Το βαλς της δεξιάς

Πάει καιρός που οι Έλληνες, νοιώθω πως δε θέλουν να μιλούν για αριστερά και δεξιά. Τους πληγώνει ο ένας, τους ταπεινώνει ο άλλος. Μπούχτισαν όλοι αυτή την πόλωση της μεταπολιτευτικής αντιπαράθεσης. Όλοι εκτός από τους ρομαντικούς. Με νοσταλγία οι αυτοδιορισμένοι ΑΨΉΦΙΣΤΟΙ υπουργοί νοιώθουν ότι θα χαθούν χωρίς να αφήσουν το ίχνος τους στην ιστορία. Δε θα ξαναβγεί άλλος Παπαδόπουλος, άλλος Πατακός! Το ξέρουν μα το ποθούν. Μη μπορώντας (νομίζω) να βγάλουν τα τανκς, να τα πατήσουν κάτω τα σκουλήκια σαν τον παλιό καλό καιρό, εξαντλούν την υπομονή όλων, με την βάρβαρη εφαρμογή του νόμου. Ο νόμος φτιάχτηκε όμως για να βοηθάει τον πολίτη, όχι να του ανοίγει το λάκο. Άραγε αυτό το πιστεύει ο κ. Δένδιας; Χαρακτηρίζει επικίνδυνους τρομοκράτες και εγκληματίες ανθρώπους που η κυβέρνησή του, τους έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Η επανάσταση όμως (όχι της 21ης απριλίου φυσικά) δεν προβλέπεται από το νόμο κ. Υπουργέ της μειοψηφίας. Ο επαναστάτης δεν είναι εγκληματίας. Και φυσικά όταν το πράγμα πάει ώς εκεί, είναι πολιτικό. Για τον ξεσηκωμό της Ιερισσού, δε φταίει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι κάτοικοι. Φταίει η κυβέρνησή σας. Δεν σας αντέχουν άλλο. Αυτός ο “χορός” του δεξιά-αριστερά, αυτό το Βάλς, σας βρίσκει χωρίς ταίρι. Δεν έχετε απέναντι τον ΣΥΡΙΖΑ, έχετε την κοινωνία που εξοντώνετε.