Η τύφλωση της δικαιοσύνης

Πάντα αναρωτιόμουνα για τον τρόπο που δρα ένας εισαγγελέας.

Σε μια κοινωνία σας αυτή, γεμάτη διαπλοκή και ανομία, πως μπορεί να λειτουργεί ένας εισαγγελέας προς το κοινό όφελος; Είναι η “τσιμπίδα” της δικαιοσύνης σε θέση να διαχωρίσει τους ενεργούς πολίτες από τους απατεώνες; Είναι σε θέση να δρα με ηθική που εμπνέει στους πολίτες την νομιμότητα;

Αναρωτιέμαι γιατί είναι πολλές οι περιπτώσεις “ευαίσθητων” πολιτών, που παρασύρουν τους εισαγγελείς να ταλαιπωρούν πολίτες χωρίς λόγο, για να εξυπηρετήσουν οι πρώτοι τους δόλιους σκοπούς τους.

Δεδομένης της κρίσης, ο πάσχων αυτής μπορεί εύκολα να δρα υπό την απειλή μιας μήνυσης. Τα πράγματα αποκτούν μεγαλύτερες διαστάσεις όταν εμπλέκονται συγκρουόμενα συμφέροντα. Από αυτό το σημείο ξεκινά ο κάθε μικρός ή μεγάλος απατεώνας να χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη προς όφελός του. Σε μία αγορά που το αγοραστικό κοινό μειώνεται, κάποιοι προσπαθούν να εξοντώσουν τους ανταγωνιστές τους, στρέφοντας την δικαιοσύνη εναντίων τους. Ακόμα και αν δεν καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, η ζημιά που θα προκαλέσει προσωπικά ή στην επιχείρησή του μια καταγγελία είναι πολλές φορές αρκετή. Είναι όμως αρκετή μια αθωωτική δικαστική απόφαση;

Πρόσφατα άκουσα μια ιστορία μιας μαίας στη Θεσσαλονίκη, που έκανε μήνυση σε 70 άτομα που γέννησαν στο σπίτι τους, για μόλυνση του περιβάλλοντος! Δεν είναι τουλάχιστον προφανές σε αυτή την περίπτωση, ότι η μαία στρέφει την δικαιοσύνη εναντίων πολιτών για να ευνοηθεί η ίδια (ή τα συμφέροντα που εξυπηρετεί) επαγγελματικά; Άραγε θα αποζημιώσει κανείς όλα αυτά τα άτομα που σέρνονται στα δικαστήρια, επειδή έγιναν γονείς; Άραγε θα αποτελεί φόβητρο για όσους θα ήθελαν να γεννήσουν στο σπίτι η υπόθεση αυτή; (αναγκαστικά παίρνει διαστάσεις μια υπόθεση που αφορά 70 άτομα). Αυτό είναι ένα μικρό χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Πόσοι “δημοσιογράφοι” εκβίαζαν με διαπόμπευση επιχειρηματίες και πολιτικούς (ένοχους ή μη) για να εξαγοράζουν οι δεύτεροι τη σιωπή τους; Πόσοι επίορκοι: εφοριακοί, δημοτικοί υπάλληλοι; Μέσα σε όλο αυτό το “σαφάρι” με όπλο τον νόμο, ο εισαγγελέας τι κάνει; Πως ο άνθρωπος αυτός, που δεν έχει μεζούρα* ή καψούρα*, μπορεί να είναι δίκαιος; Πολλές φορές αναρωτιέμαι βλέποντας εξόφθαλμα παράνομες ενέργειες, “μα που είναι ο εισαγγελέας”; Όμως σε μια ψύχραιμη ανάλυση, τη λύση δε μπορεί να τη δώσει ούτε ο Judge dread.

Σε μια χρεοκοπημένη κοινωνία πια, που αξίες και ιδανικά δεν υπάρχουν (δε ξέρω να υπήρξαν ποτέ), που η “πρόοδος” εξαρτάται από την εξουσία και τη βία, όπου ο κάθε εγκληματίας μπορεί να γίνει βουλευτής και το αντίστροφο, ίσως τελικά η δικαιοσύνη να μην είναι τυφλή όπως λένε. Ίσως να μην την έχουν στραβώσει κάποιοι για να μη βλέπει τις παρανομίες τους. Ίσως απλά να κλείνει τα μάτια της για να μη βλέπει τα χάλια μας.

* Newsbeast.gr | ΚΟΙΝΩΝΙΑ : Ποιος είναι ο Ευάγγελος Καλούσης

*Γεια σου κυρ Εισαγγελέα part 2: Ξανά μαζί Χειλουδάκη ... - Cosmo.gr

Πόσο κοστολογείται μια ανθρώπινη ζωή

Αναρωτιέμαι αν είναι ρομαντική μια άποψη που προφυλάσσει από την απώλεια μια ανθρώπινη ζωή, εις αντάλλαγμα της “ανάπτυξης”. Το φυσικό περιβάλλον, (μέρος του οποίου είμαστε και εμείς) υποβαθμίζεται συνεχώς, διευρύνοντας τα όρια ανοχής της ρύπανσης. Το έδαφος, το υπέδαφος, τα νερά, η ατμόσφαιρα, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η ραδιενέργεια, όλων των ειδών τα όρια, έχουν ξεπεραστεί. Όχι μόνο η υγεία, αλλά η επιβίωση πλέον δεν είναι αρκετή για να επιτρέψει κάμψη στους δείκτες ανάπτυξης. Φυσικά η κουβέντα αυτή έχει νόημα για τις “προηγμένες” χώρες. Δεν είναι δυνατόν να γίνει περιορισμός τις σπατάλης ενέργειας στο Las Vegas κι ας μην έχουν πρόσβαση στην ενέργεια οι άνθρωποι του 3ου κόσμου. Φυσικά είναι πλέον ευαισθητοποιημένοι οι νέοι άνθρωποι στις χώρες αυτές. Πετάνε στα σκουπίδια τις παλιές τεχνολογίες, για να αποκτήσουν άλλες, φιλικότερες στο περιβάλλον! Οι προηγμένες χώρες ταράζουν στα πρόστιμα τις φτωχές χώρες, αφού πρώτα τους έχουν πουλήσει τις ξεπερασμένες τεχνολογίες, για τους ρύπους που παράγουν. Και μετά τους δίνουν δάνεια για να ξεπληρώσουν τα πρόστιμα, και μετά δάνεια για να ξεπληρώσουν τα τοκοχρεολύσια και πάει λέγοντας.

Ποιος όμως ορίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής;

Η αξία ενός Αμερικανού για παράδειγμα είναι η ίδια με αυτή ενός Ινδού; Πόσοι Κινέζοι αξίζουν τη ζωή ενός Γάλλου; Πόσοι χρεοκοπημένοι νοτιοευρωπαίοι αντιστοιχούν στην ευημερία των βορειοευρωπαίων; Ο προβληματισμός μου προχωρά και σε ταξικά επίπεδα, όχι μόνο εθνικά. Πόσοι ανθρακωρύχοι, αρκούν για να λειτουργήσει ένα καζίνο. Πόσοι εργάτες καρκινοπαθείς αξίζουν ένα χρηματιστή; Πόσοι ναύτες, ένα εφοπλιστή; Πώς η αξία μιας ζωής υπολογίζεται; Πώς κοστολογείται;

Ζούμε την εποχή της καπιταλιστικής τρομοκρατίας. Στην ουσία δηλαδή, άνθρωποι που είναι βέβαιοι για την ανωτερότητά τους, αφαιρούν τους πόρους από όσους μπορούν και με όποιο τρόπο μπορούν προκειμένου να συνεχιστεί η κερδοφόρα τους διαβίωση. Όσοι διαφωνούν χαρακτηρίζονται και έπειτα αντιμετωπίζονται, ανάλογα. Όσοι εξοργίζονται από την κτηνώδη αυτή εκμετάλλευσή, είναι τρομοκράτες. Όσοι διαφωνούν σιωπηλά ανερχόμενοι, είναι συντηρητικοί, κι όσοι ορμάνε στο ψαχνό κι όποιον πάρει ο χάρος, είναι οι εκσυγχρονιστές. Υπάρχουν και αυτοί που τονίζουν τις συνέπειες της εκμετάλλευσης στο οικοσύστημα. Οι οικολόγοι.

Αναρωτιέμαι τι θα γίνει όμως αν ΌΛΟΙ οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, θελήσουν να εκσυγχρονιστούν

Στρωμένο χαλί

“Έστρωσε το χαλί” ο ευτραφής πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου, με την περιβόητη δήλωση “μαζί τα φάγαμε”, σε κάτι γιάπηδες, κυβερνοχασάπιδες τύπου economist, που μετέφεραν αμέσως τα δάνεια - χρέη των τραπεζών στους πολίτες. Όπως δε μας είπε ποτέ ο Πάγκαλος πως τεκμηριώνει μια άποψη- μομφή για όλους τους Έλληνες, έτσι δε μας τεκμηρίωσαν και οι οικονομικοί “φωστήρες” πώς υπολόγισαν (εκτός από μια απλή διαίρεση) πως χρωστά κανείς χωρίς να δανειστεί. Όπως δεν έφαγε κανείς πέραν των κυβερνώντων, έτσι ακριβώς και δεν δανείστηκε κανείς. Υποθέτω πως θα καταλάβαινε κάποιος ότι έφαγε 21.657 ευρώ ή πόσο μάλλον ότι τα δανείστηκε. Η αθλιότητα όμως τέτοιου τύπου ατόμων, τους επιτρέπει να μεταφέρουν τις ευθύνες τους στο σύνολο και να παρουσιάζουν δολίως σαν οφειλέτες τους πολίτες αντί των τραπεζών αντίστοιχα

Δε ξέρω αν αυτός είναι ο νέος εκσυγχρονιστικός τρόπος της ευρωζώνης που μας φόρτωσε ο Σημίτης. Ξέρω ότι το γελοίο αυτό πείραμα της ΟΝΕ πρέπει να τελειώνει πριν εξολοθρεύσει τους Έλληνες, τους Ιρλανδούς, τους Κυπρίους και Πορτογάλους πολίτες. Η αισχρή τοκογλυφική πολιτική των δανειστών, φανερώνει τις προθέσεις τους και δικαιώνει ιστορικά όσους ποτέ δεν πίστεψαν στην ευρωπαϊκή ένωση. Αυτή η ένωση-παρωδία εξ αρχής αποσκοπούσε στην πλουτοπαραγωγική αφαίμαξη των αδυνάτων, χωρίς Ράιχ αυτή τη φορά.

Ο Σημίτης ευτυχής σηκώνει τα πρώτα euro υπό τις επιδοκιμασίες του Παπαδήμου.

δυο αιώνες ελλήνων πολιτικών

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο την εποχή της κρίσης, έρχονται στιχάκια του Πανούση στο μυαλό μου. Τελικά δεν ήταν και τόσο τσαρλατάνος ο καλλιτέχνης αυτός. Μέσα από τα πολλά λόγια, τα εύθυμα, τα πένθιμα, μπορεί να δει κανείς αν θέλει μια πολιτική σκέψη δίκαιη, περισσότερο “δημοκρατική” από αυτές των πολιτικών ηγετών μας. Εχτές το βράδυ άκουσα τον ίδιο καλλιτέχνη, στο 3ο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας, να διαβάζει αποσπάσματα των απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη. Μου φάνηκε ότι τα έγραψε τώρα στις μέρες μας. Ότι μιλούσε για τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή, την τριανδρία των τροϊκανών, τους τραγικούς νομοθέτες του σήμερα. Διαχρονικά τα θέματα της διαφθοράς, της διαπλοκής, του φασισμού, της βίας, της υπονόμευσης... Δυο αιώνες κοντά και τα ελαττώματα των πολιτικών μένουν τα ίδια. Ιδιοτέλεια. Στην Ελλάδα μάλλον οι ξενόφερτοι ή ξενοθρεμένοι ηγέτες ήταν πεπεισμένοι πως δεν αξίζει να προοδεύει μια κοινωνία. Δεν αξίζει να γίνουν υποδομές που να εκπολιτίσουν τα παιδιά τους. Δεν αξίζει να προλάβουμε τις συμφορές. Αξίζει μόνο να ριτορεύουμε πάνω από τάφους αθώων. Να τρέφουμε τους υποτακτικούς με υποσχέσεις, συμβολισμούς, να τους πείθουμε για την αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας άρχουσας τάξης υπεράνω πάντων και όλων.

Βοήθεια η ΝΔ κάνει λιτές δηλώσεις

Παθαίνω κρίση, παθαίνω κρίση έχουμε πρωθυπουργό τον πρώην γκόμενο της Βίσση!
Καλύτερα να βάζανε ατάκες απο τα στρουμφάκια, παρά να κάνουν λιτές διλώσεις.
«Ο κ. Τσίπρας βλέποντας την πραγματικότητα να κάνει όλο και πιο προφανείς τις ανοησίες που λέει, προσπαθεί ο ίδιος να τις καλύψει με μεγαλύτερες». Συγνώμη αλλά ένα ολόκληρο επιτελείο του Σαμαρά αυτό βρήκε να συντάξει; Είναι ελληνικά αυτά; Είναι επίπεδο αυτό; Ας έλεγαν καλύτερα Αλέξη αμα λές τέτοια θα το πώ στην κυρία (Μέρκελ)! και ένα εθνικοπατριωτικό ποιματάκι ένεκα των ημερών
Ως πότε βρε γομάρια
θα τρώτε τα λεφτά
μονάχοι σα τομάρια
κι ας είναι δανικά

Σπηλιές να κατοικειτε
να τρώγετε σκατά
να πα να γ.....τε
λαμόγια του κερατά
(δε ξέρετε και Ελληνικά)
Στο Boston Αντωνάκη σας μάθανε τέτοιο πολιτικό λόγο;
ΟΥΣΤ