Μετανάστες...

       Η Ευρώπη ενοχλείται καθώς βλέπει το κάλλος της να σπιλώνεται από την ύπαρξη αυτών των βρομιάρηδων στα ακριβά πεζοδρόμια της. Η λύση απλή. Λαϊκισμός, φανατισμός, ρατσισμός, βία και εκμετάλλευση. Με αυτή την απλή λύση σε λίγα χρόνια θα μπορούν και οι Ευρωπαίοι πολίτες να οπλοφορούν υπερήφανοι και να μάχονται στα όρια των γκέτο για την “ελευθερία και τη δικαιοσύνη”, εικόνα με την οποία “τράφηκαν” γενιές και γενιές από τις αμερικανικές ταινίες δράσης

      Η πιο σύνθετη λύση είναι να δούμε τους λόγους της μετανάστευσης. Ο κυριότερος λόγος είναι η ύπαρξη των συνόρων. Ο διαχωρισμός δηλαδή του πλανήτη σε κομμάτια. Ίσως ακούγεται αφελές, όμως δεν είναι δυνατό να αντιλαμβανόμαστε την γη χωρισμένη μόνο για τους ανθρώπους και όχι για τον πλούτο των φυσικών πόρων. ¨Όσο τα προϊόντα των φυσικών πόρων ταξιδεύουν και μοιράζονται, τόσο και οι “ιθαγενείς” θα ακολουθούν τον φυσικό πλούτο. Ας σκεφτούμε (ειδικά οι Ευρωπαίοι) πόσα προϊόντα (πρώτες ύλες, καύσιμα κτλ) καταφθάνουν στην ήπειρο, αποσπόμενα από τις πατρίδες των μεταναστών. Ας αναλογιστούμε τις συνέπειες των ευρωπαϊκών (τουλάχιστον) παρεμβάσεων μόνο τους δύο τελευταίους αιώνες σε χώρες εκτός αυτής.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε

πως η μετανάστευση είναι μάχη επιβίωσης

και όχι πολιτική επιλογή.

 

       Πριν λοιπόν οπλίσουμε τα χέρια των φαλακρών παιδιών με τα τικ και τα ψυχολογικά προβλήματα, ας αναλογιστούμε τι συμβαίνει πετώντας σκατά στον ανεμιστήρα. Ο αναχρονιστικός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων (υπερπληθυσμός, υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων, περιβαλλοντική καταστροφή κ.α.) που δημιουργούν τη μετανάστευση δεν αποδίδει και κάποτε πρέπει να τολμήσει η ελίτ ουσιαστικές λύσεις.

       Η συμβίωση πάνω στον πλανήτη είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι ένας από τους λόγους που χωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα, για να λέμε τα αυτονόητα επιτέλους. Άλλωστε είναι καιρός να επανασυνδεθούμε με την “φυσική” υπόσταση του ανθρώπου, γιατί το μοντέρνο τεχνοκρατικό μοντέλο αποδεδειγμένα απειλεί τη ζωή στη γη πλέον.

Ice eih tirr

Σύμβολα, συμβολισμοί, εντυπώσεις, προπαγάνδα, υποσχέσεις, προβολές, προσδοκίες, ενοχές, φοβίες, φιλοδοξίες... και πολιτική. Σουρεαλιστική θα χαρακτήριζα την κατάσταση, εμπνεόμενος από την ομάδα των μπλε και πράσινων κόκκων (και ολίγων πρώην ροζ που ξεβάφτηκαν και έγιναν πράσινοι ξανά). Με ποιητική διάθεση οι ουραγοί των εξουσιαστών μας φιλοτέχνησαν αφαιρετικά την υποταγή, διανθίζοντας την με διαφημιστικές προτάσεις, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συγκρατήσουν την οργή του... θεού (αφού η φωνή του λαού δε συγκινεί κανέναν ποια). Θα υφάνει λοιπόν το τεχνοκρατικό αυτό πολιτικό εξάμβλωμα τον ιστό του, για να διατηρήσει τη μάζα στη θέση της. ¨Όσο λοιπόν η πλέμπα θα μπλέκεται στον ιστό, τόσο τα βαμπίρ με τις γραβάτες θα τρέφονται, τρέφοντας και τα αφεντικά τους. Έτσι ο κοντούλης με τον καρκίνο στη φάτσα και η παρέα του, ο χοντρούλης, ο φαλάκρας με το μουστάκι και κάτι τέτοιοι λαϊκοί τύποι, θα βολτάρουν ανέμελοι, ελεύθεροι και ωραίοι ενώ όσοι ατυχώς βρέθηκαν υπό την κυριαρχία τους θα ζουν σε κάποιες φυλακές. Και οι ιστορία της οικονομικής κρίσης έγινε το παραμύθι δίχως τέλος, που πληρώνουμε όλοι όλο και πιο ακριβά για να το ακούμε. Και έχει και μια ζέστη που δε βοηθάει να με ψύχραιμος. Έτσι και 'γω συμβολικά θα πω “είδα ένα όνειρο, ένα μικροαστικό όνειρο, που ένας τυφώνας πήρε και σήκωσε τη λέρα αυτή από την γή και την έστειλε στο διάολο και ακόμη παραπέρα.

Η πατρίς

Το 30% του εκλογικού σώματος φλέρταρε το φασισμό! Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως αυτές οι εκλογές απέδειξαν την ύπαρξη του φασισμού στην χώρα. Είναι φυσικά η λαϊκή σοφία προφητική καθώς λέει πως στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.

Οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το «κέντρο» οδεύοντας στα άκρα. Άκρα που αποτέλεσαν «τον λαγό» αρχικά του σκληροπυρηνικού συντηρητισμού, ο οποίος άνοιξε την πόρτα του κοινοβουλίου στο φασισμό. Άκρα που δεν τροφοδοτήθηκαν άσκοπα από ιδιοτελείς και φανατισμένους. Σκοπός ανέκαθεν ήταν η διαμόρφωση μιας τραγικής εικόνας της δημοκρατίας, (από ΜΜΕ, και μερίδας πολιτικών) από την οποία θα μας σώσει Ένας. Ο Θεός; Όχι βέβαια. Ο μονάρχης! Δημοκρατία και ξεφτίλα ή απολυταρχική «νοικοκυρεμένη» διακυβέρνηση; Ψευτοδιλήμματα και προπαγάνδα μιας αναχρονιστικής νοοτροπίας που «φυτρώνει» όπου έχει κοπρίσει πρωτίστως η διαφθορά. Διαφθορά και διαπλοκή ενός παρακράτους που απομυζεί τον ελληνικό λαό από τότε που απέκτησε κράτος. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος του φασίστα. Να εξουσιάζει δίχως αντιρρήσεις. Η επιλογή του φασισμού αποδεικνύει πολιτική ανωριμότητα, όμως οι ρίζες της είναι βαθύτερες. Αναμφίβολα το «υπόστρωμα» διαμορφώθηκε από τις τραγικές προηγούμενες κυβερνήσεις, που οδήγησαν τους αφελείς και τους απελπισμένους στην εκχώρηση της οικονομίας τους (ερήμην τους) και τώρα στην εκούσια εκχώρηση και των προσωπικών τους δικαιωμάτων. Η κατάντια όμως του κοινοβουλευτισμού, οφείλεται στο έλλειμμα της δημοκρατίας που προκάλεσαν οι αντιπρόσωποι, όχι στη δημοκρατία. Όταν ο νομοθέτης νομοθετεί σε βάρος του λαού, δεν είναι κακή η δημοκρατία, αλλά τραγικός ο νομοθέτης. Είναι τραγικός ο εκλογικός νόμος που αγνοεί το 34% της αποχής. Είναι τραγικός ο ρόλος του διακοσμητικού προέδρου που δίνει εντολή στο 18% και 16% να κυβερνήσει. Είναι τραγικός ο Έλληνας ψηφοφόρος που δεν αναζητά ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αλλά μια Νέα ή μια άλλη. Η δικτατορία των συνταγματαρχών ξεχάστηκε και δε μας δίδαξε. Παλιότερα (επί Ελευθερίου Βενιζέλου) η προδομένη πίστη μας στους Ευρωπαίους δε μας δίδαξε. Η πατρίς είναι η γη που γεννιέται κάποιος. Δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης. Είναι η γη που έζησαν οι πατέρες και όλοι οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί κάπου και όλοι έχουν πατέρα. Άρα η γη πατρίς δεν είναι πολιτική ή κουλτούρα ή επιτέλους κάτι άλλο από γεωγραφικό στίγμα. Για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας Δεν ευθύνονται ούτε οι λαθρομετανάστες, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε κανένας άλλος εκτός από εμάς που από το 1975 στηριζόμαστε σε δεκανίκια αρνούμενοι την αλήθεια, ελπίζοντας σφετεριστές της εξουσίας.

Ελλάδα, η χώρα που λάτρεψε το κεφάλαιο

Άραγε η σύγχρονη ιστορία θα αναγνωρίσει τη θυσία των Ελλήνων στο βωμό του καπιταλιστικού πειραματισμού, σε χρόνο μάλιστα που σε παγκόσμια κλίμακα η κοσμοθεώρηση αυτή έχει πτωχεύσει; Άραγε θα αναγνωρίσουν οι κεφαλαιοκράτες την ηρωική στάση του ενδόξου αυτού έθνους που αφοσιωμένο στο κεφάλαιο θα αφαιμαχθεί μέχρι και τις τελευταίας ρανίδος του αίματός του; Ή μήπως σαν νέος Τάνταλος (γιος της Πλουτούς = της αφθονίας) που πρόσφερε τον προτότοκο του σαν γεύμα στους θεούς, θα υποβληθούμε στο «μαρτύριο του Ταντάλου»;

Τιτλοφορούν αρκετοί πολίτες έτοιμοι να μεταναστεύσουν την Αυστραλία: land of opportunity, όμως τους διαφεύγει η δημοφιλής πρακτική της πατρίδος τους Ε.Π.Ε. Promise-land! Αγνοούν την δυνατότητα της εύκολης σύστασης εταιρίας-πλυντηρίου μαύρου χρήματος, τη δυνατότητα ατιμωρησίας κακουργηματικής πράξης κ.α. Παραβλέπουν το φωτεινό παράδειγμα των αντιπροσώπων τους στην εξουσία, που πληρώνονται για να κάνουν μία δουλειά πληρώνοντας άλλους (πολύ ακριβά) για να την κάνουν. Σε πιο άλλο μέρος του κόσμου ο κλέφτης πληρώνει απο τα κλοπιμαία την εγγύηση της αποφυλάκισής του και φεύγει ελεύθερος;

Πάσα δραστηριότης επιτρέπεται εφόσον αποσκοπεί στο χρήμα ή το ιδεώδες αυτού. Η χρηματοπιστωτική κρίση δεν κλονίζει τη βαθιά πίστη των ορθοδόξων χρηματιστών, δε πτοεί το ηθικό που για μισό αιώνα τώρα αποτελεί το βασικό πυλώνα της κοινωνίας μας. Και για να ακονίσουμε το αστραφτερό μυαλό μας ένα αινιγματάκι- κουίζ:

Ένα πτώμα με χειρουργικές τομές πάνω από το λευκό μπλουζάκι των ολυμπιακών αγώνων του 2004, κείτεται πάνω σε τραπέζι εν μέσω ομάδος που κρατά μαχαιροπίρουνα.

Τι κάνουν πάνω του και τι ιδιότητα έχουν;

Α) Χειρουργοί που προσπαθούν να τον σώσουν

Β) Ιερείς σε νεκρώσιμη τελετή

Γ) Πολιτικοί που ψάχνουν λύση

Δ) Άλλο (νεφελήμ που ζουν αναμεσά μας και τέτοια)