Τριπλασιάστηκαν οι θάνατοι αμάχων

Στο τριπλάσιο αυξήθηκε ανάμεσα στο 2006 και το 2007 ο αριθμός των πολιτών που χάνουν τη ζωή τους από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς και τα λάθη που έγιναν στις επιθέσεις το φετινό καλοκαίρι έχουν προκαλέσει την οργή του αφγανικού λαού, επισημαίνει σε έκθεσή του το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW).
Για την επιδείνωση της κατάσταση ευθύνονται εξίσου και οι ταλιμπάν που χρησιμοποιούν τους πολίτες ως "ανθρώπινες ασπίδες", ενώ οι μαχητές τους καταφεύγουν σε χωριά για να αναμιχθούν με τους κατοίκους, ώστε να μην εντοπίζονται, προσθέτει η οργάνωση με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Η έκθεση δίνεται στη δημοσιότητα την στιγμή που στο Αφγανιστάν υπάρχει έντονη αμφισβήτηση για τον αριθμό των νεκρών πολιτών μετά την αμερικανική επιδρομή στο χωριό Αζιζαμπάντ στις 22 Αυγούστου. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, 90 πολίτες--οι περισσότεροι γυναίκες και παιδιά--σκοτώθηκαν στην διάρκεια της επιχείρησης, ενώ οι συμμαχικές δυνάμεις επιμένουν πως τα θύματα ήταν "30 ή 35 ταλιμπάν και πέντε ή επτά άμαχοι".

Όπως υπογραμμίζει το HRW, τουλάχιστον 929 πολίτες σκοτώθηκαν το 2006, από αυτούς οι 230 σε επιχειρήσεις της συμμαχίας. Το 2007 ο αντίστοιχος αριθμός έφτασε τους 1.633, με τους 321 να έχουν χάσει τη ζωή τους στους βομβαρδισμούς. Φέτος, τους πρώτους επτά μήνες οι νεκροί πολίτες είναι 540, από τους οποίους 119 σκοτώθηκαν από συμμαχικά στρατιωτικά πυρά, διευκρινίζει η οργάνωση.

Το HRW αναφέρει πως τα περισσότερα θύματα μεταξύ των αμάχων προκαλούνται από χτυπήματα ακριβείας των χερσαίων δυνάμεων και όχι από προγραμματισμένους βομβαρδισμούς.

"Τα λάθη (στους στόχους) που γίνονται από τις αμερικανικές και ΝΑΤΟικές δυνάμεις μειώνουν δραματικά την υποστήριξη της κοινής γνώμης προς την κυβέρνηση της χώρας και τις διεθνείς δυνάμεις στο Αφγανιστάν", τονίζει ο Μπραντ Ανταμς, διευθυντής του HRW για την Ασία.

"Τα θύματα των αεροπορικών επιδρομών αποτελούν επίσης ένα εργαλείο που βοηθά τους ταλιμπάν να στρατολογούν πολίτες", συμπλήρωσε.

Το HRW επιρρίπτει ευθύνη στους Αμερικανούς ότι δεν παραδέχονται αμέσως ότι ευθύνονται για το θάνατο αμάχων. "Οι αμερικανικές έρευνες για τους πολίτες που χάνουν τη ζωή τους διεξάγονται με μονομερή τρόπο και στερούνται διαφάνειας", καταλήγει η έκθεση.

Ανθρωποφάγοι

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένα ομοσπονδιακό κράτος που το έλεγαν Γιουγκοσλαβία. Σοσιαλιστές γαρ, διέφεραν οι πολίτες του και λόγω τις διαφορετικής κουλτούρας το κράτος τους έγινε η πιο ισχυρή σοσιαλιστική χώρα της Ευρώπης. Μια σφοδρή επίθεση έκανε χωράφι τη χώρα αυτή και όπως ο μανιακός δολοφόνος κομματιάζει το θύμα για να εξαφανίσει τα ίχνη, έτσι εν μέσω τεράστιας προπαγάνδας, το κράτος διαμελίστηκε. Μέσα από όλες τις εκδοχές για τα αίτια του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, υπάρχει μια αντικειμενική αλήθεια. Ξένες προς την χώρα αυτή δυνάμεις, εισέβαλαν και κατέστρεψαν το κράτος αυτό, αφού είχαν σπείρει πριν το σπόρο του πολέμου παντού. Με το δόγμα «πας μη ΝΑΤΟικός, βάρβαρος» σύσσωμα τα στρατεύματα των «δυτικών» έκαναν μια πρωτόγνωρα σφοδρή αεροπορική επίθεση μέχρι να «πείσουν» τους αντιπάλους πως έπρεπε να παραδοθούν. Φυσικά για τα θύματα και τις συνέπειες της επιχειρήσεις αυτής, ουδείς λόγος. Τώρα, 12 χρόνια μετά, με τρόπαιο τον Κάρατζητς, επιθυμεί η δύση να απλώσει την επιρροή της, μετατρέποντας τον πόνο κάποιων ανθρώπων σε φανατισμό. Το σύστημα είναι απλό και λειτουργεί εδώ και χρόνια. Προπαγάνδα, δολιοφθορά, πραξικόπημα ή προβοκάτσια και μετά απελευθέρωση δια της στρατιωτικής επέμβασης. Από το 1945 μέχρι σήμερα η πιο πετυχημένη συνταγή. Δε χάρηκα για την σύλληψη του Κάρατζητς. Θα χαρώ όταν θα αποδοθεί δικαιοσύνη με ίσους όρους για όλους. Κίνα 1945, Κορέα 1950, Γουατεμάλα 1954, Ινδονησία 1958, Κούβα 1959, Κονγκό 1964, Περού 1965, Λάος 1964 – 73, Βιετνάμ 1961 – 73, Καμπότζη 1970, Λίβανο 1983, Ελ Σαλβαδόρ 1980, Νικαράγουα 1980, Λιβύη 1986, Ιράν 1987, Παναμάς 1989, Ιράκ 1991, Σομαλία 1993, Σουδάν 1998, Αφγανιστάν 1998, Γιουγκοσλαβία 1999 κτλ. κτλ. κτλ. Όταν μιλάμε για κατάργηση συνόρων, παγκόσμια ειρήνη, αφοπλισμό και σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεν εννοούμε φαντάζομαι υπό αμερικανική σημαία. Εάν λοιπόν πάρουμε θέση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε οι Αμερικανοί πρόεδροι, οι υπουργοί και οι στρατηγοί τούς, δεν είναι εγκληματίες πολέμου, είναι ανθρωποφάγοι. Έχουν βέβαια και συμμάχους που δεν εξαιρούνται καθόλου, αλλά για να κατονομαστούν θα πρέπει να γραφτεί ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία. Πριν λοιπόν οι «ανθρωπιστές» γιορτάσουν τη σύλληψη του Κάρατζητς ας αναλογιστούν ποιοι διαφεύγουν τη σύλληψη και ποιών το παιχνίδι παίζουν.

Μαφία τυριού

Μοτσαρέλλα, γκοργκοντζόλα και άλλα τυριά αποκαλύφθηκε πως ήταν μερικώς ... σάπια ! Τέσσερεις εταιρίες ιδιοκτησίας ενός Σικελού επιχειρηματία ανακύκλωσαν 11 χιλιάδες τόνους σάπιου τυριού τα δύο τελευταία χρόνια και στη συνέχεια το διέθεταν ξανά στην αγορά κερδίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Νέο διατροφικό σκάνδαλο με έντεκα χιλιάδες τόνους τυριού στην Ευρώπη

Η πατρίδα της φιλοξενίας

Επιβαρυντική για την Ελλάδα η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας
(Ναυτεμπορική)
Μας επικρίνουν για το αρνητικό ρεκόρ μας, μη προσφοράς ασύλου σε ανθρώπους που το ζήτησαν. Καταγγέλλουν τα ελληνικά σώματα ασφαλείας για κακομεταχείριση και άρνηση πρόσβασης σε διαδικασίες ασύλου. Μας "στολίζει" σε γενικές γραμμές περιγράφοντας μια χώρα φασιστική, αφιλόξενη που το προφίλ της δεν ταιριάζει με αυτό των πολιτισμένων χωρών.

Ολυμπιακή εκεχειρία

Είναι μερικά πράγματα που δεν γίνεται να «παγκοσμιοποιηθούν». Είναι η κουλτούρα, η παράδοση, η ιστορία είναι τα εθνικά χαρακτηριστικά που λένε. Κάποιος λοιπόν έπρεπε να εξηγήσει στους Κινέζους τι είναι αυτό που ανέλαβαν να κάνουν. Φοβάμαι ότι θα είναι οι δεύτεροι χειρότεροι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά από αυτούς που έκαναν οι Ναζί. Κάποιος πρέπει να πει στην ηγεσία της χώρας ότι δεν ανέλαβαν μια Φιέστα. Ανέλαβαν να φιλοξενήσουν ένα αρχαίο θεσμό-σύμβολο της ειρήνης και της ευημερίας των λαών. Απέχει πολύ η Κίνα από αυτά τα ιδεώδη. Το ότι είναι κομουνιστική χώρα δεν έχει καμία σχέση. Και η Ρωσία έχει αναλάβει Ολυμπιακούς Αγώνες στο παρελθόν και τα κατάφερε μια χαρά. Η χώρα που αναλαμβάνει τους Αγώνες πρέπει να είναι έτοιμη από όλες τις μεριές, πληροφορημένη σχετικά για να μπορεί να αντεπεξέλθει. Το θεμελιώδες ζήτημα της Ολυμπιακής εκεχειρίας, διαφεύγει από τους Κινέζους που θεωρούν μάλλον το θέμα του Θιβέτ πολιτικό. Είναι σύνθετο το πρόβλημα. Από το 1950 ουσιαστικά μαίνεται στην περιοχή το πρόβλημα της ανεξαρτησίας του Θιβέτ. Βάλανε και οι διεθνείς διαβολείς το χέρι τους (CIA) οπότε σίγουρα δε λύνεται εύκολα. Είναι και ανελεύθερο το καθεστώς στην Κίνα έτσι κι αλλιώς, οπότε τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως είναι επάνω τους, δράττονται της ευκαιρίας οι αδικημένοι. Η λύση δεν είναι η καταστολή και η βία. Αν ακολουθήσει η Κίνα αυτή την οδό τότε θα οδηγηθεί σε φιάσκο και θα κάνουν καλά να μη συμμετέχουν αθλητές από καμία χώρα