Γιάπηδες

Μήπως η φαντασία είναι απούσα από το πολιτικό σχεδιασμό;
Μήπως η άγνοια και η στασιμότητα μας εξαναγκάζει να ζούμε χρεοκοπημένοι;
Μια απλή σκέψη βασισμένη στην τεχνογνωσία είναι η εξής.
-Πόσα χρήματα δαπανά ένα μέσο νοικοκυριό στο ρεύμα και το τηλέφωνο;
-Περίπου το 1/5 των εσόδων του.
Άρα οι πιο κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις (ΟΤΕ-ΔΕΗ, που χτίστηκαν με τα λεφτά των πολιτών) πωλήθηκαν για να καλυφθούν τρέχουσες δαπάνες του κράτους. Τα χρήματα που εισπράχθηκαν από την πώληση του ΟΤΕ για παράδειγμα έχουν ήδη ξοδευτεί χωρίς να αλλάξει κάτι για τον φορολογούμενο. Η ΔΕΗ θα πληρώνει πλέον για την εξόρυξη του άνθρακα ιδιώτες και έπειτα πρόστιμα για την υπέρβαση των ορίων αερίων ρύπων. Προσπαθούμε με λίγα λόγια να ικανοποιήσουμε ανάγκες του 2009 με σύστημα του 1970! Εάν σκεφτεί κανείς ότι, έστω και αργά, έστω και εν μέσω κρίσης, πως η οικονομία δεν είναι τίποτε άλλο από διαχείριση πόρων, μπορεί να δώσει λύσεις. Κλείνουμε μια δεκαετία απραξίας και στασιμότητας. Δεδομένης της ύπαρξης του δικτύου του τηλεφώνου οι χρήστες των σταθερών τηλεφώνων στα αστικά κέντρα δε θα έπρεπε να πληρώνουν χρεώσεις κλήσεων ή την πρόσβαση στο internet χωριστά. Δε ξοδεύει κανείς τίποτε με την χρήση του ενσύρματου δικτύου. Όλη αυτή η αγορά αποσκοπεί στη συντήρηση των παχυλών μισθών των manager. To ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να ισχύσει με το ρεύμα. Η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος του ρεύματος δραματικά, αφού αυτού του είδους η παραγωγή ενέργειας δε κοστίζει καθόλου. Η κρίση έχει μία και μοναδική αιτία, τους γιάπηδες.