Ζήτω η προεκλογική προπαγάνδα!

Η αγαπημένη μου ταινία είναι το Brazil του Τέρι Γκίλιαμ. Στο Brazil παρουσιάζει ο σκηνοθέτης με ένα καταπληκτικό τρόπο, το μέλλον της κοινωνίας προσπαθώντας (καθόλου ηθικοπλαστικά) να αφυπνίσει συνειδήσεις και να προβληματίσει. Μεταξύ άλλων, η ταινία παρουσιάζει έναν ηρωικό επαναστάτη που εξαφανίζεται μυστηριωδώς μέσα σε ένα χαρτομάνι εγγράφων και εφημερίδων!!!
Τις ημέρες αυτές λοιπόν όπου η προεκλογική προπαγάνδα οργιάζει και όλες οι φυλλάδες κατακλύζουν τους δρόμους με τα μούτρα των υποψηφίων, θυμάμαι το Brazil και θρηνώ όλους τους ήρωες που εξαφανίζονται μυστηριωδώς και στη θέση τους προβάλλονται ως ήρωες κάτι μυστήριοι τύποι με αμφιβόλου ηθικής κίνητρα να υπόσχονται. Εν θερμώ λοιπόν, προσβεβλημένοι από προεκλογικό παροξυσμό ας αναφωνήσουμε Ζήτω η προπαγάνδα, που δικαιώνει την απελπισία των ποιητών. Ζήτω η προπαγάνδα που κάνει τη μίζερη ζωή μας να πλήττεται από σουρεαλιστικές προτάσεις τόσο υπερβατικές και τόσο φρούδες. Ζήτω η κορωνίδα της ματαιοδοξίας, της υποκρισίας και της εκμετάλλευσης.

Τουλάχιστον δείτε την ταινία πριν τις εκλογές

Προεκλογική περίοδος

Η Νέα Δημοκρατία έχει παραδοθεί στη δημαγωγική στάση, με τον πρόεδρό της να ενδίδει επιδεικτικά σε όλα τα μέτωπα. Μαλθακός και αδύναμος πρώτα παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και τώρα αφήνει την πόρτα ανοιχτή στο κόμμα, επιτρέποντας ανεξέλεγκτη είσοδο και έξοδο. Με έρμαιο των καιροσκόπων τη Νέα Δημοκρατία αναθάρρησε το ΠΑΣΟΚ, που κατάφερε να ξεπεράσει το απόλυτο μηδέν (τη ΝΔ) και βλέπει την κατάκτηση της εξουσίας, άνευ ορίων και όρων, δυνατή. Ευνοημένο όσο ποτέ, εξαιτίας της αποτυχίας της κυβέρνησης, της κρίσης στο Συνασπισμό και του γλυκοκοιτάγματος των Οικολόγων του κυρίου Τρεμόπουλου, προσβλέπει στην εισροή ψήφων που θα του εξασφαλίσει το 39,2% ενώ ούτε οι πιο αισιόδοξοι “σοσιαλιστές” δε περιμένουν το 41,5%. Στο όνομα της ψηφοθηρίας ξεχνιούνται οι ανανεωτικές τάσεις. Επιστροφή Σημίτη και παραμονή Έβερτ για παράδειγμα φανερώνουν το άγχος της εύρεσης προσώπων με σίγουρους σταυρούς δίχως σκάνδαλα. Το ΚΚΕ απλώς περιμένει τους αγανακτισμένους εργαζόμενους εθελοτυφλώντας μπροστά στην χρόνια εσωστρέφειά του. Φυσικά στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται λέει μια παροιμία, οπότε εκτός απο την άνοδο κομμάτων που στοχεύουν στους “λούμπεν” ψηφοφόρους, αναμένεται και ο πλουτισμός των φίλων της εξουσίας, των παρόχων ακόμη μιας βαρετής προεκλογικής προπαγάνδας.

* Παρατήρηση: σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, με κάθε διάλυση της Βουλής “διαλύεται” και το αξιόποινο

Εγκατάλειψη πλοίου

Είπε ο μέχρι πρότινος “καταλληλότερος” πρωθυπουργός:
«Αν δεν δράσουμε άμεσα οι κίνδυνοι θα είναι μεγάλοι»
(δηλαδή) το πλοίο βουλιάζει και όσοι δε το εγκαταλείψουν θα πνιγούν
«με τον εκβιασμό του (Παπανδρέου) για την προεδρική εκλογή οδηγεί τη χώρα σε μακρά προεκλογική περίοδο»
(δηλαδή) αν περιμένουμε μέχρι το Φεβρουάριο θα γίνουμε τρίτο κόμμα οπότε ας βιαστούμε
«πώς θα υπερβούμε τα προβλήματα τα δύο δύσκολα χρόνια που έρχονται»
(δηλαδή) τα κάναμε σκατά και την κοπανάμε, ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα
Στόχος μου ήταν όλα αυτά να προχωρήσουν και να εφαρμοστούν ως το τέλος της κυβερνητικής θητείας, δεν υπάρχει όμως το κατάλληλο περιβάλλον
(δηλαδή) τι θέλατε να κάνω με το τσίρκο που έχω για στελέχη

Πέρα από την πλάκα ο πρωθυπουργός έκανε πάρα πολύ καλά και πάει σε εκλογές.
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα, σκέφτηκε.
Θα κοπάσουν και οι ανελέητες αντιπολιτευτικές επιθέσεις, θα σφίξουν και εσωκομματικά οι κώλοι, οπότε ανοίγει το αλεξίπτωτο προσπαθώντας να σώσει την παράταξή του, που στα γκάλοπ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Μας προειδοποιεί ταυτόχρονα ο άνθρωπος λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς, “είστε σίγουροι ρε παιδιά ότι θέλετε εμάς να κυβερνήσουμε”; ή “για την διακυβέρνησή μας από εδώ και πέρα εσείς ευθύνεστε”.

Φυσικά είναι τουλάχιστον γελοίο να ζητά κανείς τρίτη νωπή λαϊκή εντολή για να καταφέρει να κυβερνήσει. Μπαγιάτεψαν οι δυο πρώτες και για αυτό δεν είδαμε αποτελέσματα; Το μόνο που μένει μετά την πλήρως αποτυχημένη δεύτερη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι το συμπέρασμα πως το κόμμα πάσχει από βουλιμία.
Εμφανίζει μια ακόρεστη πίνα που όταν τα στελέχη του δεν ικανοποιούν, τρώει το ένα το άλλο.
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ αντιφάσκουν τραγικά, πανηγυρίζοντας από τη μία για την πτώση της κυβέρνησης και καταγγέλλοντας από την άλλη τον πρωθυπουργό για το ότι σέρνει τη χώρα σε εκλογές! Μα τέλοσπάντων εσείς δεν θέλατε να γίνουν πρόωρες εκλογές;

Έτσι όλα δείχνουν πως τα λαμόγια που τάισε ως τώρα η δεξιά πρέπει να στραφούν πλέον προς το κέντρο. Όλοι όσοι περιμένουν το ρουσφέτι, τη μίζα, την διευκόλυνση, τα δημόσια έργα, την επιδότηση, όλοι όσοι δεν αντέχουν όσα ορίζει ο νόμος και το σύνταγμα ας αλλάξουν ατάκες και χρώμα και ας μεταπηδήσουν από το νεοφιλελευθερισμό στο σοσιαλισμό. Και δεν είναι και λίγοι. Είναι τουλάχιστον το 50% των Ελλήνων.

Έτσι ξαφνικά ο “καταλληλότερος” γίνεται "χτές" και το "χτες" γίνεται "καταλληλότερο" ! Τόσο εύκολα τόσο απλά. Δε ξέρω όμως πόσο εύκολα και πόσο απλά θα είναι τα πράγματα το Νοέμβριο που είτε ο “καταλληλότερος” είτε το “χτες” θα μας ανακοινώσουν να νέα απαραίτητα οικονομικά μέτρα.

κρίση ή ευκαιρία;

Ποτέ άλλοτε η παροιμία “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”, δε περιέγραφε πληρέστερα το τέλμα του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Αποτυχημένη Νέα Δημοκρατία έως το τέλος ή επιστροφή στο γνωστό ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας πως δεν έχει χειρότερα; Η ευθυνόφοβη αριστερά φρόντισε εγκαίρως να εξασφαλίσει το σίγουρο ρόλο του κομπάρσου διευκολύνοντας τις συντηρητικές δυνάμεις και το δικομματισμό.

Το σίγουρο είναι ότι οι θρασύτατοι 300, μετά απο 40 χρόνια αποτυχίας, πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, συνεχίζουν την διαδοχή παραδίδοντας και παραλαμβάνοντας καμμένη γη. Όμως σταθερά, παρά την αποτυχία, οι πολίτες στηρίζουν αυτές τις κυβερνήσεις. Οι πολίτες; Μήπως το σύστημα εκλογής λειτουργεί και ερήμην τους; μήπως ένα κρατικοδίαιτο τμήμα της κοινωνίας εξαντλεί τους πόρους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά μιας και βιώνουμε την διάκριση απέναντι στο νόμο, την άνιση φορολογική μεταχείριση και την μονομερή οικονομική ανάπτυξη.

Στο όνομα της δημοκρατίας οι βουλευτές, κατώτεροι των περιστάσεων, μετέτρεψαν το κράτος σε ένα φέουδο. Οι υποτιθέμενοι λειτουργοί, μεταλλάχτηκαν σε φοροεισπράκτορες και οι υπουργοί σε διαχειριστές των συμφερόντων του φεουδάρχη. Αλίμονο στους πολίτες που σαν δουλοπάροικοι έχουν αποκλειστεί από τα έσοδα και τον πλούτο που απολαμβάνει η άρχουσα τάξη.

Η παρακμή αυτή του “νεαρού” μας κράτους θα οδηγήσει σε ανατροπές και αλλαγές. Υπάρχει το νεοσύστατο ιδεώδες της λευκής φασιστικής Ευρώπης, υπάρχει το αμερικανόφερτο πρότυπο του πολιτικού στρουθοκαμηλισμού και η πρόσκληση της επιστροφής στη λαϊκή βάση της πρωτογενούς παραγωγής. Επιτέλους ας σταθούμε στο ύψος μας με αξιοπρέπεια.