ξεκάθαροι στόχοι

Καλά που είναι πρωθυπουργός ο Καραμανλής και βολεύονται οι «γκουρού» της πολιτικής. Πρόκειται περί τραγικής ανικανότητας του πολιτικού κόσμου, που έχοντας εξασφαλίσει την οικονομική ανεξαρτησία με το δημόσιο χρήμα, επιδίδεται σε ένα βαριεστημένο και βαρετό επαναλαμβανόμενο μοτίβο διαπιστώσεων που μπορεί να κάνει ο καθένας χωρίς να είναι πολιτικός. Η πρόταση, η γόνιμη και εποικοδομητική κουβέντα απουσιάζει σταθερά. Μια θλιβερή κυβέρνηση που έχει βουλιάξει στα χρέη και τα σκάνδαλα, βολεύει άπαντες τους βουλευτές που μπορούν να κάνουν τουρισμό με τα έξοδα πληρωμένα. Το ελληνικό κράτος δανείζεται για να εξασφαλίσει τις αυξήσεις των βουλευτών και των διοικητικών στελεχών. Η παθογένεια της ελληνικής οικονομίας βρίσκει άλλοθι στην διεθνή κρίση (λες και πριν άνθιζε) και η κοινωνική αποδόμηση αποδίδεται προβοκατόρικα στην τρομοκρατία. Όλοι όσοι βαρύνονται με την ευθύνη της διακυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης απαλλάσσονται δια στόματος πρωθυπουργού που δαιμονοποιεί και γενικεύει, ανοίγοντας τους «ασκούς του Αιόλου» σε κρίσιμους τομείς όπως η ασφάλεια, τα εργατικά δικαιώματα και η παιδία. Κατάφερε σε μόλις πέντε χρόνια αυτή η μολυσματική φάρα των πολιτικών να απελευθερώσει το αδηφάγο κεφαλαιοκρατικό κτήνος, προσφέροντας ως τροφή ότι του κάνει όρεξη να φάει. Φυσικά οι «ανοχύρωτοι» μέσοι αστοί και οι εργάτες υπήρξαν τα πρώτα θύματα. Με «όπλο» την εξαρτημένη εργασία, τα δάνεια και την φορολογική ανισότητα, η νέα κοινωνική τάση είναι η απαλοιφή της διαστρωμάτωσης. Τέλος στην πάλη των τάξεων τείνει να δώσει μια αταξική κοινωνία, με αφεντικά και δούλους.