Ευχές για καλό καλοκαίρι

Πολλές φορές ανατρέχοντας στην ελληνική νομοθεσία, έχω μείνει άναυδος με την πληρότητα, την σαφήνεια και ορθότητα της διατύπωσης του νόμου. Ειδικά σε ότι αφορά τις συνθήκες εργασίας, ο νομοθέτης προστατεύει τον εργαζόμενο, σχεδόν απόλυτα. Με την ίδια έκπληξη διάβασα τις Οδηγίες για την αποφυγή της Θερμικής Καταπόνησης στην Εργασία

Το συμπέρασμα λοιπόν στο οποίο καταλήγω είναι ότι η νομοθετική εξουσία τα πάει σε γενικές γραμμές καλά, σε αντίθεση με την εκτελεστική που πάσχει οικτρά. Είναι το αρχαίο πρόβλημα της διαφοράς θεωρίας-πράξης. Είθε λοιπόν όλοι μαζί γνωρίζοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μάς να φτιάξουμε μια δίκαιη κοινωνία που να μπορεί κανείς να επιβιώνει αξιοπρεπώς χωρίς να τον εξαπατούν και χωρίς να εξαπατά με τη σειρά του. Αμήν

Προϊόν η τέχνη;

Από τη στιγμή που η τέχνη υποστηρίζει την ιδιοκτησία παύει να είναι έκφραση και γίνεται προϊόν. Και από τη στιγμή που γίνεται προϊόν παύει να είναι τέχνη. Όσο και αν δεν αρέσει αυτό στους εμπόρους, ο ήχος και το φως δεν φυλακίζονται. Κρίμα που οι κύριοι αυτοί, ενώ εκμεταλλεύτηκαν για αρκετό καιρό την διαφορά της τεχνογνωσίας με το «ευρύ κοινό», βγάζοντας χρήματα, ορίζουν την ανταλλαγή σαν πειρατεία. Υπολογίζουν τα διαφυγόντα κέρδη σα ζημιά και όχι σαν κέρδος υπέρ αυτών που δεν είχαν τη δυνατότητα παλιότερα να ακούν τη μουσική που επιλέγουν. Είναι δηλαδή το σωστό να κερδίζουν οι εταιρίες και οι μεγαλοπαραγωγοί από το χαρτζιλίκι του έφηβου που τώρα μπορεί να συμμετέχει στην τέχνη δωρεάν; Είναι το σωστό να μη μπορεί να εκδώσει ο «άγνωστος» καλλιτέχνης τη δουλειά του χωρίς την άδεια της ΑΕΠΙ και όλης της παρεμφερούς κλίκας που έκανε ως τώρα κουμάντο; Εγώ νομίζω ότι στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης και της προόδου, οι καλλιτέχνες πρέπει να φροντίσουν να εξελίσσουν και τη μορφή της τέχνης τους και όχι να ζητούν περισσότερο έλεγχο και καταστολή. Είναι η διαφορά του συντηρητισμού και της προόδου. Κάποτε έλεγαν ότι η αμοιβή του καλλιτέχνης είναι η αναγνώριση και η διάδοση της φήμης του ιδίου και του έργου του. Κάποτε έλεγαν ότι έργο τέχνης είναι το αυθύπαρκτο έργο, που η σχέση του με το δημιουργό έχει λήξει μετά την ολοκλήρωση και παρουσίασή του και που η «προσωπικότητά» του είναι η ουσία. Τώρα πώς και πότε τα ιδανικά του καλλιτέχνης άλλαξαν δεν έτυχε να το μάθω. Ίσως στις σχολές των καλών τεχνών μπήκαν και οικονομικά μαθήματα.

Απειλούν με γενική απαγόρευση κάθε μουσικού έργου

Επιτέλους και ένα καλό νέο

Στα «σκαριά» παρατηρητήριο ηλεκτρομαγνητικών πεδίων Ασπίδα στην υπερβολική έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία φιλοδοξεί να βάλει το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών με τη δημιουργία Παρατηρητηρίου ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, το οποίο θα πραγματοποιεί μετρήσεις ακτινοβολίας όπως κάνει το ΠΕΡΠΑ για τους ρύπους.

Στα «σκαριά» παρατηρητήριο ηλεκτρομαγνητικών πεδίων

Έχω υπ΄όψιν μου μια πλαγιά στο Χορτιάτη στη Θεσσαλονίκη όπου δεκαετίες τώρα υπάρχουν ραδιοτηλεοπτικοί αναμεταδότες που λειτουργούν χωρίς άδεια. Φυσικά δε ξέρω πώς είναι δυνατό να μετρηθεί η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία έχοντας πίσω τους (οι αναμεταδότες) ένα από τα μεγαλύτερα ραντάρ της Ελλάδας. Έχω επίσης υπ΄όψιν μου κάτι ταράτσες επί των οποίων έχουν τοποθετηθεί κεραίες κινητής τηλεφωνίας όπως και σε κάτι βουνοκορφές με τρόπους μαφιόζικους. Η φρίκη φυσικά των δορυφορικών «πιάτων» σε κάθε μπαλκόνι είναι κάτι που όλοι το έχουμε υπ΄όψιν. Καιρός ήταν να υπάρξει κάποιος έλεγχος, πριν οι εγκέφαλοι μας καταλήξουν ψητοί.