Θυμάμαι τους παλαιότερους στο άκουσμα μιας απροσδόκητα κακής είδησης να μονολογούν «μη χειροτέρα». Μετά τον καταιγισμό των τραγικών ειδήσεων τον τελευταίο χρόνο, οι πολίτες αποσβολωμένοι παρακολουθούν με απάθεια περιμένοντας τη νέα κατραπακιά, χωρίς να ξέρουν από που θα τους έρθει. «Αλήθεια έχει και χειρότερα;» μοιάζουν να σκέφτονται, ενώ τους κατακλύζει κατάθλιψη.
Αυτή η ανίκανη κυβέρνηση στο μέλλον θα αποδειχτεί ότι με την «μαφιόζικη» διακυβέρνησή της κατάφερε μέσα σε πέντε χρόνια να γίνει πιο επιζήμια και από το μεγάλο φαγοπότι της εικοσαετίας του ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα δικαίως αποκαλείτε από τους ευρωπαίους η πατρίδα της απάτης. Σε όλη της την ιστορία η σύγχρονη η Ελλάδα παράγει χρέη, σκάνδαλα, ατιμωρησία και αναξιοκρατία, υπό την επικράτηση της κοσμοθεωρίας του «τομαρισμού». Χρόνια τώρα η σχέση εργαζόμενου και χαραμοφάι ήταν 8-1, καμουφλαρισμένη με παραδοσιακές δοξασίες και ηθικοπλαστικές φιλοσοφίες. Αφού λοιπόν και ο ένας εργαζόμενος πήρε χαμπάρι πως τον εκμεταλλεύονται 8 λαμόγια, δουλεύει και ανάλογα. Το αποτέλεσμα είναι ανεπάγγελτοι ηγέτες σε αδιάφορους πολίτες. Μια κοινωνία που συνεχώς μεταβάλει τους κανόνες τις μεταθέτοντας την ατομική ανεπάρκεια στους θεσμούς. Ποιόν κοροϊδεύουμε όμως; η κοινωνική πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της συνολικής δράσης. Πιστεύουμε ακόμα πως με την πορεία μας μπορούμε να τα καταφέρουμε; Εγώ δε το πιστεύω. Η επαναφορά της δημοκρατίας στην ενεργό δράση ξεκινά από εμάς. Το σιχαμερό αποτέλεσμα των τελευταίων 60 χρόνων είναι ένα άχρηστο αδηφάγο σύστημα που εξυπηρετεί ελάχιστους κεφαλαιοκράτες. Η λύση είναι η αποδόμησή του και η φυγή των αστών στην ύπαιθρο με χρήση καθαρών πηγών ενέργειας και η αναδημιουργία υγειών κοινωνικών σχέσεων. Ότι έπρεπε να γίνει εν ολίγοις μετά το 2ο παγκόσμιο πολεμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου