Πόσο κοστολογείται μια ανθρώπινη ζωή

Αναρωτιέμαι αν είναι ρομαντική μια άποψη που προφυλάσσει από την απώλεια μια ανθρώπινη ζωή, εις αντάλλαγμα της “ανάπτυξης”. Το φυσικό περιβάλλον, (μέρος του οποίου είμαστε και εμείς) υποβαθμίζεται συνεχώς, διευρύνοντας τα όρια ανοχής της ρύπανσης. Το έδαφος, το υπέδαφος, τα νερά, η ατμόσφαιρα, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η ραδιενέργεια, όλων των ειδών τα όρια, έχουν ξεπεραστεί. Όχι μόνο η υγεία, αλλά η επιβίωση πλέον δεν είναι αρκετή για να επιτρέψει κάμψη στους δείκτες ανάπτυξης. Φυσικά η κουβέντα αυτή έχει νόημα για τις “προηγμένες” χώρες. Δεν είναι δυνατόν να γίνει περιορισμός τις σπατάλης ενέργειας στο Las Vegas κι ας μην έχουν πρόσβαση στην ενέργεια οι άνθρωποι του 3ου κόσμου. Φυσικά είναι πλέον ευαισθητοποιημένοι οι νέοι άνθρωποι στις χώρες αυτές. Πετάνε στα σκουπίδια τις παλιές τεχνολογίες, για να αποκτήσουν άλλες, φιλικότερες στο περιβάλλον! Οι προηγμένες χώρες ταράζουν στα πρόστιμα τις φτωχές χώρες, αφού πρώτα τους έχουν πουλήσει τις ξεπερασμένες τεχνολογίες, για τους ρύπους που παράγουν. Και μετά τους δίνουν δάνεια για να ξεπληρώσουν τα πρόστιμα, και μετά δάνεια για να ξεπληρώσουν τα τοκοχρεολύσια και πάει λέγοντας.

Ποιος όμως ορίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής;

Η αξία ενός Αμερικανού για παράδειγμα είναι η ίδια με αυτή ενός Ινδού; Πόσοι Κινέζοι αξίζουν τη ζωή ενός Γάλλου; Πόσοι χρεοκοπημένοι νοτιοευρωπαίοι αντιστοιχούν στην ευημερία των βορειοευρωπαίων; Ο προβληματισμός μου προχωρά και σε ταξικά επίπεδα, όχι μόνο εθνικά. Πόσοι ανθρακωρύχοι, αρκούν για να λειτουργήσει ένα καζίνο. Πόσοι εργάτες καρκινοπαθείς αξίζουν ένα χρηματιστή; Πόσοι ναύτες, ένα εφοπλιστή; Πώς η αξία μιας ζωής υπολογίζεται; Πώς κοστολογείται;

Ζούμε την εποχή της καπιταλιστικής τρομοκρατίας. Στην ουσία δηλαδή, άνθρωποι που είναι βέβαιοι για την ανωτερότητά τους, αφαιρούν τους πόρους από όσους μπορούν και με όποιο τρόπο μπορούν προκειμένου να συνεχιστεί η κερδοφόρα τους διαβίωση. Όσοι διαφωνούν χαρακτηρίζονται και έπειτα αντιμετωπίζονται, ανάλογα. Όσοι εξοργίζονται από την κτηνώδη αυτή εκμετάλλευσή, είναι τρομοκράτες. Όσοι διαφωνούν σιωπηλά ανερχόμενοι, είναι συντηρητικοί, κι όσοι ορμάνε στο ψαχνό κι όποιον πάρει ο χάρος, είναι οι εκσυγχρονιστές. Υπάρχουν και αυτοί που τονίζουν τις συνέπειες της εκμετάλλευσης στο οικοσύστημα. Οι οικολόγοι.

Αναρωτιέμαι τι θα γίνει όμως αν ΌΛΟΙ οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, θελήσουν να εκσυγχρονιστούν