Ηλιθιότητα ή ορθολογισμός

Εμπνευσμένος από τη φράση που ξέθαπταν οι κειμενογράφοι του έλληνα σοσιαλιστή ηγέτη από το τιμημένο παρελθόν της ευρωπαϊκής διανόησης, αποφάσισα να την προσαρμόσω στο κλίμα των ημερών. Στις τελευταίες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές, οι πολιτικοί αρχηγοί μάχονται σκληρά για να αποδείξουν την υπεροχή τους. Ξάφνου γίνονται αγωνιστές με σημαία το κοινό καλό… λες και με ένα ξεσκόνισμα έφυγε από επάνω τους η ευθύνη των σκανδάλων και άλλαξε η κοινωνική πραγματικότητα. Μα για πόσο χαζό περνάνε τον πολίτη;

Ρωτήσανε τον πρωθυπουργό εάν θα επιβάλει η κυβέρνησή του νέους φόρους και έδωσε την καταπληκτική απάντηση: δε θα βάλουμε νέους φόρους. Τώρα αν χρειαστεί τους επομένους τρεις μήνες, μπορεί και να βάλουμε! Μα τι διορατικότητα, τι σταθερότητα, τι οργανωμένο σχέδιο που έχει αυτός ο άνθρωπος. Ρωτήσανε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εάν από τα σκάνδαλα της siemens έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ ή ο Τσουκάτος τα λεφτά και λέει το εκπληκτικό: κάναμε τα δέοντα για να ερευνήσουμε αυτή την υπόθεση. Δεν υπάρχει κάτι το οποίο, από τα δέοντα που κάναμε να ενοχοποιεί το ΠΑΣΟΚ! Εσείς επικρίνετε τον Καραμανλή για συγκάλυψη; Από την εποχή του Κοσκωτά αναρωτιόμαστε τι έγινε εκείνο το ποσό των 32 δισεκατομμυρίων δραχμών (τα φανερά, γιατί υπήρξε και συνέχεια). Η γενική γραμματέας του κομμουνιστικού κινήματος συνεχώς καταγγέλλει ανώνυμα συνωμοσίες κατά του κώματος (έλεος), επιμένει στο σύνθημα έξω το ΝΑΤΟ έξω η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση- ρε συ Αλέκα στις ευρωεκλογές συμμετέχεις! Ούτε μια λέξη όμως δεν ειπώθηκε – ούτε από τον Συνασπισμό, ούτε από τον Καρατζαφέρη, για το πώς τελικά θα βγάλει 1 cent όλο το βουλευτικό χαρτοβασίλειο.

Πώς αυτό το δημόσιο κτήνος που σέρνεται ετοιμοθάνατο και δε ψοφάει, θα σταματήσει να τρώει τα έτοιμα και τα δανικά και θα βγάζει τα έξοδα του. Σε όλη αυτή την ηλιθιότητα λοιπόν και την Κυριακή αλλά και στις εθνικές εκλογές, πρέπει να πούμε όχι. Δεν τιμωρώ κανέναν ψηφίζοντας κάτι που δεν πιστεύω. Η κοινή λογική λέει πως είτε ψηφίζω αυτόν που πιστεύω πως το αξίζει εάν υπάρχει ή απλά δεν ψηφίζω γιατί δε βρίσκω ανάμεσα στα ψηφοδέλτια κάτι που αξίζει.

Κατά τη γνώμη μου, όπως ακριβώς στο παρελθόν υπήρξαν συστήματα διακυβέρνησης που απέτυχαν και ξεπεράστηκαν έτσι και ο κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα έκλεισε τον κύκλο του. Είναι καιρός να προχωρήσει η ελληνική κοινωνία σε άλλα πιο μικρά και πιο λειτουργικά μοντέλα άμεσης δημοκρατίας, χωρίς την συγκέντρωση του πλούτου στα μεγάλα (μεγάλο) αστικά κέντρα, χωρίς αντιπροσώπους σε μία κεντρική εξουσία. Κάτι σαν τις πόλεις – κράτη, κάτι σαν τοπική διοίκηση. Στο κάτω κάτω η ιστορία δικαιώνει το σύστημα αυτό στην Ελλάδα.