https://kn75.bandcamp.com/album/tales-from-a-lifetime

ακούστε το νέο άλμπουμ tales from a lifetime

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

    Ήμουνα νιός και γέρασα και ακόμα βλέπω το ίδιο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Πολιτικοί που λεηλατούν με κάθε τρόπο το δημόσιο χρήμα και ψηφοφόρους που τους αρέσει τόσο πολύ να τους κλέβουν. 
    Θέλω να απευθυνθώ όμως στην αναμφισβήτητη πλειοψηφία όλων των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων, την αποχή. Η αποχή είναι η παραίτηση του μοναδικού τρόπου που έχει ο πολίτης να επηρεάσει άμεσα το πολιτικό σκηνικό που ορίζει την τύχη του. Η αποχή βάζει στις υπουργικές καρέκλες πλασιέ της πολιτικής, κατά παράδοση  φασίστες, τη στιγμή που πολιτικοί με διάθεση ελέγχου της κλοπής και της συγκάλυψης για παράδειγμα, πετιούνται απο το παράθυρο . Βάζει παραδοσιακούς μιζαδόρους στην κορυφή της εξουσίας (που ήδη έχουν ξεπεράσει τους προγόνους τους). Βάζει το φιλελευθερισμό να θερίζει ότι πόρο υπάρχει και να τον συγκεντρώνει σε ελάχιστους κεφαλαιοκράτες.    Αλόγιστες δαπάνες καλύπτονται με αλόγιστους δανεισμούς, με τη Δεξιά να εμφανίζεται σαν κουμανταδόρος την εποχή των δανεισμών και να εξαφανίζεται την εποχή της αποπληρωμής. Αν απέχουμε απο τις εκλογές διευκολύνουμε σε αυτά να παράσιτα να μας πίνουνε το αίμα.
    Η διαφθορά είναι ανθρώπινη αδυναμία και υπάρχει όπου υπάρχουν άνθρωποι. Η διαφορά όμως των δεξιών απο τους αριστερούς, είναι ότι όταν φεύγουν απο την εξουσία αριστεροί, αφήνουν πίσω δομές που υπηρετούν την κοινωνία. Όταν φεύγουν οι δεξιοί αφήνουν πίσω τους χάος. Το ζήσαμε με δύο δεξιούς πρωθυπουργούς μετά το 2000 και τώρα τρίτωσε. Ίσως να φτάνει. Πρέπει να μορφωθούμε, να ενεργοποιηθούμε πολιτικά και να υπερασπιστούμε ότι έχει απομείνει. Οι πολιτικές απόψεις λέγονται στη βουλή, όχι στα δελτία ειδήσεων των κεφαλαιοκρατών. Ενημερωθείτε μόνοι σας απευθείας χωρίς τους προπαγανδιστές των ιδιωτικών μέσων "ενημέρωσης". 

είμαστε όλοι Πούτιν;

    Δε σηκώνει πλάκα ένας πόλεμος. Περίμενα ότι θα είναι ένας τσαμπουκάς για να μαζευτεί το ΝΑΤΟ αλλά τελικά μάλλον δεν εκτίμησα στα σοβαρά την όλη κατάσταση. Πως φτάσαμε ως εδώ όμως; Αντί να δούμε την αιτία, αντί να δούμε τι μάθημα μπορούμε να πάρουμε απο αυτό το τεράστιο λάθος που έχει συμβεί, παριστάνουμε τους δικαστές και τους δίκαιους κριτές. Ένας πόλεμος δε γίνεται για πλάκα. Πριν λοιπόν σηκώσουνε το δάχτυλο οι φιλελεύθεροι, παριστάνοντας τους τιμητές της ειρήνης, ας μετρήσουν πόσους τέτοιους πολέμους κάνουν εδώ και χρόνια. Ας μη το τραβήξουμε μέχρι το Β παγκόσμιο. Ας μείνουμε στα πρόσφατα. Δε θυμάμαι να έγινε τόσος θόρυβος ούτε για τη Γιουγκοσλαβία, ούτε για το Ιράκ, ούτε για τη Συρία. Ήταν η ίδια ρητορική με αυτή του Πούτιν. Τώρα αμέσως φανερώνουν τις φασιστικές ρίζες τους οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις με προτεινόμενα μέτρα εναντίων των Ρώσων και όχι του Πούτιν, παρόμοια με κείνα των ναζί απέναντι στους εβραίους. 
    Το πρώτο μέλημα τους δεν ήταν μια ανάλυση του προβλήματος των δύο χωρών. Όλη η προσπάθεια επικεντρώθηκε στο να σταματήσει ο νέος αγωγός που θα διοχέτευε την Γερμανία με φυσικό αέριο και να εμποδιστούν οι εξαγωγές πετρελαίου και όχι μόνο απο τη Ρωσία. Μπόνους σε όλο αυτό, τα τεράστια ποσά που προορίζονται για την πολεμική βιομηχανία. Αυτά γίνανε άμεσα. Ο Ουκρανικός λαός θα αρκεστεί στις προσευχές του Αμερικανού προέδρου και στις δηλώσεις των ευρωπαίων ηγετών. Τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης θα δηλώσουν υποταγή και πίστη. Εμείς όμως; ο απλός πολίτης, τί θα πάρει απο όλο αυτό;
    Εκτός απο την σκληρή λιτότητα τον εκφοβισμό και την κατάθλιψη είναι καιρός να πάρουμε και ένα μάθημα*.
Οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται και ο τρόπος που ζούμε αλλάζει βίαια. Η αλλαγή αυτή δεν είναι προσωρινή. Ας σκεφτούμε λοιπόν με τρόπο που θα εξασφαλίζει την οικονομία των πόρων που εξαντλούνται. Επιτρέποντας σε μια μικρή ελίτ να κατασπαταλά πόρους χωρίς έλεγχο, να αναμασά  τετριμμένες ρητορείες ανάπτυξης ως πρόφαση με στόχο την γιγάντωση του πλουτισμού της, επιταχύνουμε την κατάρρευση των κοινωνιών. Ήδη τα κοινωνικά αδιέξοδα σε όλες τις φιλελεύθερες κοινωνίες πληθαίνουν. Αν όλοι μας παρασυρθούμε απο αυτές τις ελίτ, τότε φοβάμαι πως έχουμε γίνει όλοι Πούτιν.

*Δε θα το πάρουμε αλλά πρέπει

You are the love of my eyes

  

There is always a person in our life that is special to us.

I 've been inspired, motivated, and encouraged by that "person".

And yet that "person" fills my soul with love and joy, that is why that "person" is the

Love of my eyes

after 5 long years

Well! Time flies so let's be positive. Soon I'm going to present my music instead of political comments, just like a message in a bottle. So, there will be a full album named Tales from a lifetime that I'm recording. 

*Τα αγγλικά ως κείμενο έχουν στόχο να εξυπηρετήσουν το 93% των επισκεπτών του blog! 

Ανάπηρες πολιτικές προτάσεις

Αύριο ο ελληνικός λαός θα ερωτηθεί

στα μέτρα αυτά αναφέρεται

Αύξηση του φόρου εισοδήματος επιχειρήσεων το 2015 και απαίτηση

100% προκαταβολής φόρου για το εταιρικό εισόδημα, καθώς και για το ατομικό εισόδημα ελευθέρων επαγγελματιών, μέχρι το τέλος του 2016

κατάργηση επιδοτήσεων για τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης των

αγροτών και καλύτερος έλεγχος των δικαιούχων, προκειμένου να μειωθούν στο μισό οι δαπάνες

για τα επιδόματα πετρελαίου θέρμανσης στον προϋπολογισμό του 2016

Οι Αρχές δεσμεύονται για την ιδιωτικοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων που κατέχει το

ΤΑΙΠΕ∆ καθώς και για την ολοκλήρωση όλων των κυβερνητικών ενεργειών που εκκρεμούν

. Μεταξύ άλλων δράσεων οι Αρχές θα υλοποιήσουν άμεσα, μη αναστρέψιμα, βήματα για την πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων και του Ελληνικού, τη μεταβίβαση των μετοχών που

κατέχει το ∆ημόσιο στον ΟΤΕ στο φορέα ιδιωτικοποιήσεων ΤΑΙΠΕ∆, την ολοκλήρωση των όρων

πώλησης των λιμανιών Πειραιά, Θεσσαλονίκης και του διαχειριστή των σιδηροδρόμων, καθώς και

για την προώθηση του διαγωνισμού για την επέκταση της συμφωνίας παραχώρησης του ∆ιεθνούς

Αερολιμένα Αθηνών και την πώληση των μετοχών

.

Η έκθεση του ΔΝΤ λέει ότι κατά το δεύτερο μισό του 2014 το χρέος έπαψε να είναι βιώσιμο.

Σε αντίθεση οι εταίροι μας λένε πως μπορεί και να είναι!

Σε κάθε περίπτωση μια ανάγνωση του κειμένου “Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού” http://www.naftemporiki.gr/documents/972624/to-sxedio-sumfonias-epi-tou-opoiou-dienergeitai-to-dimopsifisma εξυπηρετεί ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ αφού τα χρήματα ικανοποιούν το χρέος και όχι την κοινωνία. Αντίθετα τα τρία παραπάνω μέτρα θα καταποντίσουν την ελληνική επιχειρηματικότητα ενισχύοντας περισσότερο τα Καρτέλ. ΟΧΙ και μόνο Όχι λοιπόν. Πρέπει να πω όμως ότι στις προτάσεις υπάρχουν και ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΜΕΤΡΑ που θα βοηθήσουν την οικονομία. Όπως έχει όμως αποτελεί ωμή βία των κεφαλαιοκρατών επί του πολίτη.

Υπερέλληνες

 Μια παλιά παροιμία λέει πως στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Το θρυλικό τετράποδο συμβολίζει τον δόλιο καιροσκόπο, που στηρίζει την ύπαρξή του στη σύγχυση, καθώς τον διευκολύνει να δράσει “απαρατήρητος”.

 Έτσι ακριβώς εμφανίστηκαν μέσα στην κρίση κάποια αρπακτικά, εκμεταλλευόμενα την απόγνωση του κόσμου. Αυτό δεν είναι βέβαια κάτι το καινούριο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν που για πολύ ή για λίγο καιρό, κάποιοι πλούτισαν όχι χάρη στις αρετές τους, αλλά στα θύματά τους. Χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αντικοινωνικοί μισάνθρωποι, δε δίστασαν να καταστρέψουν οικογένειες προκειμένου να πλουτίσουν. Αντί για προδότες, ληστές και εγκληματίες, κάποιοι μάλιστα χαρακτηρίστηκαν και ηγέτες ή αλλιώς Μεγάλοι Έλληνες.
Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης (πόλεμος, χούντα, οικονομική κρίση) κυμαίνονταν και το μέγεθος του “ηγέτη- σωτήρα”. Δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις υπερισχύει η ισχύς αντί του δικαίου. Δεν κατάφεραν από τον πάτο της θάλασσας ή από τους τάφους, να μαρτυρήσουν τα θύματα τον θύτη.

Σήμερα, που είναι εύκολο πλέον να έχεις δημόσιο (ιδιωτικού δικαίου) λόγο, εμφανίζονται μικροαπατεώνες που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αφελείς. Εντάξει, σιγά το πράμα θα πει κανείς, στην “Έλλάδα ζούμε”. Η διαφορά είναι ότι μέχρι τώρα οι απατεώνες λειτουργούσαν προσεκτικά, με μια μέθοδο πειστική. Ο Κοσκωτάς για παράδειγμα ήταν επιστημονικού επιπέδου απατεώνας κι ας μη χαρακτηρίστηκε Μεγάλος (του έφαγε τη δόξα η διαπλοκή του φουκαρά)! Έχουμε εθιστεί στην απάτη εθνικώς!

Διαβάζω κάτι απίθανους στο web, που γίνονται οπαδοί απατεώνων. Υπάρχουν τόσο τρομακτικά εύπιστοι άνθρωποι, που άκριτα δέχονται ακόμα και τις πιο γελοίες δηλώσεις, σαν αποδείξεις. Παλιότερα θυμάμαι έλεγαν “το είπε και η τηλεόραση”! Τώρα λένε “το ανακάλυψα στο διαδίκτυο”! Η αναζήτηση στο google ή στο youtube όμως δεν αποτελεί έρευνα. Είναι σαν να μιλάς στο καφενείο. Λέει ο καθένας ότι προλάβει. Η διασταύρωση, η συλλογή στοιχείων είναι βαρετές. Είναι πιο γρήγορο και πιο εντυπωσιακό να λες πολλά, κι ας είναι και κοτσάνες, παρά λίγα αλλά με γνώση λόγου.

Μέσα σε αυτή την κατηγορία “ερευνητών” προέκυψαν και οι Υπερέλληνες. Αυτοί που καταπίνουν αμάσητο το κάθε παραμύθι και το διαδίδουν στη συνέχεια, μη στερηθεί κανείς την γνώση! Το θέμα ξανά είναι ιερό: η πατρίς. Έφτασα να ακούω τη λέξη πατρίδα, έθνος, Ελλάδα και να ντρέπομαι. Ακριβώς γιατί κάτι τέτοιοι λένε ότι ανοησία μπορούν και έπειτα για να αποκτήσει ο λόγος τους κύρος, την εμπλέκουν με την ιστορία ή τη γλώσσα, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε τι που έχει διασωθεί από τον Ελληνικό πολιτισμό. Το να πείθει μια μεγαλόστομη βλακεία μόνο επειδή διατυπώνεται στα ελληνικά ή επειδή φαινομενικά υποστηρίζει την Ελλάδα, κάνει τον πεπεισμένο μεγαλύτερο βλάκα, όχι μεγαλύτερο Έλληνα. Μπορεί κανείς όμως ακόμα και στα αρχαία ελληνικά να πει τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου, για φαντάσου!

Η αρετή όμως, όποιο έρεισμα κι αν έχει παραμένει ο δρόμος προς το καλύτερο και όχι ο μανδύας που κρύβει την ιδιοτέλεια! Αρκετά με τους υπερέλληνες, τους καλύτερους, τους μεταφυσικούς... Αρκούν οι απλοί καλοί άνθρωποι που με μεράκι και περηφάνια κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν καλό στον κόσμο, μέρος του οποίου είναι και αυτοί. Ούτε πάνω ούτε κάτω, στα ίσια.

Ωραία, αλλά τα αυτονόητα να τελειώνουν!

Κανείς δε λέει οτι η καταδίκη Τσοχατζόπουλου και της Χρυσής Αυγής δε αποδίδουν μέρος τουλάχιστον δικαιοσύνης στην ελληνική κοινωνία. Ωραία. Αλλά έχουμε και άλλα θέματα. Τι θα γίνει με την επέλαση των φοροεισπρακτικών μέτρων. Δεν έχουν τελειωμό. Τι θα γίνει με τις αδέξιες και αδιέξοδες πολιτικές; Επιμένουμε ακόμα σε αποτυχημένα πολιτικά σχήματα. Ίσως ανακαλύψουν οι ηγέτες αυτού του τόπου κάποτε, τα αυτονόητα. Και τότε τι; Θα μας τα παρουσιάσουν όλα ένα ένα σαν νίκες; Αν έκαναν επτά χρόνια να καταλάβουν ότι ο υπουργός κατάκλεβε το δημόσιο ταμείο, πόσο καιρό θα χρειαστούν να καταλάβουν ότι ο συνεχής εξωτερικός δανεισμός αποτελεί σίγουρη πρακτική ύφεσης; Είμαστε πια μια χώρα που είναι πολύ πίσω από την εποχή της, εξαιτίας των σύγχρονων Μαυρομιχάληδων! Πότε θα παραδεχτούμε ότι μια αρχή βασισμένη σε απάτες (ένταξη στην ΟΝΕ) είναι μια λανθασμένη επιλογή; Όλος ο πλανήτης γελάει με την πορεία της Ελλάδας που έχει γίνει offshore των δανειστών. Πληρώνουμε ακριβά τους φανατισμένους, διεφθαρμένους και αμόρφωτους ψηφοφόρους που ανταλλάζουν με ένα ρουσφέτι το μέλλον των νέων ανθρώπων. Είναι αυτονόητο ότι το έλλειμμα δεν μειώνεται με αύξηση του χρέους!

Υ.Γ. κ. Αρβελέρ έχουμε Οκτώβριο και έχουμε ακόμα κράτος, τι έχει συμβεί;

Ακόμα μία συντεχνιακή ανάλυση

Περιοδικό Έψιλον, 18.08.13. Εξασέλιδο θέμα που αφορά το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας. Γράφουν υψηλόβαθμα στελέχοι της ΔΕΗ που αν καταλαβαίνω καλά από την ελλειπή περιγραφή της πλήρους ιδιότητός τους, ο ένας είναι και καθηγητής πανεπιστημίου Πατρών μεταλλουργός και πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Έρευνας Μετάλλων, ενώ ο άλλος είναι και διευθύνων σύμβουλος ΤΡΑΜ Α.Ε. Και πρόεδρος της επιτροπής ενέργειας του ευρωπαϊκού κέντρου επιχειρήσεων.

Για να μη φλυαρώ άλλο όμως οι κύριοι αυτοί αστόχησαν στον τίτλο του θέματος και κρίνοντας από τους τίτλους τους, προφανώς εσκεμμένα. Ο τίτλος θα έπρεπε να είναι “οι συμφέρουσες λύσεις στα προβλήματα συνεργασίας των βιομηχανιών και της ΔΕΗ”. Υπό αυτόν τον τίτλο δεν έχω κανένα πρόβλημα με το θέμα, αν και σε πολιτικό επίπεδο διαφωνώ κάθετα. Δέχομαι όμως την γνώμη των δυο αυτών πλευρών. Υπό τον παραπλανητικό τίτλο όμως που χρησιμοποιήθηκε” ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (Ψέματα κι αλήθειες) έχω να πω ένα: Ντροπή σας! Από τον πρόλογο κιόλας της δεύτερης σελίδας, αρχίζουν άθλιοι υπαινιγμοί χωρίς εξήγηση περί συμφερόντων και σκανδάλων, κατά των υποστηρικτών την “πράσινης” ενέργειας. Στην τρίτη παράγραφο ήδη, σε μια γενικόλογη αοριστολογία, περιγράφει ένα καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού, ένα καρτέλ, που δρα εκ προοιμίου υπέρ της διατήρησης υψηλότερων τιμών πώλησης, de facto! Έπειτα, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 1Mwh κοστίζει 392 ευρώ όταν προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενώ με την καύση λιγνίτη κάτω από 40 ευρώ! Και στο τέλος εξίσου πρόχειρα μας πληροφορεί ότι στο εξωτερικό καταφέρνουν οι βιομήχανοι καλύτερες τιμές στην αγορά ενέργειας από ότι στην Ελλάδα. Σε ποια χώρα δε μας το λέει. Όσο για την περιβαλλοντική προσέγγιση του θέματος η κατάσταση είναι γελοία. Μας λέει ότι το 2009 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ήταν μόλις το 3,2% της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε παγκόσμιο επίπεδο κάτω από 0,5% τη στιγμή που όλη η Ινδία έχει 6%. Αν σκεφτεί κανείς ότι το μεγαλύτερο ποσοστό στην καύση συμβαίνει στην Πτολεμαΐδα, καταλαβαίνει για τι συσσώρευση μιλάμε. 13η πιο μολυσμένη περιοχή στον κόσμο!

Ούτε λόγος για τις ανεπανόρθωτες συνέπειες της εξόρυξης, της καύσης του λιγνίτη και της απόθεσης της στάχτης έπειτα ,ούτε λόγος για τα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή ένωση, ούτε λόγος για τη συνολική δαπάνη των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων ούτε λόγος για την συμμετοχή των αυτόνομων παραγωγών και όχι εμπόρων ρεύματος, ούτε λόγος για τα μακροπρόθεσμα οφέλη της επένδυσης σε ΑΠΕ. Μια κοντόφθαλμη συντεχνιακή ανάλυση σε βάρος όλων των μελλοντικών γενεών.

Mafia

Τι είναι η μαφία; Μαφία είναι μια εγκληματική οργάνωση.

Μια ομάδα εγκληματιών που βίαια επιβάλλεται σε όποιους επιλέγουν σαν θύματα.

Αυτό είναι και το προφίλ της Χρυσής Αυγής. Μια εγκληματική οργάνωση. Κι άλλα στελέχοι κομμάτων έχουν σχετιστεί κατά καιρούς με δολοφονίες. Εδώ όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ μιλάμε για φανατισμένους αμόρφωτους ανθρώπους που είναι ανίκανοι να ενταχτούν στην κοινωνία και γεμάτοι μίσος δε διστάζουν να σκοτώσουν όταν ξεμένουν από επιχειρήματα. Αυτούς τους πολίτες παράγουμε, αυτή την κουλτούρα προάγουμε. Απελπισμένους ανθρώπους με ένα κράτος που τους διώκει, αφοπλισμένοι από γνώσεις και ιδανικά. Όσο λοιπόν οι πολίτες θα βάλλονται, τόσο το έγκλημα θα ανθεί.

Ακατανόητη στάση.

Αυτή η νέα εφημερίδα, η εφημερίδα των Συντακτών, με έχει προβληματίσει έως σοκάρει κάποιες φορές. Στο φύλλο της 31ης Αυγούστου, και στο άρθρο του Κώστα Μπαϊρακτάρη, στο ένθετο ευ+υγεία, μας λέει ο αναπληρωτής καθηγητής, αναφερόμενος στο φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας:“Πρόκειται για μια ιδεολογική- πολιτική κατασκευή...” ! Εκτιμά πως το φαινόμενο είναι κατασκευασμένο από τροϊκανούς με στόχο όχι μόνο να εισβάλλουν στο σχολείο εκτοπίζοντας τον παιδαγωγό, αλλά να μετατρέψουν τον τελευταίο σε “ανιχνευτή προβληματικών συμπεριφορών”.
Αυτό που δε μας λέει ο κ. Μπαϊρακτάρης είναι αν εκτιμά ότι υπάρχει ζήτημα ενδοσχολικής βίας ή όχι. Εφόσον υπάρχει, δε μας λέει αν πράγματι τα αίτια αφορούν την ψυχιατρική (ενδοσχολική βία υπήρχε πολύ πριν τη γιγάντωση της οικονομικής κρίσης). Επίσης δε μας λέει, εάν αντιμετωπίζεται το θέμα, όντας ειδήμων και πώς. Όσο για την κοινωνικοπολιτική διάσταση του άρθρου, το άρθρο είναι προσβλητικό για την αξιοπρέπεια των λαϊκών στρωμάτων, καθώς σαφώς υπονοεί ότι η ενδοσχολική βια προέρχεται από αυτά. Ένα κείμενο ασαφές, που παραπαίει ανάμεσα στην επιστήμη και τον στρατευμένο ξύλινο πολιτικάντικο λόγο, μέσα από χαρακτηρισμούς και αντιφάσεις μοιάζει περισσότερο με την ψυχανάλυση του κ. Μπαϊρακτάρη, παρά με ιατρικό άρθρο.

reality check

Οι γενικεύσεις είναι φασισμός. Έτσι δε μπορώ να πω ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι κατασκευαστές ειδήσεων και απόψεων. Δε μπορώ να πω πως όλοι οι δημοσιογράφοι είναι υπάλληλοι δολοπλόκων μεγαλοεργολάβων ή εφοπλιστών και πως φροντίζουν να μη διαταραχτεί η κοινωνική ισορροπία (έστω και τεχνητή) θέτοντας έτσι εαυτούς και αλλήλους εκτός προνομίων. Δε μπορώ να πω ότι ακόμα και οι κρατικοί λειτουργοί αδιαφορούν για το κοινό συμφέρον εξυπηρετώντας τις πελατειακές τους σχέσεις υπό την εχεμύθεια των δημοσιογράφων. Σε γενικές πάντα γραμμές, δε μπορώ να πω ότι οι δημοσιογράφοι μεταλλάχτηκαν σε όργανα χειραγώγησης και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Μπορώ να πω όμως ότι τέτοιοι κακοί δημοσιογράφοι είναι πολλοί. Είναι τόσοι όσοι αρκούν: για να παρασύρουν μια κοινωνία υπό την εξουσία ανάξιων, να συμβάλουν στην εκμετάλλευση πολιτών, να αποκρύψουν την αλήθεια διευκολύνοντας την απορρόφηση των πόρων από λίγους σε βάρος των πολλών.

Σε εκείνους τους κακούς λοιπόν δημοσιογράφους πρέπει να ψάξουμε το “μαύρο” (όπως είναι της μόδας να λέγεται) της ΕΡΤ. Ένα “μαύρο” που υπήρχε χρόνια πριν, στην πληροφόρησή μας, στον έλεγχο των κυβερνώντων, στην αξιοκρατία, στις ίσες ευκαιρίες, στον πολιτισμό μας τελικά. Πριν το “μαύρο” τι; Αυτή είναι η ερώτηση. Πόσοι από τους πολιτικούς χρησιμοποίησαν την ΕΡΤ σαν εφαλτήριο για την αναρρίχησή τους στην πολιτική και μάλιστα δωρεάν; Πόσοι πολιτικοί διόρισαν τα συγγενικά τους πρόσωπα; Πόσοι απέκτησαν μια παράδοξη ασυλία λόγω της ιδιότητάς τους στην ΕΡΤ; Πόσοι χρησιμοποιούσαν την ΕΡΤ για προσωπικό τους όφελος; Διαρροές θεμάτων, υλικών, πληρωμές ανύπαρκτων εργατοωρών και αρκετά ακόμη θλιβερά φαινόμενα.

Γνώμη μου είναι οτι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα όχι επάγγελμα. Ένα κράτος λοιπόν που έχει παραδομένους λειτουργούς σε ιδιωτικά συμφέροντα, δεν έχει καμία ελπίδα για δημοκρατική διακυβέρνηση. Η πραξικοπηματική, όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς τιμητές της ελευθερίας του λόγου, λοιπόν πράξη του κλεισίματος της ΕΡΤ, είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διευθαρμένης πορείας και της ίδιας της ΕΡΤ. Ένα μέσο που επί τόσα χρόνια (και αρχικά χωρίς ανταγωνιστές) διαμόρφωνε πολιτικές συνειδήσεις, απολαμβάνει τώρα τους καρπούς της δουλειάς του, μαζί με το σύνολο του ελληνικού λαού. Ίσως για αρκετούς (πρώτη φορά),να είναι και ένα τεστ πραγματικότητας.

Το βαλς της δεξιάς

Πάει καιρός που οι Έλληνες, νοιώθω πως δε θέλουν να μιλούν για αριστερά και δεξιά. Τους πληγώνει ο ένας, τους ταπεινώνει ο άλλος. Μπούχτισαν όλοι αυτή την πόλωση της μεταπολιτευτικής αντιπαράθεσης. Όλοι εκτός από τους ρομαντικούς. Με νοσταλγία οι αυτοδιορισμένοι ΑΨΉΦΙΣΤΟΙ υπουργοί νοιώθουν ότι θα χαθούν χωρίς να αφήσουν το ίχνος τους στην ιστορία. Δε θα ξαναβγεί άλλος Παπαδόπουλος, άλλος Πατακός! Το ξέρουν μα το ποθούν. Μη μπορώντας (νομίζω) να βγάλουν τα τανκς, να τα πατήσουν κάτω τα σκουλήκια σαν τον παλιό καλό καιρό, εξαντλούν την υπομονή όλων, με την βάρβαρη εφαρμογή του νόμου. Ο νόμος φτιάχτηκε όμως για να βοηθάει τον πολίτη, όχι να του ανοίγει το λάκο. Άραγε αυτό το πιστεύει ο κ. Δένδιας; Χαρακτηρίζει επικίνδυνους τρομοκράτες και εγκληματίες ανθρώπους που η κυβέρνησή του, τους έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Η επανάσταση όμως (όχι της 21ης απριλίου φυσικά) δεν προβλέπεται από το νόμο κ. Υπουργέ της μειοψηφίας. Ο επαναστάτης δεν είναι εγκληματίας. Και φυσικά όταν το πράγμα πάει ώς εκεί, είναι πολιτικό. Για τον ξεσηκωμό της Ιερισσού, δε φταίει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι κάτοικοι. Φταίει η κυβέρνησή σας. Δεν σας αντέχουν άλλο. Αυτός ο “χορός” του δεξιά-αριστερά, αυτό το Βάλς, σας βρίσκει χωρίς ταίρι. Δεν έχετε απέναντι τον ΣΥΡΙΖΑ, έχετε την κοινωνία που εξοντώνετε.