κρίση ή ευκαιρία;

Ποτέ άλλοτε η παροιμία “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”, δε περιέγραφε πληρέστερα το τέλμα του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Αποτυχημένη Νέα Δημοκρατία έως το τέλος ή επιστροφή στο γνωστό ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας πως δεν έχει χειρότερα; Η ευθυνόφοβη αριστερά φρόντισε εγκαίρως να εξασφαλίσει το σίγουρο ρόλο του κομπάρσου διευκολύνοντας τις συντηρητικές δυνάμεις και το δικομματισμό.

Το σίγουρο είναι ότι οι θρασύτατοι 300, μετά απο 40 χρόνια αποτυχίας, πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, συνεχίζουν την διαδοχή παραδίδοντας και παραλαμβάνοντας καμμένη γη. Όμως σταθερά, παρά την αποτυχία, οι πολίτες στηρίζουν αυτές τις κυβερνήσεις. Οι πολίτες; Μήπως το σύστημα εκλογής λειτουργεί και ερήμην τους; μήπως ένα κρατικοδίαιτο τμήμα της κοινωνίας εξαντλεί τους πόρους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά μιας και βιώνουμε την διάκριση απέναντι στο νόμο, την άνιση φορολογική μεταχείριση και την μονομερή οικονομική ανάπτυξη.

Στο όνομα της δημοκρατίας οι βουλευτές, κατώτεροι των περιστάσεων, μετέτρεψαν το κράτος σε ένα φέουδο. Οι υποτιθέμενοι λειτουργοί, μεταλλάχτηκαν σε φοροεισπράκτορες και οι υπουργοί σε διαχειριστές των συμφερόντων του φεουδάρχη. Αλίμονο στους πολίτες που σαν δουλοπάροικοι έχουν αποκλειστεί από τα έσοδα και τον πλούτο που απολαμβάνει η άρχουσα τάξη.

Η παρακμή αυτή του “νεαρού” μας κράτους θα οδηγήσει σε ανατροπές και αλλαγές. Υπάρχει το νεοσύστατο ιδεώδες της λευκής φασιστικής Ευρώπης, υπάρχει το αμερικανόφερτο πρότυπο του πολιτικού στρουθοκαμηλισμού και η πρόσκληση της επιστροφής στη λαϊκή βάση της πρωτογενούς παραγωγής. Επιτέλους ας σταθούμε στο ύψος μας με αξιοπρέπεια.