Ωραία, αλλά τα αυτονόητα να τελειώνουν!

Κανείς δε λέει οτι η καταδίκη Τσοχατζόπουλου και της Χρυσής Αυγής δε αποδίδουν μέρος τουλάχιστον δικαιοσύνης στην ελληνική κοινωνία. Ωραία. Αλλά έχουμε και άλλα θέματα. Τι θα γίνει με την επέλαση των φοροεισπρακτικών μέτρων. Δεν έχουν τελειωμό. Τι θα γίνει με τις αδέξιες και αδιέξοδες πολιτικές; Επιμένουμε ακόμα σε αποτυχημένα πολιτικά σχήματα. Ίσως ανακαλύψουν οι ηγέτες αυτού του τόπου κάποτε, τα αυτονόητα. Και τότε τι; Θα μας τα παρουσιάσουν όλα ένα ένα σαν νίκες; Αν έκαναν επτά χρόνια να καταλάβουν ότι ο υπουργός κατάκλεβε το δημόσιο ταμείο, πόσο καιρό θα χρειαστούν να καταλάβουν ότι ο συνεχής εξωτερικός δανεισμός αποτελεί σίγουρη πρακτική ύφεσης; Είμαστε πια μια χώρα που είναι πολύ πίσω από την εποχή της, εξαιτίας των σύγχρονων Μαυρομιχάληδων! Πότε θα παραδεχτούμε ότι μια αρχή βασισμένη σε απάτες (ένταξη στην ΟΝΕ) είναι μια λανθασμένη επιλογή; Όλος ο πλανήτης γελάει με την πορεία της Ελλάδας που έχει γίνει offshore των δανειστών. Πληρώνουμε ακριβά τους φανατισμένους, διεφθαρμένους και αμόρφωτους ψηφοφόρους που ανταλλάζουν με ένα ρουσφέτι το μέλλον των νέων ανθρώπων. Είναι αυτονόητο ότι το έλλειμμα δεν μειώνεται με αύξηση του χρέους!

Υ.Γ. κ. Αρβελέρ έχουμε Οκτώβριο και έχουμε ακόμα κράτος, τι έχει συμβεί;

Ακόμα μία συντεχνιακή ανάλυση

Περιοδικό Έψιλον, 18.08.13. Εξασέλιδο θέμα που αφορά το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας. Γράφουν υψηλόβαθμα στελέχοι της ΔΕΗ που αν καταλαβαίνω καλά από την ελλειπή περιγραφή της πλήρους ιδιότητός τους, ο ένας είναι και καθηγητής πανεπιστημίου Πατρών μεταλλουργός και πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Έρευνας Μετάλλων, ενώ ο άλλος είναι και διευθύνων σύμβουλος ΤΡΑΜ Α.Ε. Και πρόεδρος της επιτροπής ενέργειας του ευρωπαϊκού κέντρου επιχειρήσεων.

Για να μη φλυαρώ άλλο όμως οι κύριοι αυτοί αστόχησαν στον τίτλο του θέματος και κρίνοντας από τους τίτλους τους, προφανώς εσκεμμένα. Ο τίτλος θα έπρεπε να είναι “οι συμφέρουσες λύσεις στα προβλήματα συνεργασίας των βιομηχανιών και της ΔΕΗ”. Υπό αυτόν τον τίτλο δεν έχω κανένα πρόβλημα με το θέμα, αν και σε πολιτικό επίπεδο διαφωνώ κάθετα. Δέχομαι όμως την γνώμη των δυο αυτών πλευρών. Υπό τον παραπλανητικό τίτλο όμως που χρησιμοποιήθηκε” ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (Ψέματα κι αλήθειες) έχω να πω ένα: Ντροπή σας! Από τον πρόλογο κιόλας της δεύτερης σελίδας, αρχίζουν άθλιοι υπαινιγμοί χωρίς εξήγηση περί συμφερόντων και σκανδάλων, κατά των υποστηρικτών την “πράσινης” ενέργειας. Στην τρίτη παράγραφο ήδη, σε μια γενικόλογη αοριστολογία, περιγράφει ένα καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού, ένα καρτέλ, που δρα εκ προοιμίου υπέρ της διατήρησης υψηλότερων τιμών πώλησης, de facto! Έπειτα, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 1Mwh κοστίζει 392 ευρώ όταν προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενώ με την καύση λιγνίτη κάτω από 40 ευρώ! Και στο τέλος εξίσου πρόχειρα μας πληροφορεί ότι στο εξωτερικό καταφέρνουν οι βιομήχανοι καλύτερες τιμές στην αγορά ενέργειας από ότι στην Ελλάδα. Σε ποια χώρα δε μας το λέει. Όσο για την περιβαλλοντική προσέγγιση του θέματος η κατάσταση είναι γελοία. Μας λέει ότι το 2009 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ήταν μόλις το 3,2% της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε παγκόσμιο επίπεδο κάτω από 0,5% τη στιγμή που όλη η Ινδία έχει 6%. Αν σκεφτεί κανείς ότι το μεγαλύτερο ποσοστό στην καύση συμβαίνει στην Πτολεμαΐδα, καταλαβαίνει για τι συσσώρευση μιλάμε. 13η πιο μολυσμένη περιοχή στον κόσμο!

Ούτε λόγος για τις ανεπανόρθωτες συνέπειες της εξόρυξης, της καύσης του λιγνίτη και της απόθεσης της στάχτης έπειτα ,ούτε λόγος για τα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή ένωση, ούτε λόγος για τη συνολική δαπάνη των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων ούτε λόγος για την συμμετοχή των αυτόνομων παραγωγών και όχι εμπόρων ρεύματος, ούτε λόγος για τα μακροπρόθεσμα οφέλη της επένδυσης σε ΑΠΕ. Μια κοντόφθαλμη συντεχνιακή ανάλυση σε βάρος όλων των μελλοντικών γενεών.