Η πατρίς

Το 30% του εκλογικού σώματος φλέρταρε το φασισμό! Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως αυτές οι εκλογές απέδειξαν την ύπαρξη του φασισμού στην χώρα. Είναι φυσικά η λαϊκή σοφία προφητική καθώς λέει πως στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.

Οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το «κέντρο» οδεύοντας στα άκρα. Άκρα που αποτέλεσαν «τον λαγό» αρχικά του σκληροπυρηνικού συντηρητισμού, ο οποίος άνοιξε την πόρτα του κοινοβουλίου στο φασισμό. Άκρα που δεν τροφοδοτήθηκαν άσκοπα από ιδιοτελείς και φανατισμένους. Σκοπός ανέκαθεν ήταν η διαμόρφωση μιας τραγικής εικόνας της δημοκρατίας, (από ΜΜΕ, και μερίδας πολιτικών) από την οποία θα μας σώσει Ένας. Ο Θεός; Όχι βέβαια. Ο μονάρχης! Δημοκρατία και ξεφτίλα ή απολυταρχική «νοικοκυρεμένη» διακυβέρνηση; Ψευτοδιλήμματα και προπαγάνδα μιας αναχρονιστικής νοοτροπίας που «φυτρώνει» όπου έχει κοπρίσει πρωτίστως η διαφθορά. Διαφθορά και διαπλοκή ενός παρακράτους που απομυζεί τον ελληνικό λαό από τότε που απέκτησε κράτος. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος του φασίστα. Να εξουσιάζει δίχως αντιρρήσεις. Η επιλογή του φασισμού αποδεικνύει πολιτική ανωριμότητα, όμως οι ρίζες της είναι βαθύτερες. Αναμφίβολα το «υπόστρωμα» διαμορφώθηκε από τις τραγικές προηγούμενες κυβερνήσεις, που οδήγησαν τους αφελείς και τους απελπισμένους στην εκχώρηση της οικονομίας τους (ερήμην τους) και τώρα στην εκούσια εκχώρηση και των προσωπικών τους δικαιωμάτων. Η κατάντια όμως του κοινοβουλευτισμού, οφείλεται στο έλλειμμα της δημοκρατίας που προκάλεσαν οι αντιπρόσωποι, όχι στη δημοκρατία. Όταν ο νομοθέτης νομοθετεί σε βάρος του λαού, δεν είναι κακή η δημοκρατία, αλλά τραγικός ο νομοθέτης. Είναι τραγικός ο εκλογικός νόμος που αγνοεί το 34% της αποχής. Είναι τραγικός ο ρόλος του διακοσμητικού προέδρου που δίνει εντολή στο 18% και 16% να κυβερνήσει. Είναι τραγικός ο Έλληνας ψηφοφόρος που δεν αναζητά ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αλλά μια Νέα ή μια άλλη. Η δικτατορία των συνταγματαρχών ξεχάστηκε και δε μας δίδαξε. Παλιότερα (επί Ελευθερίου Βενιζέλου) η προδομένη πίστη μας στους Ευρωπαίους δε μας δίδαξε. Η πατρίς είναι η γη που γεννιέται κάποιος. Δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης. Είναι η γη που έζησαν οι πατέρες και όλοι οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί κάπου και όλοι έχουν πατέρα. Άρα η γη πατρίς δεν είναι πολιτική ή κουλτούρα ή επιτέλους κάτι άλλο από γεωγραφικό στίγμα. Για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας Δεν ευθύνονται ούτε οι λαθρομετανάστες, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε κανένας άλλος εκτός από εμάς που από το 1975 στηριζόμαστε σε δεκανίκια αρνούμενοι την αλήθεια, ελπίζοντας σφετεριστές της εξουσίας.