Υπερέλληνες

 Μια παλιά παροιμία λέει πως στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Το θρυλικό τετράποδο συμβολίζει τον δόλιο καιροσκόπο, που στηρίζει την ύπαρξή του στη σύγχυση, καθώς τον διευκολύνει να δράσει “απαρατήρητος”.

 Έτσι ακριβώς εμφανίστηκαν μέσα στην κρίση κάποια αρπακτικά, εκμεταλλευόμενα την απόγνωση του κόσμου. Αυτό δεν είναι βέβαια κάτι το καινούριο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν που για πολύ ή για λίγο καιρό, κάποιοι πλούτισαν όχι χάρη στις αρετές τους, αλλά στα θύματά τους. Χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αντικοινωνικοί μισάνθρωποι, δε δίστασαν να καταστρέψουν οικογένειες προκειμένου να πλουτίσουν. Αντί για προδότες, ληστές και εγκληματίες, κάποιοι μάλιστα χαρακτηρίστηκαν και ηγέτες ή αλλιώς Μεγάλοι Έλληνες.
Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης (πόλεμος, χούντα, οικονομική κρίση) κυμαίνονταν και το μέγεθος του “ηγέτη- σωτήρα”. Δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις υπερισχύει η ισχύς αντί του δικαίου. Δεν κατάφεραν από τον πάτο της θάλασσας ή από τους τάφους, να μαρτυρήσουν τα θύματα τον θύτη.

Σήμερα, που είναι εύκολο πλέον να έχεις δημόσιο (ιδιωτικού δικαίου) λόγο, εμφανίζονται μικροαπατεώνες που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αφελείς. Εντάξει, σιγά το πράμα θα πει κανείς, στην “Έλλάδα ζούμε”. Η διαφορά είναι ότι μέχρι τώρα οι απατεώνες λειτουργούσαν προσεκτικά, με μια μέθοδο πειστική. Ο Κοσκωτάς για παράδειγμα ήταν επιστημονικού επιπέδου απατεώνας κι ας μη χαρακτηρίστηκε Μεγάλος (του έφαγε τη δόξα η διαπλοκή του φουκαρά)! Έχουμε εθιστεί στην απάτη εθνικώς!

Διαβάζω κάτι απίθανους στο web, που γίνονται οπαδοί απατεώνων. Υπάρχουν τόσο τρομακτικά εύπιστοι άνθρωποι, που άκριτα δέχονται ακόμα και τις πιο γελοίες δηλώσεις, σαν αποδείξεις. Παλιότερα θυμάμαι έλεγαν “το είπε και η τηλεόραση”! Τώρα λένε “το ανακάλυψα στο διαδίκτυο”! Η αναζήτηση στο google ή στο youtube όμως δεν αποτελεί έρευνα. Είναι σαν να μιλάς στο καφενείο. Λέει ο καθένας ότι προλάβει. Η διασταύρωση, η συλλογή στοιχείων είναι βαρετές. Είναι πιο γρήγορο και πιο εντυπωσιακό να λες πολλά, κι ας είναι και κοτσάνες, παρά λίγα αλλά με γνώση λόγου.

Μέσα σε αυτή την κατηγορία “ερευνητών” προέκυψαν και οι Υπερέλληνες. Αυτοί που καταπίνουν αμάσητο το κάθε παραμύθι και το διαδίδουν στη συνέχεια, μη στερηθεί κανείς την γνώση! Το θέμα ξανά είναι ιερό: η πατρίς. Έφτασα να ακούω τη λέξη πατρίδα, έθνος, Ελλάδα και να ντρέπομαι. Ακριβώς γιατί κάτι τέτοιοι λένε ότι ανοησία μπορούν και έπειτα για να αποκτήσει ο λόγος τους κύρος, την εμπλέκουν με την ιστορία ή τη γλώσσα, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε τι που έχει διασωθεί από τον Ελληνικό πολιτισμό. Το να πείθει μια μεγαλόστομη βλακεία μόνο επειδή διατυπώνεται στα ελληνικά ή επειδή φαινομενικά υποστηρίζει την Ελλάδα, κάνει τον πεπεισμένο μεγαλύτερο βλάκα, όχι μεγαλύτερο Έλληνα. Μπορεί κανείς όμως ακόμα και στα αρχαία ελληνικά να πει τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου, για φαντάσου!

Η αρετή όμως, όποιο έρεισμα κι αν έχει παραμένει ο δρόμος προς το καλύτερο και όχι ο μανδύας που κρύβει την ιδιοτέλεια! Αρκετά με τους υπερέλληνες, τους καλύτερους, τους μεταφυσικούς... Αρκούν οι απλοί καλοί άνθρωποι που με μεράκι και περηφάνια κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν καλό στον κόσμο, μέρος του οποίου είναι και αυτοί. Ούτε πάνω ούτε κάτω, στα ίσια.