές το φαινόμενο της στήριξης μιας «ολιγαρχικής» ισχυρής οικονομικά τάξης, ενώ το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, συνεχίζει τακτικά και ανελλιπώς να πληρώνει τους λογαριασμούς του, που «φουσκώνουν» καθημερινά. Η λέξη «εξασφάλιση» είναι πλέον το καρότο που κυνηγά να φτάσει ο εργαζόμενος σα το γάιδαρο, δίχως να ξέρει ότι θα το κυνηγάει όσο οι αναβάτες του θέλουν να κινηθούν.
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι: έχει κίνητρο ένας νέος άνθρωπος για να ενταχθεί στο πολιτικοοικονομικό μας σύστημα; Έχει προοπτική, έτσι ώστε ακόμα κι αν καταφέρει να το πετύχει, να δικαιωθεί για την επιλογή του; Μήπως θα ήταν πιο τίμιο να ξεκαθαρίσουμε τις αμφιβολίες της επίτευξης των στόχων, λέγοντας του να τρέξει να σωθεί από αυτό το απολυταρχικό, ανελεύθερο σύστημα που καραδοκεί να τον ρουφήξει λαίμαργα ως το μεδούλι; Μήπως μάταια προσδοκούμε μια τυχαία λύση στα προβλήματα που θα έπρεπε να λύνει το σύστημα που συντηρούμε; Μήπως η απελπισία έχει πάρει δεσπόζουσα θέση στις ψυχές των ανθρώπων και τους αποτρέπει από το να έχουν όραμα για άλλη κοινωνική πραγματικότητά;
Αυτό που μένει στον εργαζόμενο να κληροδοτήσει, στην επόμενη γενιά, είναι το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος. Όχι το ηρωικό χρέος απέναντι στην κοινωνία, αλλά το οικονομικό χρέος που μεγαλώνει. Οπότε διαμορφώνετε μια παράδοση. Πως θα τα καταφέρνει κανείς στο βάρος των άλλων. Των οποιοδήποτε άλλων. Είτε ομοεθνείς, είτε ομόθρησκοι, είτε ομοϊδεάτες. Από την αποτίναξη όλων των παραγόντων της κοινωνικής συνοχής δε ξέρω τι θα προκύψει και εύχομαι να μη το μάθω. Αυτή είναι όμως η κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κληρονομιά. Αυτό είναι το τέλος.
Πόσες φορές έχετε νοιώσει ότι το ημερήσιο πρόγραμμά σας είναι φορτωμένο, ότι η προσωπική σας ζωή συρρικνώνεται και πως ο ελεύθερος χρόνος σας μοιάζει όνειρο, αφού τότε είναι η ώρα του ύπνου. Πόσες φορές αναρωτηθήκατε για την ορθότητα του μοντέλου ζωής, όπου οι πέντε ημέρες σας επιβάλλουν σαράντα πέντε ώρες εργασίας και απομένουν σαράντα οκτώ ώρες ελεύθερης δραστηριότητας το Σαββατοκύριακο.
Γνωρίζοντας ότι «αγγίζω» ένα θέμα που «πονάει» αρκετό κόσμο, συνεχίζω τον προβληματισμό μου, θέτοντας μια πιο ξεκάθαρη βάση.
ΑΞΙΩΜΑ: οι εργαζόμενοι εργάζονται οκτώ ώρες την ημέρα και αμείβονται έτσι ώστε να ζουν αξιοπρεπώς. (τα σχόλια σε αυτό το αξίωμα θα τα κάνω άλλη στιγμή, γνωρίζοντας ότι πολλοί συνάνθρωποι εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα για πεντακόσια ευρώ το μήνα.)
Βάση αυτού του (ιδανικού) αξιώματος, ερχόμαστε μπροστά σε ένα άνθρωπο- ρομπότ. Μια παραγωγική μηχανή, αφού ο χρόνος του διατίθεται μονόπλευρα σε βάρος της ανάπαυσης, της ψυχαγωγίας και της πνευματικής του καλλιέργειας. Η εμπειρία των δύο εβδομάδων χωρίς εργασία είναι η αναγνώριση του κόπου του εργαζομένου, που έχει συμπληρώσει ένα ολόκληρο χρόνο στη δουλειά. Προσθέτει ημέρες στην άδειά του αργότερα ανάλογα με τα χρόνια που δουλεύει και σιγά σιγά η λέξη εργασία γίνεται δουλειά. Είναι και δουλεία βέβαια γιατί με αυτοματοποιημένες, υπεραπλουστευμένες και νομότυπες διατυπώσεις, έφτασε ο εργαζόμενος να ζει σαν δούλος. Δεν είναι σχήμα λόγου ή υπερβολική η φράση, αφού ένας ενήλικας που καταφέρνει ίσα-ίσα να λύσει τις βασικές του ανάγκες δε μπορεί να ξοδέψει χρήματα για την ψυχαγωγία του, δεν έχει τίποτα να κληροδοτήσει στους απογόνους του, πληρώνει για τα κρατικά έξοδα και σε χρήμα και σε χρόνο και η εξασφάλιση της νόμιμης ύπαρξής του μέσα στο κοινωνικό σύνολο βαρύνει (σε χρήμα, χρόνο, κόπο) μόνο αυτόν.
Η ισονομία, οι ίσες ευκαιρίες, η ιατρική περίθαλψη, η εκπαίδευση, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, είναι λέξεις απογυμνωμένες από την ουσία τους. Κανένας δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας δεν θέτει στόχους που να δίνουν ουσία στις λέξεις αυτές. Αντίθετα έχουμε συναντήσει πολλές φορές το φαινόμενο της στήριξης μιας «ολιγαρχικής» ισχυρής οικονομικά τάξης, ενώ το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, συνεχίζει τακτικά και ανελλιπώς να πληρώνει τους λογαριασμούς του, που «φουσκώνουν» καθημερινά. Η λέξη «εξασφάλιση» είναι πλέον το καρότο που κυνηγά να φτάσει ο εργαζόμενος σα το γάιδαρο, δίχως να ξέρει ότι θα το κυνηγάει όσο οι αναβάτες του θέλουν να κινηθούν.
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι: έχει κίνητρο ένας νέος άνθρωπος για να ενταχθεί στο πολιτικοοικονομικό μας σύστημα; Έχει προοπτική, έτσι ώστε ακόμα κι αν καταφέρει να το πετύχει, να δικαιωθεί για την επιλογή του; Μήπως θα ήταν πιο τίμιο να ξεκαθαρίσουμε τις αμφιβολίες της επίτευξης των στόχων, λέγοντας του να τρέξει να σωθεί από αυτό το απολυταρχικό, ανελεύθερο σύστημα που καραδοκεί να τον ρουφήξει λαίμαργα ως το μεδούλι; Μήπως μάταια προσδοκούμε μια τυχαία λύση στα προβλήματα που θα έπρεπε να λύνει το σύστημα που συντηρούμε; Μήπως η απελπισία έχει πάρει δεσπόζουσα θέση στις ψυχές των ανθρώπων και τους αποτρέπει από το να έχουν όραμα για άλλη κοινωνική πραγματικότητά;
Αυτό που μένει στον εργαζόμενο να κληροδοτήσει, στην επόμενη γενιά, είναι το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος. Όχι το ηρωικό χρέος απέναντι στην κοινωνία, αλλά το οικονομικό χρέος που μεγαλώνει. Οπότε διαμορφώνετε μια παράδοση. Πως θα τα καταφέρνει κανείς στο βάρος των άλλων. Των οποιοδήποτε άλλων. Είτε ομοεθνείς, είτε ομόθρησκοι, είτε ομοϊδεάτες. Από την αποτίναξη όλων των παραγόντων της κοινωνικής συνοχής δε ξέρω τι θα προκύψει και εύχομαι να μη το μάθω. Αυτή είναι όμως η κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κληρονομιά. Αυτό είναι το τέλος.
Πέμπτη 1 Μαΐου 2008
Αχ αυτή η άνοιξη
1η Μαΐου. Άνοιξη. Αναγέννηση της φύσης. Φουσκώνουν τα στήθη από ευεξία. Το χαρούμενο κλίμα δίνει και ένα αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας. Έτσι και το εργατικό κίνημα βρίσκει το κουράγιο παρά τις αντιξοότητες και βγαίνει στο δρόμο να φωνάξει, να διεκδικήσει. Στα μάτια όλων όμως υπάρχει η απογοήτευση. Άκουγα το πρωί στη συγκέντρωση: «Είμαστε λίγοι στη συγκέντρωση», «άντε κάθε χρόνο τα ίδια», «καλά η Παλαιστίνη τώρα πού κολλάει;», «που είναι οι πορεία ρε παιδιά;», «Κώστα, πάμε για κάνα τσίπουρο;» και πιο μπροστά κάτω από τον ομιλητή… μάτια στο πάτωμα καρφιά που λέει και το τραγούδι. Έσπασε ο τσαμπουκάς των διαδηλωτών αφενός πήγαν και για πικ-νικ οι περισσότεροι και έτσι η 1η του Μάη έγινε αργία από απεργία. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε συμμετέχουμε σε μαζικές κινητοποιήσεις και δεν πιστεύουμε στη χρησιμότητα των διαδηλώσεων. Νομίζουμε ότι είναι μάταιο. Σκεφτόμαστε ότι θα παν άλλοι για μας. Αν όμως αυτοί οι άλλοι πετύχουν κάποια κατάκτηση την καρπώνονται όλοι. Τώρα τελευταία βέβαια δεν έχει πετύχει και πολλά το εργατικό κίνημα. Μήπως γιατί η συμμετοχή μειώθηκε δραματικά; Άντε και του χρόνου λοιπόν και είθε ο Θεός να μας δώσει αύξηση, γιατί το αφεντικό αποκλείεται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)