Όπως τα παιδάκια του δημοτικού λένε, απαντώντας στην επίπληξη της δασκάλας, «δε φταίω εγώ κυρία», με αντίστοιχο τρόπο η κυβέρνηση δίνει απαντήσεις στα θέματα που οφείλει να το κάνει και όταν δεν προτιμά απλώς τη σιωπή. Για τις πυρκαγιές ήταν η ασύμμετρη απειλή, για τα σκάνδαλα ήταν οι «ξένοι» διαφθορείς, για την οικονομία είναι η διεθνής κρίση… για όλα φταίει κάποιος άλλος εκτός από την κυβέρνηση.
Σαφώς η πολιτική ζωή, είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας. Έχουν και οι πολιτικοί την ίδια ποιότητα που έχουν και οι πολίτες. Δεδομένου λοιπόν του ότι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν μια παραβατική νοοτροπία (βλέπε γύρω σου) και μακρά παράδοση στην παραοικονομία, παρακράτος, κτλ αντιλαμβάνεται κανείς πως μια αξιοπρεπής λειτουργία του κράτους είναι μάλλον ανέφικτη. Οι βουλευτές αυτό το ξέρουν τώρα καλύτερα από ποτέ και προσπαθούν με κάθε κόστος (οικονομικό ή ηθικό) να εξασφαλίσουν τη θέση τους στο κοινοβούλιο. Με μόνη και μόνιμη δικαιολογία, πως δεν είναι όλοι ίδιοι, από τη μεταπολίτευση και έπειτα, οι λίγοι (έστω) κατασπαράζουν το δημόσιο πλούτο. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί ένα αδιάσειστο στοιχείο, η τωρινή κατάσταση της χώρας.
Λυπάμαι πραγματικά για την κακή μου τύχη να γεννηθώ στην Ελλάδα. Πιο ανεύθυνους και οπισθοδρομικούς ανθρώπους δεν έχω συναντήσει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα. Με την προσδοκία του γρήγορου πλουτισμού, προσπαθούν ο ένας να κλέψει τον άλλο, αγνοώντας οποιαδήποτε οικονομική αρχή ή τις συνέπειες της δραστηριότητας τους. Με μια μονίμος ασταθή και ελλειμματικά οργανωτική σκέψη επιδίδονται σε πάσης φύσεως ιδιοτελείς πράξεις με την πεποίθηση πως όλοι οι άλλοι είναι γεννημένα κορόιδα.
Είναι όμως και φορές, όπως τώρα, που φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Είναι φορές που δεν έχουμε άλλοθι. Είναι φορές που έχουμε εκτεθεί. Είναι φορές που πρέπει επιτέλους να αναλογιστούμε σε τι είδους σύστημα εμπλεκόμαστε και σε ποιους εμπιστευόμαστε τις τύχες μας. Είναι φορές που πρέπει να αποδείξουμε πως έχουμε ιστορική μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου