Οι γενικεύσεις είναι
φασισμός. Έτσι δε μπορώ να πω ότι όλοι
οι δημοσιογράφοι είναι κατασκευαστές
ειδήσεων και απόψεων. Δε μπορώ να πω πως
όλοι οι δημοσιογράφοι είναι υπάλληλοι
δολοπλόκων μεγαλοεργολάβων ή εφοπλιστών
και πως φροντίζουν να μη διαταραχτεί
η κοινωνική ισορροπία (έστω και τεχνητή)
θέτοντας έτσι εαυτούς και αλλήλους
εκτός προνομίων. Δε μπορώ να πω ότι ακόμα
και οι κρατικοί λειτουργοί αδιαφορούν
για το κοινό συμφέρον εξυπηρετώντας
τις πελατειακές τους σχέσεις υπό την
εχεμύθεια των δημοσιογράφων. Σε γενικές
πάντα γραμμές, δε μπορώ να πω ότι οι
δημοσιογράφοι μεταλλάχτηκαν σε όργανα
χειραγώγησης και εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Μπορώ να πω όμως ότι τέτοιοι κακοί
δημοσιογράφοι είναι πολλοί. Είναι τόσοι
όσοι αρκούν: για να παρασύρουν μια
κοινωνία υπό την εξουσία ανάξιων, να
συμβάλουν στην εκμετάλλευση πολιτών,
να αποκρύψουν την αλήθεια διευκολύνοντας
την απορρόφηση των πόρων από λίγους σε
βάρος των πολλών.
Σε εκείνους τους κακούς
λοιπόν δημοσιογράφους πρέπει να ψάξουμε
το “μαύρο” (όπως είναι της μόδας να
λέγεται) της ΕΡΤ. Ένα “μαύρο” που υπήρχε
χρόνια πριν, στην πληροφόρησή μας, στον
έλεγχο των κυβερνώντων, στην αξιοκρατία,
στις ίσες ευκαιρίες, στον πολιτισμό μας
τελικά. Πριν το “μαύρο” τι; Αυτή είναι
η ερώτηση. Πόσοι από τους πολιτικούς
χρησιμοποίησαν την ΕΡΤ σαν εφαλτήριο
για την αναρρίχησή τους στην πολιτική
και μάλιστα δωρεάν; Πόσοι πολιτικοί
διόρισαν τα συγγενικά τους πρόσωπα;
Πόσοι απέκτησαν μια παράδοξη ασυλία
λόγω της ιδιότητάς τους στην ΕΡΤ; Πόσοι
χρησιμοποιούσαν την ΕΡΤ για προσωπικό
τους όφελος; Διαρροές θεμάτων, υλικών,
πληρωμές ανύπαρκτων εργατοωρών και
αρκετά ακόμη θλιβερά φαινόμενα.
Γνώμη μου είναι οτι η
δημοσιογραφία είναι λειτούργημα όχι
επάγγελμα. Ένα κράτος λοιπόν που έχει
παραδομένους λειτουργούς σε ιδιωτικά
συμφέροντα, δεν έχει καμία ελπίδα για
δημοκρατική διακυβέρνηση. Η πραξικοπηματική,
όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς τιμητές
της ελευθερίας του λόγου, λοιπόν πράξη
του κλεισίματος της ΕΡΤ, είναι αποτέλεσμα
μιας μακράς διευθαρμένης πορείας και
της ίδιας της ΕΡΤ. Ένα μέσο που επί τόσα
χρόνια (και αρχικά χωρίς ανταγωνιστές)
διαμόρφωνε πολιτικές συνειδήσεις,
απολαμβάνει τώρα τους καρπούς της
δουλειάς του, μαζί με το σύνολο του
ελληνικού λαού. Ίσως για αρκετούς (πρώτη
φορά),να είναι και ένα τεστ πραγματικότητας.
