Παρά τις επιδέξιες διπλωματικές “τρίπλες” του πρωθυπουργού, το σχέδιο ανάκαμψης τις οικονομίας δεν αποκαλύφθηκε. Γιατί οι νέες φορολογικές αλλαγές δεν αποτελούν λύση για την οικονομία. Όσο αφορά τις απαξιωτικές δηλώσεις για τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, τους ταιριάζει η Αισώπεια φράση “όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”. Ας συλλέξει τα ωφέλιμα στοιχεία ο πρωθυπουργός από τον Ιρλανδικό προϋπολογισμό και εάν ποτέ αποκτήσει το πολιτικό ανάστημα να τα πράξει, τότε ας κρίνει όπως πράττει.
1) Θα τολμούσε ποτέ ο κύριος Παπανδρέου να περικόψει τις αποδοχές του πρωθυπουργού και του επικεφαλή του κόμματος κατά 20% ή συνολικά κατά 30% συμπεριλαμβανομένης της προσαρμογής του φόρου στους μισθούς του δημοσίου και μείωση 15% των υπουργικών μισθών;
2) Θα τολμούσε ποτέ ο κύριος Παπανδρέου να επιβάλλει ετήσιο φόρο 200.000 ευρώ σε όλους τους Έλληνες που διαμένουν στη χώρα ή εκτός αυτής με συνολικό εισόδημα που να ξεπερνά το 1 εκατομμύριο ευρώ ανά έτος “άσχετα με τον τόπο που κάνουν την φορολογική τους δήλωση” και διαθέτουν κεφάλαια από δραστηριότητες στην Ελλάδα άνω των 5 εκατομμυρίων ευρώ;
3) Θα τολμούσε ποτέ ο κύριος Παπανδρέου να μειώσει τον φόρο κατανάλωσης στο αλκοόλ αλλά και τον φόρο προστιθέμενης αξίας;
4) Θα τολμούσε ποτέ ο κύριος Παπανδρέου μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, 6% ενώ για τους υψηλόβαθμους μισθωτούς του Δημοσίου η προτεινόμενη μείωση φθάνει το 20%;
5)Θα τολμούσε ποτέ ο κύριος Παπανδρέου να επιβάλλει «φόρο άνθρακα», 15 ευρώ ανά τόνο;
Υ.Γ.: και για να καταστήσω σαφές το ζήτημα του πολιτικού κόστους
α) Το 15% των εργαζομένων Ιρλανδών είναι δημόσιοι υπάλληλοι
- στην Ελλάδα το ποσοστό είναι μόλις 11,5%.
β) Στην Ιρλανδία η ανεργία είναι στο 12,8% και δεν έχει μαύρη οικονομία!
Αυτές είναι ενέργειες για πολιτικούς όμως και όχι για πολιτικάντηδες.
