SIEMENS τέλος στη Θεσσαλονίκη

Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, την περασμένη Παρασκευή, η διοίκηση της εταιρείας τους διεμήνυσε το κλείσιμο της μονάδας μέσα στις επόμενες εβδομάδες (τέλη Οκτωβρίου).
Οι εργαζόμενοι της «Siemens Enterprise Communications AE» πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης, με κατάληξη το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης,ζητώντας να παραμείνει σε λειτουργία το εργοστάσιο της εταιρείας στη Θεσσαλονίκη.Στη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία τους με τον υπουργό Μακεδονίας - Θράκης Μαργαρίτη Τζίμα, παρουσία εκπροσώπων της διοίκησης του ΕΚΘ, του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ι. Μαγκριώτη και του βουλευτή του ΚΚΕ Ι. Ζιώγα, οι εργαζόμενοι ζήτησαν να συνεχιστεί η λειτουργία του εργοστάσιου, υποστηρίζοντας ότι είναι «κερδοφόρο» και «παραγωγικό». Επέδωσαν επίσης, στον κ. Τζίμα το ψήφισμα τους, με το οποίο ζητείται η παρέμβαση της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων προς την μητρική εταιρεία, ώστε να ανασταλεί το κλεισίμο του εργοστασίου, όπως συνέβη με αντίστοιχες μονάδες στη Λειψία και τη Βραζιλία.«Την τελευταία εξαετία είχαμε πωλήσεις 624 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων 281 εκατ. εκτός Ελλάδας, με κέρδη 87 εκατ. ευρώ. Το 65% των εργαζομένων είναι επιστημονικό προσωπικό και όλοι είναι εξειδικευμένοι στο έργο τους, αλλά ανειδίκευτοι έξω από το εργοστάσιο, που λειτουργεί από το 1964», επεσήμανε ο πρόεδρος του σωματείου Μπάμπης Καλαϊτζίδης.Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε απεργία διαρκείας και θα πραγματοποιήσουν και νέα πορεία την Τετάρτη προς το Γερμανικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

85.000 εργαζόμενοι θύματα εργατικών ατυχημάτων

Πάνω από το 40% των εργαζομένων δηλώνει πως στο εργασιακό τους περιβάλλον δημιουργούνται συνθήκες από τις οποίες ενδεχομένως επηρεαστεί η υγεία τους. Aυτό προκύπτει από έρευνα της Eθνικής Στατιστικής Yπηρεσίας.

Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από 85.000 άτομα έπεσαν θύματα κάποιου εργατικού ατυχήματος μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο.

Aπό αυτούς τα 2.125 άτομα είχαν κάποιο σοβαρό ατύχημα καθώς έκαναν πάνω από έξι μήνες για να επιστρέψουν στη δουλειά τους, ενώ 11.050 εργαζόμενοι χρειάστηκαν από δύο έως και έξι μήνες για να αναρρώσουν.

Παράλληλα, 613.000 εργαζόμενοι δηλώνουν πως αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας το οποίο οφείλεται στο εργασιακό τους περιβάλλον.

Iδιαίτερης αναφοράς χρήζει το γεγονός ότι 1,9 εκατ. εργαζόμενοι ή το 40,1% του συνόλου των εργαζομένων δηλώνουν πως στον χώρο εργασίας τους αντιμετωπίζουν κάποιο παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία τους.

Στην έρευνα καταδεικνύονται οι σοβαροί κίνδυνοι που εγκυμονούν στους εργασιακούς χώρους. Aναλυτικά:

85.010 άτομα (1,8% του συνόλου) είχαν ένα τουλάχιστον εργατικό ατύχημα στο διάστημα των τελευταίων 12 μηνών.

Aπό τους εργαζομένους αυτούς οι 73.211 είναι άντρες και τα 11.799 γυναίκες.

Tα μεγαλύτερα ποσοστά ατυχημάτων παρατηρείται στους «ειδικευμένους τεχνίτες», στους «χειριστές σταθερών βιομηχανικών εγκαταστάσεων» και το μικρότερο στους υπαλλήλους γραφείου.

ΠΗΓΗ:ΗΜΕΡΙΣΙΑ

Ώρα για πράξεις και όχι λόγια.

Μάχες, διαδηλώσεις, φανατισμός, συμφέροντα, ηθική αυτουργία… χαμένες εξεταστικές, χαμένος χρόνος. Πανεπιστήμια.

Πάντα ήμουν υπέρ της δημόσιας παιδείας. Είναι το σωστό και το δίκαιο όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες να νοιώθουν ότι ο αγώνας τους δεν είναι μάταιος. Είναι ότι καλύτερο να νοιώθουν ότι πληρώνοντας φόρους, δε πληρώνουν τις υπερπολυτελείς λιμουζίνες και κατοικίες των βουλευτών, αλλά τις σπουδές των παιδιών τους. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που με σκληρή δουλειά και θυσίες, προσπαθούν να εξασφαλίσουν στο παιδί τους πρόσβαση στη μόρφωση και τη γνώση. Η πρώτη επιλογή που έχει ένα νέο παιδί τελειώνοντας το λύκειο είναι το πανεπιστήμιο.

Πόσο συνεπείς είναι όμως οι κρατικοί λειτουργοί απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους; Πόσο πετυχημένο είναι το σύστημα αυτό; Πόσο καταρτισμένοι είναι οι επιστήμονες που αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια της Ελλάδας; Σίγουρα οι παράγοντες που επηρεάζουν το αποτέλεσμα είναι πολλοί και επεκτείνονται σε όλη την κοινωνία. Παίζει ρόλο η χρήση του ασύλου από τους πολίτες. Παίζει ρόλο η «αγορά» που περιμένει κάθε Σεπτέμβρη τους νέους φοιτητές, στις πόλεις που έχουν πανεπιστήμια. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα του φοιτητή, που για πρώτη φορά ζει μόνος. (Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα παιδιών, που «σκίζονται» να εισαχθούν στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μόνο και μόνο για να διευρύνουν τις ελευθερίες και τον κοινωνικό τους περίγυρο). Παίζει ρόλο η στάση των καθηγητών. Παίζει ρόλο η διαχείριση των χρημάτων των ιδρυμάτων.

Το ζήτημα λοιπόν είναι σύνθετο με βαθιές κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Φυσικά το εάν τα πανεπιστήμια είναι κρατικά ή ιδιωτικά είναι τεράστιο θέμα, που έχει η κάθε εκδοχή μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Είναι όμως και απολύτως αναγκαίο να ανοίξει επιτέλους αυτό το θέμα, γιατί τα αποτελέσματα ήδη επιβαρύνουν το σύνολο. Καθηγητές που καταχρώνται με διάφορους τρόπους δημόσιο χρήμα, πλήρης αδιαφάνεια στη διαχείριση, απουσία ελέγχου του καθηγητή σε κάθε επίπεδο, απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, ξεπερασμένα ή ανύπαρκτα εργαστήρια, επικίνδυνα κτίρια, παραοικονομικα κυκλώματα … χάος.

Δύσκολα ένα δημόσιο πανεπιστήμιο γίνεται κερδοφόρο. Οπότε οι εκάστοτε κυβερνήτες γλυκοκοιτάν την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, που μπορούν να δώσουν μια ανάσα σε αυτή την κατεύθυνση.

Γνώμη μου είναι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει τη λειτουργία ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπως και να αποκλίσει το ενδεχόμενο, του να μπορεί το ίδρυμα αυτό να προσφέρει ισάξια ή και ανώτερη εκπαίδευση συγκριτικά με τα δημόσια πανεπιστήμια. Κανείς από την άλλη δε μπορεί να αδιαφορήσει για το σύνταγμα, καταργώντας ή ιδιωτικοποιώντας τα υπάρχοντα δημόσια πανεπιστήμια. Συνεπώς μπορεί κάλλιστα να δοθεί μια λύση που να συνδυάζει τις δύο πλευρές προς όφελος της πλειοψηφίας. Ο φανατισμός και η αδιαλλαξία γνωρίζουμε όλοι που έχουν οδηγήσει.

Είναι προνόμιο η αναπηρία;

Είναι γεγονός ότι τις «ευνοούμενες» κοινωνικές ομάδες, το σύνολο τις κοινωνίας τις φθονεί. Επίτηδες τις ονομάζω «ευνοούμενες», ειρωνευόμενος την απάνθρωπη στάση του συνόλου, έναντι των ατόμων με ειδικές ανάγκες και αναπηρία. Πόσες φορές κι αν έχουμε ακούσει παράπονα από ανάπηρους. Συνεχόμενες επιτροπές στα ασφαλιστικά ταμεία προκειμένου να πάρουν αναπηρική σύνταξη, ακόμα και σε περιπτώσεις που η αναπηρία είναι μόνιμη, διαπιστωμένη από τους θεράποντες ιατρούς. Πόσες φορές ακούμε σχόλια σχετικά με τις ειδικές άδειες που μπορούν να πάρουν άτομα με ειδικές ανάγκες, σε αυτοκίνητα, περίπτερα κτλ. Ακόμα και οι θέσεις παρκαρίσματος ή τα καθίσματα στις αστικές συγκοινωνίες δεν παραχωρούνται από τους υγιείς και αρτιμελείς για κάποιο ακατανόητο λόγο. Είναι όμως και το κράτος επηρεασμένο από αυτή την εσφαλμένη νοοτροπία. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που όλα τα νομοθετημένα βοηθήματα φτάνουν στους δικαιούχους, που ενδέχεται να μην είναι ενημερωμένοι πλήρως, για την βοήθεια που δικαιούνται να λάβουν. Ακόμα και στα ΚΤΕΛ, τα άτομα με αναπηρία είναι πλέον αναγκασμένα να πληρώνουν κανονικό εισιτήριο. Σίγουρα δε ζούμε σε ένα κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο, είναι όμως απαραίτητο τη δύσκολη ζωή του αναπήρου να την κάνουμε ανυπόφορη; Ας έχουμε όλοι υπόψη μας όμως, πως η αναπηρία μπορεί να τύχει σε όλους μας. Ας νοιαστούμε λίγο και για τους ανθρώπους λοιπόν, που μερικές φορές και τα λίγα μπορεί να είναι πολλά. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε κτήνη για να επιβιώσουμε, όπως δεν είναι ανάγκη είτε οι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε οι διοικητές τους να γίνονται εχθρικοί και εμπαθείς.

Οργή για τις κάρτες αναπήρων

Το πόσιμο νερό δέν ανήκει σε κανέναν

Αφιερωμένη η καταχώριση της unicef, σε όλους και όλες που πλένουν τα τσιμέντα με το πόσιμο νερό του δυκτίου και προσπαθούν να δροσίσουν τα σπίτια τους με τα λάστιχα. Το πόσιμο νερό δεν είναι ανεξάντλητο και δεν ανήκει σε κανέναν.

Καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε

Η λαϊκή αυτή παροιμία μπορεί να χαρακτηρίσει γενικά το μέσο αστό. Τον άνθρωπο που νομίζει ότι κρύβεται μέσα στο πλήθος και γίνεται αόρατος κάθε φορά που η καφρίλα οδηγεί τις πράξεις του. Δεν φτάνει που η Ελλάδα δε ξέρει τι να κάνει τα σκουπίδια των μεγάλων πόλεων, αρνούντε και από πάνω οι αριστοκράτες γαλαζοαίματοι να βοηθήσουν την κατάσταση με τον οποιοδήποτε τρόπο. Δεν ανακυκλώνουν, πετάνε τα πάντα στα σκουπίδια (από μπάζα μέχρι τον παλιό υπολογιστή τους) και όλοι έχουν και παράπονο ή άποψη για την τριτοκοσμική εικόνα της Ελλάδας σε ότι αφορά τα κοινά. Φυσικά αυτή την συμπεριφορά μεταφέρουν και στις παραλίες. Με τη νοοτροπία του «στα αρ…δια μου» ο κάθε κάφρος την στήνει σε μια παραλία και πετάει όπου να ναι τα αποτσίγαρά του, ανάβει όπου γουστάρει φωτιά να ψήσει και να σαβουρώσει τα κοψίδια που κουβάλησε ως εκεί, φυσικά θα πετάξει και τα σκουπίδια του κάπου εκεί γύρω (να μη μυρίζουν και στο αμάξι), θα αφοδεύσει πίσω από τους θάμνους χωρίς να σκεπάσει καν με λίγο χώμα τα προϊόντα του και θα παραστήσει και τον Σουμάχερ στη επιστροφή για το σπίτι του τρέχοντας με 200 σε ένα μποτιλιαρισμένο δρόμο. Όταν όμως ακούει ότι ακόμα λιγότεροι τουρίστες έρχονται στη χώρα δυσανασχετεί. Ναι ρε τους μαλάκες γιατί δεν έρχονται να ξαπλώσουν στις γόπες στην παραλία, να πάρουν χρώμα από τα κάρβουνα στην άμμο, να θαυμάσουν τις σκουπιδοσακούλες στις ρεματιές, να απολαύσουν τη σκατίλα ανάμεσα στα δέντρα και να σκοτωθούν στο δρόμο από τον κ. Τσίπουρο που δοκιμάζει την τελική του αυτοκινήτου του; Γιατί άραγε; Άσε που μπορεί να βουλιάξει το καράβι που τον μεταφέρει ή να καεί από τη φωτιά που έβαλε ο κ. Παχύδερμος στο δάσος για να φάει τα ξίγκια του. Είμαστε οι πιο τυχεροί Ευρωπαίοι σε ότι αφορά τη φυσική ομορφιά της χώρας. Είμαστε όμως και οι πιο άχρηστοι σε ότι αφορά την διαφύλαξη και ανάδειξη της ομορφιάς αυτής.

Τίτλος: Απειλήθηκε δάσος

Ρεσιτάλ μεροληψίας

Προκλητική ήταν άλλη μια φορά η είδηση της σύλληψης έξι ατόμων στον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου Κοζάνης. Η κινδυνολογία για το ενδεχόμενο black out, επισκίασε την αιτία της κατάληψης, για την οποία δεν είπε κανείς λέξη. Παρουσιάστηκε σαν να πήγανε εκεί ένα μάτσο "ταραξίες", που λέει και ο πρωθυπουργός τους διαδηλωτές και κατέλαβαν τις ταινίες μεταφοράς για πλάκα. Είναι χαρακτηριστική η αδιαφορία της κυβέρνησης απέναντι στους διαδηλωτές και τα αιτήματά τους. Μόνο στις περιπτώσεις που μπορούν να "εκβιάσουν" (βλέπε σκουπίδια, βενζίνη κλπ) γίνεται κάποιος ουσιαστικός διάλογος. Ξεχνάει η κυβέρνηση του 35% ότι είναι μειοψηφία και προκαλεί με την αδιαλλαξία και την αδιαφορία της. Όσο για την στάση των ΜΜΕ καμαρώστε: Διακοπές ρεύματος και συλλήψεις , ΔΕΗ: Εξι συλλήψεις στη μονάδα του Αγ. Δημητρίου Κοζάνης , ΔΕΗ: Απομακρύνεται ο κίνδυνος διακοπών .

Αχ αυτή η άνοιξη

1η Μαΐου. Άνοιξη. Αναγέννηση της φύσης. Φουσκώνουν τα στήθη από ευεξία. Το χαρούμενο κλίμα δίνει και ένα αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας. Έτσι και το εργατικό κίνημα βρίσκει το κουράγιο παρά τις αντιξοότητες και βγαίνει στο δρόμο να φωνάξει, να διεκδικήσει. Στα μάτια όλων όμως υπάρχει η απογοήτευση. Άκουγα το πρωί στη συγκέντρωση: «Είμαστε λίγοι στη συγκέντρωση», «άντε κάθε χρόνο τα ίδια», «καλά η Παλαιστίνη τώρα πού κολλάει;», «που είναι οι πορεία ρε παιδιά;», «Κώστα, πάμε για κάνα τσίπουρο;» και πιο μπροστά κάτω από τον ομιλητή… μάτια στο πάτωμα καρφιά που λέει και το τραγούδι. Έσπασε ο τσαμπουκάς των διαδηλωτών αφενός πήγαν και για πικ-νικ οι περισσότεροι και έτσι η 1η του Μάη έγινε αργία από απεργία. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε συμμετέχουμε σε μαζικές κινητοποιήσεις και δεν πιστεύουμε στη χρησιμότητα των διαδηλώσεων. Νομίζουμε ότι είναι μάταιο. Σκεφτόμαστε ότι θα παν άλλοι για μας. Αν όμως αυτοί οι άλλοι πετύχουν κάποια κατάκτηση την καρπώνονται όλοι. Τώρα τελευταία βέβαια δεν έχει πετύχει και πολλά το εργατικό κίνημα. Μήπως γιατί η συμμετοχή μειώθηκε δραματικά; Άντε και του χρόνου λοιπόν και είθε ο Θεός να μας δώσει αύξηση, γιατί το αφεντικό αποκλείεται.

Ναρκωτικά: η πιο σταθερή και προσοδοφόρα μετοχή

Και ετέθη στον κ. Τσίπρα το ερώτημα που ανέβασε την δημοτικότητά του ξανά: Αποποινικοποίηση του χασίς; Ο κ. Τσίπρας (προς τιμή του) δεν έβαλε τον λευκό του μανδύα για να παραστήσει τον ανυποψίαστο ούτε άρχισε τους θεατρικούς αφορισμούς. Είπε ναι. Το «ναι, βέβαια» στην αποποινικοποίηση έγινε από μερίδα του τύπου «ναι στα ναρκωτικά» και αρκετοί σοβαροφανείς κύριοι έσπευσαν να τον καταδικάσουν. Μπράβο κ. Τσίπρα για την στάση σας που περιμένω να έχει και συνέχεια. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια συζήτηση πολύ σοβαρή που γίνεται πάντα με υποκριτική διάθεση και ελλιπή στοιχεία. Μετά από τόσα χρόνια παρατήρησης, ενημέρωσης και εμπειρίας τελοσπάντων μπορούμε με βεβαιότητα να χαρακτηρίσουμε και να κατηγοριοποιήσουμε τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά και συγκεκριμένα το εμπόριο ναρκωτικών αποτελεί τη σημαντικότερη παράμετρο του «μαύρου χρήματος». Η αγορά αυτή εμπλέκει κορυφαία αξιώματα και συντηρεί μαφίες σε όλο τον κόσμο. Μια ενδεχόμενη αποποινικοποίηση θα αφαιρούσε από τον κύκλο αυτό τεράστια ποσά και ισχύ. Δεν πιστεύω ότι στην Ελλάδα θα αποποινικοποιηθούν ποτέ τα ναρκωτικά. Θεωρώ ότι τα οικονομικά συμφέροντα που στηρίζει η τωρινή νομοθεσία είναι μεγαλύτερα από τον κρατικό προϋπολογισμό και πιο εύκολα γίνεται αναδασμός της γης και του πλούτου, παρά η αποποινικοποίηση. Όσο λοιπόν στηρίζει ο κ. Τσίπρας την χρήση, όπως λένε κάποιοι, τόσο οι ηθικολόγοι και οι σοβαροφανείς στηρίζουν τα καρτέλ. Ίσως γιατί πολλοί από αυτούς έχουν «μετοχές» σε αυτή την «επιχείρηση» και φοβούνται την πτώση της. Η αναποφασιστικότητα και η ευθυνοφοβία είναι ο λόγος που τόσα χρόνια χιλιάδες χρήστες ταλαιπωρούνται και εξευτελίζονται. Σέρνονται στις φυλακές και εξοντώνονται οικονομικά. Λες και έτσι θεραπεύονται. Πόσο ακόμα θα επιτρέπει ο νομοθέτης στον έμπορο να πλουτίζει;

Οι ψευδοπροφήτες

Κάποτε πριν από πολλά χρόνια έζησαν, κατά τις γραφές, κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, που μελετώντας την συλλογική στάση των ανθρώπων, προέβλεπαν δεινά και με στόχο την αποφυγή τους έπαιρναν τους δρόμους διαλαλώντας τις προειδοποιήσεις τους. Αν έπιασε τόπο η στάση τους ή όχι είναι άλλου δουλειά να το κρίνει. Εγώ θα σταθώ αλλού. Οι άνθρωποι αυτοί, που υπήρχαν σε όλες τις φυλές- χώρες- θρησκείες, λειτουργούσαν μόνοι ζώντας ασκητικά και θυσίασαν μέχρι και τη ζωή τους στην προσπάθειά τους αυτή. Προσέγγιζαν όλο το κοινωνικό φάσμα με τρόπο και λόγο που γινόταν από όλους αντιληπτός. Φυσικά όλη αυτή η δραστηριότητα, κατά τις γραφές, ήταν δωρεάν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονταν προφήτες.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Κάποιες προφητείες επαληθευτήκαν κάποιες είναι σε εκκρεμότητα κάποιες άλλες διαμόρφωσαν κοινωνικές συμπεριφορές και την ατομική ηθική υπόσταση πολλών ανθρώπων.Καθαυτό όμως το λειτούργημα του προφήτη μεταλλάχτηκε. Έγινε επάγγελμα, και μάλιστα αρκετά προσοδοφόρο. Η ανασφάλεια, η φιλοδοξία και οι ενοχές κάποιων ανθρώπων, δημιούργησαν την ανάγκη της ατομικής πρόβλεψης του μέλλοντος.Εμφανίστηκαν οι μάντεις, οι καφετζούδες, οι χαρτορίχτρες, τα μέντιουμ, τα ζώδια κτλ. Η δράση τους είναι γνωστή οπότε πάω κατευθείαν στο θέμα μου.
Πέρα από τους «μεροκαματιάρηδες», εμφανίστηκαν και κάτι «μεγαλοεπιχειρηματίες» του αντικειμένου. Συγγραφείς που διαφημίζονται σαν κοινωνοί της παγκόσμιας αλήθειας, προκειμένου να πουληθεί το γραπτό τους, «μέντορες» που πουλάνε πνευματισμό έναντι αμοιβής, μέχρι και ιερείς που υπερτιμολογούν δωρεές με σκοπό φοροαπαλαγές!!! Η βάση όλης της δράσης τους είναι το κέρδος. Μαγνητίζουν όμως και ευκολόπιστους ανθρώπους και αποκτούν έτσι και μια κάποια δημοτικότητα. Η ελευθερία του λόγου επιτρέπει και σε αυτούς να εκδίδουν ότι θέλουν, να πρεσβεύουν ότι θέλουν, να προφητεύουν ότι θέλουν.Η ελευθερία όμως της βούλησης θα έπρεπε να μας προφυλάξει από αυτούς τους απατεώνες.
Απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους που συμβουλεύονται τα ζώδια, αγοράζουν νεοπροφητικά βιβλία, είναι εγγεγραμμένοι σε οργανώσεις πνευματισμού. Αφού απώτερος σκοπός της δραστηριότητάς σας είναι η πρόβλεψη του μέλλοντος προς αποφυγή των δεινών, γιατί δε συμβουλεύεστε και την επιστημονική πρόβλεψη του μέλλοντος; Έχουνε λυσσάξει να κάνουν συστάσεις και ενημερώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, η καταστροφή του οποίου έχει ήδη ορατά αποτελέσματα μη αναστρέψιμα. Χρόνια τώρα ο τρίτος κόσμος λιμοκτονεί ενώ ταυτόχρονα πετάμε στα σκουπίδια τρόφιμα. Εξακολουθούμε να στηρίζουμε εξοπλισμούς, τη στιγμή που αρκούν οι υπάρχοντες να καταστρέψουν ολοσχερώς τη γη 10 φορές!!! Το μέλλον δεν εξαρτάται από κάτι μεταφυσικό, ας το παραδεχτούμε. Στο βαθμό που μπορούμε να σκεφτούμε, εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από εμάς. Τρώμε σα τα γουρούνια ότι βρούμε και μετά ζητάμε από την ιατρική να μας γιατρέψει. Κοπρίζουμε αλόγιστα, όπου βρεθούμε και μας κάνει κατάπληξη η μόλυνση του περιβάλλοντος. Εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε όποιον λαοπλάνο μας τα πει πιο όμορφα και απογοητευόμαστε κατόπιν με τα αποτελέσματα της επιλογής μας. Περιμένουμε κάποτε κάποιον να κάνει το θαύμα. 2008 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Εβραίοι έπεισαν τον πλανήτη ότι γίνανε θαύματα. Έκτοτε ζούμε στη λογική του αιτίου και αιτιατού. Ήμαρτον. Επιτέλους στρέψτε την καλή σας θέληση σε κάτι πρακτικό και άμεσο. Κάντε ως άτομα το χρέος σας έναντι του συνόλου. Δεν υπάρχουνε λύσεις στα άστρα και στα φλιτζάνια, ούτε στα φυλλάδια παχύσαρκων ψευτοπροφητών. Εμείς είμαστε το μέλλον. Ο λαός το διατυπώνει θαυμάσια το θέμα σε μια πρόταση: όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας για να προβλέψουμε τις συνέπειες. Δεν υπάρχει άλλη οδός. Όσο για τα λαμόγια που κοροϊδεύουν τον κόσμο… εμείς τους συντηρούμε. Κάτι κρεμασμένοι από τα παράθυρα της τηλεόρασης κερδίζουν χιλιάδες ευρώ καθημερινά, κάτι «μέντορες» ζουν σε παλάτια και κάτι αστρολόγοι με πτυχία (ποιο πανεπιστήμιο δίνει τέτοια πτυχία;) πλουτίζουν με την παραλλαγή του παραμυθιού χωρίς τέλος. Ας επικρατήσει επιτέλους η λογική.